Κατά την παράδοσιν, ήτις και αντικατοπτρίζεται συνήθως και εν τοις μουσικοίς συγγράμμασι των Τριών Διδασκάλων, εν τοις χρωματικοίς μέλεσι, ήγουν εν τοις των Δευτέρων ήχων, κυρίου και πλαγίου αυτού, η επικράτησις της τριφωνίας, ήγουν του νενανώ, επιφέρει την σκλήρυνσιν των διαστημάτων, η δε επικράτησις των διφωνιών, ήγουν του νεανές, την μαλάκωσιν αυτών. Και τούτο αναξαρτήτως του ήχου, κυρίου ή πλαγίου. Εν τω ειρμολογικώ μέλει του πλ. Β΄, επικρατούσης συνήθως της τριφωνίας--καίτοι ουχί πάντοτε, ήτοι ουχί εν πάσαις ταις γραμμαίς αυτού--τα διαστήματα σκληρύνονται. Θεωρουμένου του σκληρού χρώματος ως πλεονάζοντος εν τω πλαγίω δευτέρω, δύναται τούτα να θεωρηθή ως χαρακτηριστικόν αυτού και η σκληρά χρωματική κλίμαξ να ονομασθή "κλίμαξ πλαγίου Β'΄". Υπό ταύτην την έννοιαν, δυνάμεθα να είπωμεν ότι, ναι, τα ειρμολογικά του Β' ψάλλονται εις πλάγιον του Β'. Πλήν ο ήχος, ως έχων και τα ιδικά του και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και δι' άλλους λόγους, διατηρεί την ονομασίαν του Β'.
Εν άλλοις λόγοις, συμφωνούμεν