Παίρνω αφορμή από τα παραπάνω για να σχολιάσω αυτό που σκεφτόμουν διαβάζοντας κάποια από τα προηγούμενα μηνύματα.
Δεν επιλέγεται η αργή χρονική αγωγή για να μπορέσουν να εκτελεστούν τα δίγοργα και τρίγοργα που εμφανίζονται κυρίως στις νεώτερες (αλλά και σε αρκετά παλαιότερες) καταγραφές, αλλά το εντελώς αντίστροφο. Για κάποιο λόγο, που ακόμα δεν έχω καταλάβει, ούτε κανείς το έχει εξηγήσει ή σχολιάσει το γιατί, η χρονική αγωγή για το συγκεκριμένο κομμάτι είναι (για τη μεγαλύτερη συγκριτικά μερίδα ιεροψαλτών του πρόσφατου και παλιότερου παρελθόντος) υπερβολικά αργή. Ως εκ τούτου και οι αναλύσεις είναι περισσότερες και πιο διεξοδικές απ' ότι "σηκώνει" η συντομότερη χρονική αγωγή και ακολούθως η αναλυτική καταγραφή αυτών. που είναι επιλογή αλλά όχι ανάγκη, μας δίνει τα υπεραναλυτικώς καταγεγραμμένα κείμενα που βλέπουμε.
Επομένως τα πολλά τα δίγοργα και τρίγοργα δεν δυσκολεύουν τον ψάλτη να ψάλλει το "Δύναμις" και γι' αυτό "αναγκάζεται" να το πει αργά, αλλά αντίθετα διευκολύνουν κάποιον, που το λέει έτσι κι αλλιώς κατ' αυτό τον τρόπο, να δει και οπτικοποιημένους με αναλύσεις τους λαρυγγισμούς που θα κάνει (έτσι κι αλλιώς) κατά την εκτέλεση. Αλλά ο τελευταίος με τον ίδιο τρόπο θα το πει, ακόμα κι αν έχει μπροστά του το κείμενο το 1834.
Το ερώτημα (για μένα) παραμένει, γιατί ειδικά αυτό το δύναμις έτυχε αυτής της (ερμηνευτικής) αντιμετώπισης;
Εχουν ήδη αναρτηθεί οι εκτελέσεις που είχα μεν υποσχεθεί αλλά για προσωπικούς λόγους δεν είχα ανταποκριθεί.
Ο τρόπος που εξελίσσεται αβίαστα το μελώδημα αυτό προσφέρει την άνεση
σε καλλικέλαδους προτωψάλτες να το διασκευάζουν ακόμη και κατα την ώρα της εκτέλεσης.
Αναφορικά μετην εκτέλεση του Αρχοντος Σουρλαντζή έχω να προσθέσω οτι
επιδεικνύει στοχεία τεχνικής - Φωνητικής αρτιότητας αξεπέραστα ιδίως στις
legato εκτελέσεις των δι - τρι-γόργων οξειών κτλ.
Μεγαλοπρεπέστατη ερμηνεία , ιεροπρεπής.
Είναι το δύναμις αυτό .ισως κάτι παραπάνω , αξιότερα ερμηνευμένο απότι και ο ίδιος ο συνθέτης φαντασθηκε.
Η εκτέλεση αυτή χτίσθηκέ μέσα στον Χρόνο , λίγο- λίγο και έφθασε σε μας ετσι
παραλαγμένη χωρίς όμως να χάση τα στοιχεία του ιεροπρεπούς μέλους.
Στο εξής ετσι θα προσπαθούμε να το ψάλλουμε, κατα μίμηση των μεγάλων αυτών εκτελεστών - ερμηνευτών, κατά το μέτρο της Δωρεάς του Δωρεοδότου
Διότι η παράδοση δεν είναι ένα ...κάρο φορτωμένο με χειρόγραφα αλλά μιά διεργασία που συνάπτει ακούσματα, ταλαντούχους ερμηνευτές, τεχνικά υλικά,
προσευχές , ( και άλλα που μου διαφεύγουν ίσως ) υπό την σκέπη της Θείας Χάριτος.
Υπάρχει κα ιμιά εξερετική εκτέλεση απο τον Σεραφίμ Γεροθόδωρο .
Παρουσιάζει κοινά στοχεία και με τον Πρίγγο και με τον Σουρλαντζή
Αν μπορούν οι συμπατριώτες μου ας την αναρτήσουν
Νεοκλή συμφωνώ μαζί σου ως προς το τεχνικό μέρος που αναπτύσσεται η ερμηνεία στο μάθημα αυτό.
Ως πρός την απορία σου : - Θοδωράκη αυτό είναι σουξέ πασσάκα μου.
Επι τη ευκαιρία υπάρχει μια καταγραφή απο τον Αβραάμ Ευθυμιάδη '' κατα διασκευήν και εν ανάλύσει ΄''
Ομοίως καταγράφει και μια εκτλελεση το του Αβαγιαννού.
Είναι και αυτή μια άλλη περίπτωση όπου η καλλιφωνία επεμβαίνει και διαμορφώνει τα μέλη.
Τοφαινόμενο αυτό συναντάται όπου συμμετέχει ο Παράγοντας ΦΩΝΗ.
Απο το Δημοτικό τραγούδι , λαΪκό μέχρι και το λυρικό τραγούδι.
Τεράστιο Θέμα η επίδραση της Καλλιφωνίας στην Διαμόρφωση της Παράδοσης
Φίλοι καλό Τριώδιο