Αν το έχει κάποιος κρατημένο, ας κάνει τον κόπο να το μοιραστεί.
Ιδού και η μετάφραση του εισαγωγικού σημειώματος:
«Εισαγωγικό σημείωμα
Έντεκα χρόνια μετά τη δημοσίευση της δεύτερης έκδοσης του Ευχολογίου Barberini gr. 3361 προσφέρεται στον ρώσο αναγνώστη μία νέα δημοσίευση του ελληνικού κειμένου και της πρώτης μετάφρασής του στα ρωσικά.
Αυτό κατέστη αναγκαίο για να ευθυγραμμιστεί η δημοσίευση με τα εκδοτικά και φιλολογικά κριτήρια σύμφωνα με τα οποία στις μέρες μας δημοσιεύονται πατερικά και αγιογραφικά ελληνικά κείμενα. Είναι τα ίδια κριτήρια με τα οποία έχουν δημοσιευθεί από καιρό στις δυτικές εκδόσεις λειτουργικών πηγών. Όπως είναι γνωστό, παρά την ταχεία πρόοδο και τα καλά αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα, η μελέτη της ιστορίας της βυζαντινής λατρείας παραμένει μια σχετικά νέα επιστήμη, που υστερεί από τη μελέτη άλλων χριστιανικών λειτουργιών, ειδικά στον τομέα των εκδόσεων: θυμηθείτε ότι δεν υπάρχει τόσο σημαντική επιστημονική δημοσίευση Λειτουργικού βιβλίου στην ελληνική στον ακαδημαϊκό χώρο.
Στις αρχές της δεκαετίας του '80 του 20ού αιώνα, ο Ιησουίτης Miguel Arranz (†2008) ξεκίνησε μια προσπάθεια για τη δημοσίευση των σημαντικότερων χειρογράφων της ελληνικής ευχολογίας με τη μορφή εργασίας για μάστερ και διδακτορική διατριβή. Αυτό έγινε στο Παπικό Ανατολικό Ινστιτούτο της Ρώμης, όπου τα θεολογικά συμφέροντα υπερισχύουν των φιλολογικών. Έτσι, αυτές οι διατριβές, που σχεδόν όλες παρέμειναν αδημοσίευτες, έγιναν χωρίς τα εχέγγυα της εκδοτικής και φιλολογικής τάξης. Η ανεπαρκής ποιότητα των χώρων αυτών μπορεί να κριθεί από τα έργα του ίδιου του Arranz.
Στη νέα αυτή έκδοση του ελληνικού κειμένου Barberini gr. 336 οδηγηθήκαμε, αν και όχι κυριολεκτικά, από τα κριτήρια που υιοθετήθηκαν τα τελευταία χρόνια στον τομέα Graeca της σειράς Corpus Christianorum, διατηρώντας την αριθμητική και βιβλιογραφική συσκευή της προηγούμενης έκδοσης με λίγες προσθήκες. Ο πρόλογος είναι πιο εκτεταμένος, αλλά οι σημειώσεις στο ελληνικό κείμενο παραλείπουν συγκρίσεις με τα μεταγενέστερα χειρόγραφα-φορείς μιας νέας ανασκόπησης κειμένου, πάρα πολύ ποικίλης για να είναι χρήσιμη στην ευχολογία μας. Προσέλκυσε, ωστόσο, μια νέα πηγή, σχεδόν σύγχρονη του Barberini gr. 336, το περίφημο Ευχολόγιο του VIII-IX αιώνα των προσφάτως ευρεθέντων χειρογράφων στο Σινά, Sinai gr. NE MG 53.
Η μετάφραση, μολονότι λαμβάνει υπόψη τα σχετικά εκκλησιαστικά σλαβικά κείμενα, είναι μια μετάφραση στη ρωσική, χωρίς τον ισχυρισμό της αρχαΐζουσας, ούτε όμως και της καθομιλουμένης. Για τα βιβλικά αποσπάσματα χρησιμοποιήθηκε η συνοδική μετάφραση, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά όταν το κείμενο των Ο' είναι πολύ διαφορετικό από αυτή, τα αποσπάσματα μεταφράζονται απευθείας από την ελληνική γλώσσα του Ευχολογίου.
Η ρωσική μετάφραση λαμβάνει υπόψη την παράδοση που ξεκίνησε τον 19ο αιώνα και αξίζει να συνεχιστεί, σε μια προσπάθεια να κάνει προσιτούς στον Ρώσο αναγνώστη τους θησαυρούς της ελληνικής πατερικής και λειτουργικής λογοτεχνίας. Σημειώστε επίσης ορισμένες ευχές της Λειτουργίας του Αγίου Ι. Χρυσοστόμου στο Ευχολόγιο Barberini που υιοθετήθηκαν στην τελευταία έκδοση της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Όπως και πριν, οι εκδότες του ελληνικού κειμένου ευχαριστούν τον Α. Jakob, δεχόμενοι τις κριτικές του παρατηρήσεις. Είμαστε ευγνώμονες σε όλους εκείνους που κατέστησαν δυνατή τη δημοσίευση αυτού του έργου, ιδιαίτερα στο Ρώσο εκδότη και μεταφραστή του κειμένου του Ευχολογίου, S. Golovanov.
Γιελένα Βελκόφσκα και Στέφανο Παρέντι
Ρώμη 2011 έτος»
ΑΚ
