Αν ακούσει κανείς τα δύο αποσπάσματα του Χάρη, θα καταλάβει ότι η διαφορά στην επίμαχη φράση ΖΩ-ΚΕ-ΔΙ έγκειται κυρίως στη θέση του κάτω ΔΙ: στην πρώτη ηχογράφηση το ΔΙ είναι πιο ψηλό (ορθώς κατ' εμέ, αφού λόγω εφαρμογής της όμοιας διφωνίας τα διαστήματα είναι σαν το ΔΙ-ΓΑ-ΒΟΥ) ενώ στη μεταγενέστερη δεύτερη πιο χαμηλό. Ε, δεν είναι να το κάνουμε και θέμα τώρα... Αν κάποιος δεν γνωρίζει το θεωρητικό αυτό ζήτημα κι απλώς ακούει το μέλος και δεν το ψειρίζει, όπως εμείς, ζήτημα αν θα καταλάβει τίποτα. Χώρια που είναι πολύ σημαντικό που το ΖΩ-ΚΕ δεν το κάνει ιδιαίτερα μεγάλο, όπως κακώς συνηθίζεται σήμερα από πολλούς ψάλτες.
Ωστόσο θεωρώ ότι καλά έκανε ο Χάρης και το επεσήμανε, αλλά οι υποψίες περί επιρροής του από τη σχολή Αγγελόπουλου, τη στιγμή που ψέλνει κατά τελείως διαφορετικό τρόπο και τη στιγμή που έχει εκφραστεί ο άνθρωπος για το ύφος αυτό, θεωρώ ότι είναι κυνήγι φαντασμάτων. Αν άλλωστε πιάσουμε παραδοσιακούς ψάλτες (Πόλης, Όρους, ό,τι θέλετε) που εκτελούν τη συγκεκριμένη θέση μη ομοιοδιφωνικά, θα βρούμε ουκ ολίγους. Τι σημαίνει λοιπόν αυτό;; Και μην πάτε μακρυά: εδώ πέρα ολόκληρος Θρασύβουλος Στανίτσας όταν ήρθε στην Ελλάδα άλλαξε την εκτέλεση της συγκεκριμένης θέσης και θα κάνουμε τώρα παρατήρηση στο Νεραντζή;; Μια χαρά τα λέει ο Άρχοντας κι αυτές οι ασήμαντες εκτελεστικές διαφορές "τρίχας" (που λέει κι ο αγαπητός Λαοσυνάκτης) δεν μειώνουν επ' ουδενί την αξία του! Τώρα, το ότι δεν αποδίδεται το χαρακτηριστικό ομοιοδιφωνικό χρώμα που απαιτείται στη φράση αυτή και το ότι γενικώς δεν αποδίδεται από τους ψάλτες σήμερα, ΟΚ, κακώς, αλλά δεν είναι και προς θάνατον, άλλα είναι τα σημαντικά. Είπαμε, καλή και άγια η όμοια διφωνία, μην την αναγάγουμε όμως σε αποκλειστικό κριτή τήρησης ή μη της παράδοσης και μάλιστα σε ένα τόσο μικρό σημείο απ' όλο το μέλος.