Παντελίδης Ανδρέας;89713 said:
Το μέτρο είναι πιο κοντά στο ''Ανέστης εκ νεκρών'' του πλ.δ'. Το άκουγα από τον γηραιό ψάλτη της ενορίας μου από παιδί σε πλ.δ', όμως επί του ΝΗ, ακριβως κατά το μέλος που έχει στην Υμνωδία του ο Ι.Θ.Σακελλαρίδης. Πλέον δεν μπορώ και γω να το πω αλλιώς!!
Παρεμπιπτόντως, μήπως ξέρει κάποιος γιατί ο Σακελλαρίδης έχει αυτό το κάθισμα από του ΝΗ; Υπάρχει καμμιά παλαιότερη μαρτυρία-γραφή γι'αυτό, παρόμοια;
Το "Αυλών ποιμενικών" και το "Ανέστης εκ νεκρών" είναι προσόμοια μεταξύ τους και άρα το μέτρο τους ίδιο. Προσόμοιο και το αναστάσιμο Κάθισμα "Τα μύρα της ταφής" (οι ομοιότητες φτάνουν και στο επίπεδο αντιστοιχίας των γραμματικών δομών και των ίδιων των φράσεων). Το μέτρο είναι σχεδόν το ίδιο με το του "Τον τάφον σου"
μόνο στην αρχή. Επειδή το "Αυλών ποιμενικών" αναγράφεται ως "αυτόμελον", δεν πάει ο νούς εύκολα ότι είναι προσόμοιο με το "Ανέστης εκ νεκρών" (η ομοιότητα των φράσεων και του λεκτικού τους, καθώς και ο ήχος, πλ. Δ και στα δύο, μπορούν ωστόσο να υποψιάσουν). Έτσι η μετρική ομοιότητα των δύο πρώτων φράσεων παρασύρει προς το μέλος του "Τον τάφον σου". Μετά βέβαια δεν ταιριάζουν και αρχίζει ο αυτοσχεδιασμός.
Το "Ανέστης εκ νεκρών" υπάρχει στο Ειρμολόγιο του Μπαλασίου εκ του Νη, με μέλος σε κάποια σημεία όμοιο ή παραπλήσιο με το του "Το προσταχθέν". Επίσης, 'έτσι ευρίσκεται και σε παλαιότερες Παπαδικές (τα Καθίσματα στην αρχή δεν περιλαμβάνονταν στο βιβλίο-Ειρμολόγιο, αλλά στο βιβλίο-Παπαδική).
Ο Σακελλαρίδης δεν νομίζω ότι είχε υπ'οψιν του τέτοιες πηγές (παρόλο που είχε μάλλον δει χφφ), όταν έγραψε το "Ανέστης εκ νεκρών" εκ του Νη, αλλά το έκανε για να ταιριάξει καλύτερα, κατά την αντίληψή του, με τα επόμενα Καθίσματα που είναι εκ του Νη, προσόμοια του "Την σοφίαν και λόγον" (από τα οποία, περιέργως, παραλείπει το Θεοτοκίον, όπως παραλείπει και το προσόμοιο του "Ανέστης", το "Τα μύρα της ταφής"), διότι γράφει εκ του Νη και τα επόμενα Καθίσματα της β' στιχολογίας, "Άνθρωποι το μνήμα σου" και "Επί σοι χαίρει" (το πρώτο δεν μαρτυρείται σε χφφ, το δεύτερο μαρτυρείται σε πλ.Δ τρίφωνο, απ' οπου και αρχίζει, αλλά με καταλήξεις αρκετές στο Βου και στο Νη).