Αντιπαρέρχομαι την άνευ ουσίας ειρωνία στα υπόλοιπα. Επί του συγκεκριμένου, βάλτε όσο πιο φαρδύ κοστούμι θέλετε και παραπέμψτε με σε έναν οποιοδήποτε ψάλτη, πατριαρχικό ή μαθητή του ή μαθητή μαθητή του, που να μοιάζει έστω και ελάχιστα με αυτό το άκουσμα του Ν' Ψαλμού, την ίδια χρονική αγωγή και το ίδιο μέλος.
Καμία απολύτως ειρωνεία.
Γράψατε πως:
η δε παράδοση του Πατριαρχείου θα αναζητείται μόνο σε παλαιές εγγραφές ως κάτι το νεκρό και μουσειακό...
προσβάλλοντας σκαιότατα κατ' αρχάς τους ανθρώπους του Οικουμενικού Πατριαρχείου που εκάλεσαν τον κ. Νεοχωρίτη να τοποτηρήσει την πρωτοψαλτία της Μεγάλης Εκκλησίας.
Σε άλλο θέμα, προσφάτως, απαξιώσατε τον Άρχοντα Δομέστικο:
[...] Tέτοιες ερμηνείες ρίχνουν το κύρος του. Ο χρόνος είναι αναμφίβολα ασταθής, μάλλον συνεπτυγμένος κατά διαστήματα, θα το νόμιζα και παρερμηνεία της γραφής. Οι αναλύσεις μεν θεμιτές, αλλά όταν έχουν χωνευτεί οι θέσεις και αφορούν σε αυτές, όχι τελείως κατά το δοκούν. Στην περίπτωσή μας, υπάρχει μια διαρκής αναζήτηση του μέλους, με αναλύσεις πολλές αλλά ευκαιριακές, που οδηγούν σε αποπροσανατολισμό από το πρωτότυπο, πχ καταλήξεις στο φυσικό Γα ενώ το κείμενο έχει δίεση, αλλαγμένες θέσεις στην εισαγωγή, κόψιμο των θέσεων πριν ολοκληρωθούν κλπ.
για τον οποίο όμως εγώ σχολίασα:
ἄκουε πολλά said:
Άξιος ο κ. Φλοίκος. Άξιος και πάλι άξιος.
ενώ έτερος συνάδελφος έγραψε, σε αντίθεση με σας:
Κι ἀπ' ὅτι ἀκούω στὸ Κοινωνικό ἐξαίρετος συνεχιστὴς τοῦ Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας κ. Ἀστέρη.
Ἐξαίρετη φωνή, πλήρους πατριαρχικῆς μεγαλοπρέπειας, ὅπως ἁρμόζει καὶ ἔχουμε συνηθίσει στὰ πατριαρχικὰ ἀναλόγια καὶ μᾶς λείπει τὸν τελευταῖο καιρὸ.
Έχετε εκφράσει την διαφωνία σας ΚΑΙ με την παρουσία του κ. Φλοίκου στο πρώτο πατριαρχικό αναλόγιο παλαιότερα, πράγμα το οποίο εγώ ΔΕΝ έπραξα.
Σήμερα, γράψατε εμπρηστικότατα, προσβλητικότατα, αφελέστατα, και μάλιστα ενοχλείστε κιόλας, που σας κάνουμε δώρο τα κόλυββα της νεκρής πατριαρχικής παραδόσεως, όπως την χαρακτηρίσατε.
Το μήνυμά σας τυφλούται τω πάθει του σχολαστικισμού, όπως και άλλα, και δεν εννοείτε να καταλάβετε με τίποτα αυτά που έγραψε ο Άγιος Μέγας.
Το αποκορύφωμα;
Κουραστήκατε να μας γράφετε κιόλας! (λες και έχει κανείς την όρεξη να γράφει αυτονόητα πράγματα περί της πατριαρχικής παραδόσεως) ενώ κατηγορήσατε πως από κάποιους επιδιώχθηκε τούτο, για να γίνει γαργάρα.
Τι νομίζετε; ότι είστε ο τελευταίος των Μοϊκανών; ότι έχετε το αλάθητο και συμβουλεύετε την Μεγάλη Εκκλησία ως ο πατήρ τον υιό; ότι επειδή εκφράζετε διαφορετική άποψη, έχετε το δικαίωμα να προσβάλλετε την πατριαρχική παράδοση και να λοιδωρείτε όποιον ασυμφωνεί μαζί σας στον εγκιβωτισμό της σε μικρό σπιρτόκουτο;
Σχολια;