Για να τελειώνουμε με το θέμα των Μαρτυριών του Εναρμονίου και ιδίως με το εάν έχω δίκιο εγώ ή ο κυρ Αβραάμ, παραθέτω αυτά πο γράφει ο κατά τα άλλα σεβαστός Δάσκαλος κυρ Αβραάμ, τα σχετικά με το θέμα μας, όπως επίσης το παράδειγμα΄του ( δηλαδή την Δοξολογία του Χουρμουζίου ), από τον Πρωγάκη, αλλά και από την Πανδέκτη της Ζωής.
Δεν είδα όμως πουθενά στα γραφόμενά του, ΓΙΑΤΙ γίνεται η αλλαγή των Μαρτυρικών, τόσο στο Β΄ Τετράχορδο αλλά ιδίως στο Α΄, στο οποίο ΔΕΝ εξηγεί καθόλου την περίπτωση ( εκτός από την γενική τοποθέτησή του περί τετραχόρδων ) που όμως δεν ξεκαθαρίζει το τι και το γιατί γίνονται όλ' αυτά. Επίσης στο στίχο και το Ασματικό της Δοξολογίας, προσέξτε την Μαρτυρία του ΔΙ. Το ίδιο κάντε και στις άλλες παραθέσεις. Το ίδιο λάθος, γίνεται και στην Κλίμακα του Θεωρητικού. Μήπως ο κυρ Αβραάμ δεν μας τα λέει και πολύ σωστά ;;;; Εδώ σύμφωνα με την λογική του κ. Παπαδόπουλου, ή ο Πρωγάκης είναι σωστός, ή ο Ευθυμιάδης. Βέβαια υπάρχει και το γεγονός, ότι ο Πρωγάκης, δεν είχε την ευτυχία να μαθητεύσει στον Θεσσαλονικιό Δάσκαλο.
Και κάτι ακόμα, για να λύσω ορισμένες κακόβουλες ΙΣΩΣ σκέψεις.
Με τον Ευθυμιάδη, γνωριστήκαμε το 1975. Τον φιλοξένησα στο σπίτι μου, αλλά συναντηθήκαμε πολλές φορές αργότερα και φάγαμε και ήπιαμε. Σίγουρα τις περισσότερες φορές, η συζήτησή μας, περιστρεφόταν γύρω από την ταλαίπωρη τη Μουσική μας και το ζουμί της όλης συζήτησης, ήταν ότι την παραλάβαμε ένδοξη και κραταιά και κοντεύουμε να την καταντήσουμε για το κάρο του Δήμου. Στις συζητήσεις μας, πολλές φορές ΔΕΝ συμφωνήσαμε σε αρκετά θέματα, όπως εκείνο της ορθογραφίας και σ' αυτό που συζητάμε τώρα.
Στην ορθογραφία, πάνω σε κάποιο θέμα - δεν είναι της παρούσης - μου είπε ότι έτσι το γράφει ο Γρηγόριος.Όταν του έδειξα άλλες θέσεις πάλι του Γρηγορίου, που τις έγραφε όπως του έλεγα εγώ, μου απάντησε, ότι πήρε αυτές που χρησιμοποιούνταν περισσότερες φορές και τις πέρασε στο βιβλίο του.Όπως καταλαβαίνετε, ΠΑΛΙ κάτι δεν πήγαινε καλά. Για τις Μαρτυρίες, μου είχε πεί, ότι έτσι τις διδάχτηκε.
Άσχετα όμως με τις συχνές διαφωνίες που είχαμε, ΕΙΧΕ ( και αυτό το ήξερε πολύ καλά ) τον αμέριστο σεβασμό μου, τον οποίον εξακολουθώ να αισθάνομαι και σήμερα για την μνήμη του. Ήταν ένας όντως Άγιος άνθρωπος και πολλές φορές, μετά από τις "κόντρες" μας, αισθανόμουν ασχημα, με την ιδέα ότι τον είχα στεναχωρήσει.
Ακόμα δεν έχω πάρει απάντηση, στο τι Μαρτυρικό θα βάλουμε στον ΚΕ, εάν θέλουμε ( για διαφόρους λόγους π.χ. λόγω μεγάλης έκτασης της μουσικής γραμμής κ.λ.π. ) για διευκόλυνση δική μας ή οποιουδήποτε αναγνώστη του μουσικού μας κειμένου, να βάλουμε Μαρτυρία.