Χριστός Ανέστη!
Θέλω να καταθέσω τα παρακάτω, τα οποία ίσως φανούν ψιλο-άσχετα (κάποια) αλλά τόσα άσχετα έχουν γραφεί
λίγα παραπάνω δεν θα κάνουν διαφορά... Είναι γενικότερα σχόλια.
1) Είχα γράψει και σε προηγούμενο μήνυμα στο ίδιο θέμα, και το γράφω και τώρα, ότι είναι απλά κουραστικό σε ψιλο-άσχετα θέματα να προκαλείται πάντα η γνωστή κόντρα. Κουραστικό για εμάς που διαβάζοντας, και γνωρίζοντας λιγότερα, δεν μπορούμε να βγάλουμε μια άκρη
2) Δυστυχώς πολλές φορές οι εκφράσεις "μυρίζουν" τόση εμπάθεια, που προσωπικά αδυνατώ να δω ποιος έχει δίκιο - ακόμα και η πλευρά που, κατ' εμέ, έχει περισσότερα δίκια, με τον τρόπο και τη διαφαινόμενη εμπάθεια που δυστυχώς πολλές φορές εμφανίζεται, φοβάμαι ότι το χάνει. Αισθάνομαι κάποιες φορές διαβάζοντας τα μηνύματα σε τέτοιες συζητήσεις, ότι ο αντικειμενικός σκοπός δεν είναι να καταδείξουμε την αλήθεια, αλλά απλά να εκμηδενίσουμε τον αντίπαλο.
3) Μια καθαρά προσωπική άποψη που δουλεύω εδώ και καιρό... Επειδή πολλά - πάμπολλα έχουν γραφεί για τους ψάλτες που οι περισσότεροι θεωρούμε αυθεντικούς φορείς της παράδοσης, νομίζω ότι είναι λογικό σαν σκέψη ότι δεν μπορεί ΠΑΝΤΑ ο ψάλτης να λειτουργεί ως φορέας της παράδοσης. Δηλαδή: δεν μπορούμε να πούμε ότι ο τάδε μεγάλος ψάλτης, ό,τι και να ψάλλει είναι και παραδοσιακό. Σίγουρα όλοι βάζουν σε κάποιες στιγμές τον εαυτό τους (καλύτερα: την έμπνευσή τους, δεν εννοώ ότι είναι εγωιστική κίνηση) παραπάνω από την παράδοση. Αλλά αυτά για τους φορείς της παράδοσης είναι απλές "παρενθέσεις" και η γενικότερη μουσική τους πορεία μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όντως εξέφραζαν, ΚΑΤΑ ΜΕΣΟ ΟΡΟ στη ζωή τους και στην ψαλτική τους πορεία, την Παράδοση. Απλώς είναι καλό να παραδεχόμαστε κιόλας ότι "οκ, ο τάδε στο τάδε σημείο της ζωής του δεν έψαλε παραδοσιακά, αλλά η γενικότερη πορεία του είναι παραδοσιακή". Δεν πρέπει να απολυτοποιούμε πράγματα και καταστάσεις.
Θα γράψω και ένα παράδειγμα, για να γίνει κατανοητότερο αυτό που λέω. Ζητώ συγγνώμη αν χτυπήσει άσχημα-δεν έχω τέτοια πρόθεση, ούτε πρόθεση να προσβάλω. Όταν ο Στανίτσας ή οποιοσδήποτε άλλος πει σε ένα σύντομο χερουβικό (εν προκειμένω ήταν το χορωδιακό του Πρίγγου αυτό που θυμάμαι) ένα "τριάδι" διάρκειας περίπου 3 λεπτών, νομίζω ότι ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ (και μόνον) δεν είναι παραδοσιακή η "έκφανση" της έμπνευσής του. Αλλά η θεώρηση ότι αφού το είπε ο συγκεκριμένος, είναι και παραδοσιακό, είναι λάθος - κατ' εμέ πάντα.
4) Η θέση μου στην κόντρα παραμένει ουδέτερη
Δεν κρύβω βέβαια ότι από μουσικής πλευράς (και μόνο), τείνω να συμφωνώ λίγο περισσότερο με την "πατριαρχική" πλευρά.
5) Αν και μου κάνει εντύπωση το ότι αυτή η εκδήλωση έγινε με τον κ. Αγγελόπουλο εν ζωή, θεωρώ ότι αξίζει γενικά τιμές ο κ. Αγγελόπουλος, επειδή έκανε πολλούς να ασχοληθούν με την Βυζαντινή μουσική.
(Χαρακτηριστικά, να πω ότι αυτό που με έκανε προσωπικά να αγαπήσω τη Βυζαντινή μουσική, ήταν η χορωδία της Σιμωνόπετρας, εν συνεχεία οι χορωδίες τύπου Ελ.Βυχ. Όσο προχωράς όμως σε ακούσματα και σε γνώσεις, βλέπεις και αρκετά διαφορετικά πράγματα. Σήμερα θεωρώ κορυφαία - εν τω κόσμω :wink: - χορωδία το Εργαστήρι Ψαλτικής, αλλά υφολογικά θεωρώ καταλληλότερο για τη λατρεία τον π. Χρυσόστομο Καλαϊτζή και μετά τον Π.Νεοχωρίτη, από τους ζώντες).Το πρόβλημα είναι κάποιος να προσκολληθεί μόνο στο πρόσωπό του και στις γνώσεις που πήρε από αυτόν και να μην προχωρήσει παραπέρα. Γενικά οι "αυθεντίες" ή οι δασκαλολατρίες σε τέτοια θέματα γεννούν προβληματικές καταστάσεις.
6) Σαν συμπέρασμα από όλες τις κόντρες, για να ελαφρύνω και λίγο το κλίμα, να πω ότι αν ο Σοπενχάουερ διάβαζε Ψαλτολόγιο, το βιβλίο του "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο" θα είχε καμια 30αριά κεφάλαια ακόμα