Νομίζω ότι δεν είναι ακριβώς το ίδιο...
καθόλου μάλιστα...
η οδοντιατρική είναι επιστήμη...
οι ακολουθίες της Εκκλησίας μας είναι μέρος της πνευματικής μας ζωής...
και στους ναούς τους απομακρυσμένους, το να γίνονται οι ακολουθίες σε ναούς που δε θα γινόταν αυτό, λόγω υποστελέχωσης των αναλογίων ,
δεν είναι πολύ ευχάριστο;
με την ψαλμώδηση των κειμένων απο πρακτικούς Ιεροψάλτες που έχουν διδαχτει το τυπικό, τα προσόμοια, και βασικές γνώσεις απο τους ήχους της βυζ. μουσικής,
δε θα δώσει και τη χαρά σε όλους, να είναι τα ακούσματα απλά κι όμορφα και κατανυκτικά;
Νομίζω ναι!
Ξαναδιαβάστε, παρακαλώ, το μήνυμα το οποίο έχω γράψει χωρίς να απομονώσετε τεχνηέντως μια φράση. Φυσικά και δεν είναι το ίδιο. Η ψαλτική όμως είναι
και επιστήμη. Φυσικά και οι ανάγκες καλύπτονται και από ανθρώπους που "δεν διαβάζουν μουσικά", φυσικά κι όσοι "διαβάζουν μουσικά" δεν σημαίνει ότι είναι γνώστες. Δείτε τί γράφω αναλυτικά:
Καλύτερα θα έλεγα "έχουν μάθει πρακτικά να ψάλλουν-κάποια πράγματα γιατί δεν μαθαίνονται έτσι όλα- αν και δεν κατέχουν την βυζαντινή μουσική"
Το α΄ μέρος του μηνύματός μου αναφέρετε πιο πολύ στον όρο. Φυσικά και επικροτώ την προσπάθεια. Κι όχι μόνο. Συνεχίζω...
Τμήματα εκμάθησης Κανόνων και Προσομοίων, σαν τμήμα ξεχωριστό και υποχρεωτικό, όχι μόνο για πρακτικούς αλλά και για τους μέλλοντας Ιεροψάλτες, πτυχιούχους κλπ. Για να συνδέεται η προφορική παράδοση με την γραπτή. Αλλά μαζί με όλα αυτά και επ΄ αναλογίω εξάσκηση.
Δηλαδή, ακόμα και σε περίπτωση που γνωρίζουν να "διαβάζουν μουσικά" θεωρώ απαραίτητο και υποχρεωτικό να γίνεται διδασκαλία ακουστική των Κανόνων, Προσομοίων, ίσως και αργότερων μαθημάτων. Και φυσικά θεωρώ απαραίτητο την επ' αναλογίω εξάσκηση.
Και καταλήγω σε ένα αντίλογο, που είναι ισχυρός:
Πάντως - ως αντίλογος- το πρακτικός ψάλτης μου θυμίζει κάτι σαν πρακτικό οδοντίατρο. Θα πήγαινε κανείς;;...
Πολλοί δεν γνωρίζουν δυστυχώς πόσο πρέπει να "απλώσουν" τα πόδια τους στον τομέα της Ψαλτικής. Είτε γνωρίζουν μουσική, είτε όχι εκφέρουν άποψη επί παντός επιστητού. Είτε την έχουν διδάξει την ψαλτική, είτε την έχουν μάθει, είτε όχι. Δεν προτιμάς λόγου χάρη έναν "εμπειρικό αγιογράφο" να σου αγιογραφήσει τον Ναό. Δεν εμπιστεύεσαι σε οποιοδήποτε την αγιογραφία, γιατί να κάνεις το ίδιο με την ψαλτική. Υπεύθυνη θέση επιζητείς να δώσεις σε ένα ψάλτη που έχει γνώσεις της ψαλτικής τέχνης, της υμνολογίας, του τυπικού κι όχι απλά κάποιον που θα εξυπηρετήσει. Και το γεγονός ότι κάποιοι προτιμούν "ανίδεους" περί της ψαλτικής (ίσως γιατί είναι "φθηνοί" ή είναι του χεριού τους), και η εξαίρεση γίνεται κανόνας και μάλιστα σε κεντρικούς ναούς, θα πρέπει να μας προβληματίσει...