Όλα γίνονται κατά την διάρκεια του μέλους, υπάρχει κίνηση, οι κύριοι ήχοι γίνονται πλάγιοι και τανάπαλιν, επίσης όλα τα γένη και οι χρόες αυτών απαντώνται κατά την διάρκεια που ψάλλουμε οτιδήποτε. Οι χρόες, τα γένη και οι μεταβολές κατά σύστημα(=μετατροπή κυρίων σε πλαγίους) είναι όλες οι κινήσεις που γίνονται και προκύπτουν τα τελικά διαστήματα που ψάλλουμε.
Η σωστή θέση του κυρίου δευτέρου ήχου Ζω(=ο βαρύς ο ήχος=παρυπάτη διαζευγμένων και κάτω ζω παρυπάτη υπατών) όπως και του βου(παρυπάτη μέσων) είναι ένα ημιτόνιο άνω του Κε και του πα αντιστοίχως, όπως μας τα έχουν παραδώσει οι αρχαίοι αρμονικοί. Σηκώνεται ο ζω ή ο βου και από κύριος β ήχος γίνεται πρώτος ήχος. Τον β ήχο που γίνεται πρώτος τον λέμε πλάγιο δεύτερο. Κατά συνέπεια αυτού ο πρώτος γίνεται τέταρτος δηλαδή πλάγιος πρώτος κοκ
Σε αγκύλη είναι τα τετράχορδα που σχηματίζονται. Στους πλάγιους ήχους ο δεύτερος ήχος γίνεται πρώτος(=πλβ)
Κύριοι ήχοι: Νη12 [Πα 6 βου 12 Γα 12 Δι] 12 [Κε 6 ζω 12 νη 12 πα]
Πλάγιοι ήχοι Νη 12 Πα 12 [βου 6 Γα 12 Δι 12 Κε] 12 [ζω 6 νη 12 πα 12 βου]
και όπως το ψάλλουμε το ίδιο στο μαλακό διατονικό γένος[
το ορθό =με χαμήλωμα(μαλάκωμα) της λιχανού χορδής=παρανήτης εκάστου τετραχόρδου (μια φωνή κάτω από την κορυφή του τετραχόρδου)] :
Κύριοι ήχοι: Νη 15 [Πα 6 βου 9 Γα 15 Δι] 12 [Κε 6 ζω 12 νη 12 πα]
Πλάγιοι ήχοι Νη 15 Πα 9 [βου 6 Γα 9 Δι 15] Κε 12 [ζω 6 νη 12 πα 12 βου]
Ανεβαίνοντας βρίσκουμε ήχους κυρίους και κατεβαίνοντας πλαγίους, λέει η παλιά θεωρία. Αυτό το ανεβαίνοντας ή κατεβαίνοντας κατά την γνώμη μου είναι σχετικό όπως είναι και η αρίθμηση των ήχων, μπορεί να γίνεται δηλαδή και ανάποδα.
Σας εξήγησα σήμερα άλλη μια φορά την παραλλαγή (
κατά Σολδάτο πάντα)! Δηλαδή την λογική που γίνονται όλες οι έλξεις (μετακινήσεις) των ήχων(φθόγγων).
Τώρα μπορείτε να τα αλλάξετε και να τα πείτε για δικά σας σε συνέδρια όπως γουστάρει ο καθένας ...