Επειδή τιμούμε τις Τρεις Αγίες στην ενορία μας, έκανα μια προσπάθεια να μελοποιήσω τα δοξαστικά της ακολουθίας εξ' ανάγκης. Γενικά μου άρεσε η γραφή του υμνογράφου, αλλά φτάνοντας στο δοξαστικό των αποστίχων βρίσκοντας μεγάλη δυσκολία στην μελοποίηση έκανα την σκέψη οτι είναι πολύ μεγάλο για δοξαστικό (περισσότερο μου θύμισε "οίκο" ή πανηγυρικό λογίδριο), με αρκετές ίσως περιττές επεξηγήσεις και πλατειασμούς και παραθέσεις γραφικών χωρίων. Γενικά και χωρίς να αποκλείεται η ύπαρξη αυτούσιων χωρίων στην υμνογραφία νομίζω συνήθως η παραπομπή σε χωρία γίνεται απλώς με νύξη/χρήση ορισμένων λέξεων που εντάσσονται ομαλά στο νόημα π.χ.Δανιήλ ανήρ επιθυμιών, λίθον άνευ χειρός τμηθέντα από Δανιήλ2,34 ή Ευφράνθητι Ιερουσαλήμ και πανηγυρίσατε πάντες οι αγαπώντες σιών απο Ησ. 66,10 κ.α.
Για τους λόγους αυτούς, και με κάθε σεβασμό στον υμνογράφο έκανα μια προσπάθεια συντομεύσεως για λόγους εξυπηρέτησης στην μελοποίηση προσπαθώντας να διατηρήσω τα νοήματα του αρχικού, και θα ήθελα την γνώμη σας και τις παρατηρήσεις σας (θεολογικές, γραμματικές και συντακτικές) προκειμένου να προχωρήσω στην μελοποίηση.
Ευχαριστώ
ΑΡΧΙΚΟ:
Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄.
Σήμερον ὁ ἄφρων ἄρχων, ἄκων προφητεύει. Φησὶ γάρ· τὰς βίβλους τῶν χριστιανῶν, εἰς πυρὰν παραδώσω, ἵνα κατακαυθῶσιν, καὶ ἐξαλείψω τὰ ἐν αὐτοῖς γραφέντα λόγια. Ὢ τῆς ματαιοπονίας! Οὐ γὰρ ἔγνω ὅτι μᾶλλον τῶν προφητῶν καὶ ἀποστόλων, καὶ τοῦ Κυρίου τὰ ῥήματα, ἐν καρδίᾳ διετήρουν, αἱ τρεῖς αὐτάδελφοι κόραι, ἡ μὲν Χιονία ὡς φυλάττουσα, τὸν τοῦ βαπτίσματος χιτῶνα ἀῤῥρύπωτον, κατὰ τὸ προφητικὸν ‘πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι’, ἡ δὲ Ἀγάπη τὸ τέλειον, τῆς παραγγελίας ὡς κτησαμένη, κατὰ τὸν τῶν ἐθνῶν ἀπόστολον, τὸν λέγοντα ‘τὸ τέλειον, τῆς παραγγελίας ἀγάπη ἐστί’, καὶ ἡ ὀλβία Εἰρήνη, τὴν δωρεὰν τοῦ Κυρίου ὡς ἔχουσα, κατὰ τὸν Αὐτὸν εἰπόντα, ‘εἰρήνην τὴν ἐμήν, δίδωμι ὑμῖν’. Ὅθεν καὶ εἰς κάμινον ταύτας κελεύει ῥιφθῆναι. Ἀλλ’ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται, οὐδὲ κέκαυται· αἱ τρεῖς γὰρ καλλιπάρθενοι, τοῦτον μαρτυροῦσι ζῶντα, καὶ καταγγέλουσιν ἐν πάσῃ οἰκουμένῃ, ἀπαύστως πρεσβεύουσαι, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
ΣΥΝΤΟΜΕΥΜΕΝΟ
Σήμερον ὁ ἄφρων ἄρχων, ἄκων προφητεύει. Φησὶ γάρ· τὰς χριστιανῶν βίβλους καῦσω, καὶ ἐξαλείψω τὰ ἐν αὐτοῖς γραφέντα λόγια. Ὢ τῆς ματαιοπονίας! Οὐ γὰρ ἔγνω τῶν ρημάτων τοῦ Πνεῦματος, ἐγγεγραμμένων ἐν ταῖς καρδίαις τῶν Αὐταδέλφων. Τῆς μὲν Χιονίας, λελευκασμένης ὑπὲρ χιόναν, τῆς δὲ Ἀγάπης, τῆς παραγγελίας τὸ τέλειον κτησαμένης, καὶ τῆς ὀλβίας Εἰρήνης, ὡς ἐχούσης τὴν τοῦ Κυρίου δωρεὰν. Ὅθεν καὶ εἰς κάμινον ῥίπτει Αὐτὰς, μή καιομένου τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ὅν ζῶντα μαρτυροῦσι, ἀπαύστως πρεσβεύουσαι ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.