ἄκουε πολλά λάλει καίρια
Βίας Ι σ. 65,7 (Diels-Kranz)
Δυστυχώς, αυτό θέλουν μάλλον. Κι εγώ κουράστηκα να γράφω. Κουράστηκαν και όλοι να διαβάζουν τις αντιδράσεις μας. Κάποια στιγμή ο θόρυβος θα καταλαγιάσει και το πράγμα θα έχει γίνει γαργάρα, η δε παράδοση του Πατριαρχείου θα αναζητείται μόνο σε παλαιές εγγραφές ως κάτι το νεκρό και μουσειακό...
Σε προηγούμενες τοποθετήσεις για την έννοια της παράδοσης, κατεδείχθη (ως κάποιο βαθμό) η δυναμική και τα χαρακτηριστικά της.
Όσοι με το στανιό πασχίζουν να της φορέσουν το στενό τους κουστούμι, απλώς την γελοιοποιούν...
Οι ευχές όλων όσων αγαπάμε και σεβόμεθα την πατριαρχική παράδοση και σεβόμεθα τις αποφάσεις των αγίων πατέρων εκεί -που με ακλόνητη πίστη στον Θεό, εύχονται και προσεύχονται ταπεινά υπέρ πάντων ημών- συνοδεύουν τους κυρίους Φλοίκο και Νεοχωρίτη, που μαρτυρούν σθεναρά υπέρ της πρώτης.
Εσχάτως, όταν χαρακτηρίστηκε ως οθνείο ένα θεωρητικό, είχαν γνώση οι φύλακες. Τώρα, ξαφνικά, την απώλεσαν;
Μεριμνούν με σοφία, φρονώ, και για την πατριαρχική παράδοση, στην οποία εσύ και οι όμοιοί σου ήδη ετοιμάσατε τα κόλλυβα!