Αγγελόπουλος Μενέλαος
Μέλος
Στο Ζ Εωθινό του Ιακώβου, ήχος βαρύς εναρμόνιος εκ του ΓΑ, το μέλος καταλήγει (κλείνει) με τελική κατάληξη την άνω ΝΗ.
Πώς γίνεται αυτό;
Ευχαριστώ
Πώς γίνεται αυτό;
Ευχαριστώ
είναι πρώτος απο τον Κε και κάνει θέση τρίτου με κατάληξη στον γα (Νη΄).
Είναι συνηθισμένο στον πρώτο ήχο αλλά δεν υπάρχουν πολλά μέλη που τελειώνουν έτσι.
Γι΄ αυτό το λόγο και εδώ ο βαρύς ήχος καταλήγει σε τρίτο.
Αγγελόπουλος Μενέλαος;76326 said:...στην περίπτωσή μας όμως έχουμε κατάληξη Γα με οξύτητα άνω Νη (τρίτος;;. Δεν είναι βάση του τρίτου ο άνω Νη. Μήπως παίζει κάτι άλλο;
Την είδα την φθορά του Πα στον Κε, η οποία τελικά δεν λύνεται και το μέλος δεν επιστρέφει στον βαρύ, αλλά αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω. Γιατί δεν λύνεται; Το κείμενο ξεκινάει με βάση τον Γα στην οξύτητα του Γα. Η μεταφορά βάσης είναι σύνηθες φαινόμενο. Το περίεργο είναι ότι το μέλος δεν αποκαθίσταται στην οξύτητα του Γα
Μα αφού το μέλος δεν είναι στον πρώτο. Φαντάζομαι ότι εννοείς πως είναι συνηθισμένο ο πρώτος να κάνει ατελείς καταλήξεις στον Γα αλλά όχι τελικές. Έχεις να μου επισυνάψεις κανένα άλλο μέλος σε πρώτο που να τελειώνει στον Γα; Επαναλαμβάνω όμως ότι το μέλος δεν είναι πρώτος.
Στο συνημένο και τα δύο τροπάρια καταλήγουν σε Γα με οξύτητα Ζω (βαρύς), στην περίπτωσή μας όμως έχουμε κατάληξη Γα με οξύτητα άνω Νη (τρίτος;;. Δεν είναι βάση του τρίτου ο άνω Νη. Μήπως παίζει κάτι άλλο;
μάλιστα...αυτό προσπαθώ να πω, ότι οι παλαιοί είχαν προφανώς άλλη λογική από τη δική μας, δούλευαν με θέσεις και ηχους και όχι με βάση τους φθόγγους απαραίτητα.
Δηλαδή θεωρείς ότι αυτή η φθορά τι κάνει; Μας μεταφέρει σε άλλη βάση στον πρώτο ήχο, ο οποίος καταλήγει σε τρίτο...;Δε μου φαίνεται, λοιπόν, καθόλου περίεργη μια τέτοια κατάληξη, απεναντίας, είναι ευδιάκριτη η στενή σχέση των δύο -κάθε φορά- ήχων και το πόσο ομαλά γίνεται το πέρασμα από τον ένα στον άλλο.
Ναι σε ευχαριστώ πολύ!Παραδείγματα ανέφερα και επισύναψα στο προηγούμενο μήνυμα και υπάρχουν και πολλά άλλα, αυτά έψαξα τώρα στα γρήγορα.