Το προσόμοιο "Ω του παραδόξου θαύματος..." (πλΔ') είναι γραμμένοι εκ του Νη, οι θέσει του όμως θυμίζουν περισσότερο πλΔ εκ του Γα (ατελείς καταλήξεις στο Πα=Δι, κάθοδοι στο κάτω Δι=Νη. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η παρασήμανσή του εκ του Νη και η ψαλμώδησή του από χαμηλές βάσεις έχει συντελέσει νομίζω στην αλλαγή του προσομοίου. Οι περισσότεροι σήμερα (δεν ξέρω από πότε) καταλήγουν μέσα στο κομμάτι στο Νη και δεν κατεβαίνουν στο κάτω Δι (κι εγώ έτσι το έλεγα μέχρι που είδα και έμαθα το κλασικό από το ειρμολόγιο του Πέτρου).
Κάποτε είχα ακούσει το πασαπνοάριο και μετά το προσόμοιο τρεις φωνές πάνω, ως εκ του Γα.
Παρόμοιο θέμα που μου προξενεί απορία είναι το εξής:
Η α' στάση των τυπικών του Πέτρου Πελοποννησίου (από τη Μ. Συλλογή του Πρωγάκη) είναι σε πλΔ εκ του Νη. Οι θέσεις όμως της μελοποίησης θυμίζουν αρκετά πλΔ εκ του Γα.
Αντίστυροφα στην αγιορείτικη παράδοση ψάλλονται τρεις φωνές πάνω και παρασημαίνονται εκ του Γα, αλλά με θέσεις περισσότερο πλΔ εκ του Νη.
Δεν είναι παράξενο;
Εσείς σε τι βάση την ψέλνετε;
Η παρασήμανσή του εκ του Νη και η ψαλμώδησή του από χαμηλές βάσεις έχει συντελέσει νομίζω στην αλλαγή του προσομοίου. Οι περισσότεροι σήμερα (δεν ξέρω από πότε) καταλήγουν μέσα στο κομμάτι στο Νη και δεν κατεβαίνουν στο κάτω Δι (κι εγώ έτσι το έλεγα μέχρι που είδα και έμαθα το κλασικό από το ειρμολόγιο του Πέτρου).
Κάποτε είχα ακούσει το πασαπνοάριο και μετά το προσόμοιο τρεις φωνές πάνω, ως εκ του Γα.
Παρόμοιο θέμα που μου προξενεί απορία είναι το εξής:
Η α' στάση των τυπικών του Πέτρου Πελοποννησίου (από τη Μ. Συλλογή του Πρωγάκη) είναι σε πλΔ εκ του Νη. Οι θέσεις όμως της μελοποίησης θυμίζουν αρκετά πλΔ εκ του Γα.
Αντίστυροφα στην αγιορείτικη παράδοση ψάλλονται τρεις φωνές πάνω και παρασημαίνονται εκ του Γα, αλλά με θέσεις περισσότερο πλΔ εκ του Νη.
Δεν είναι παράξενο;
Εσείς σε τι βάση την ψέλνετε;