Και το γέμισμα του λογαριασμού, χρήσιμο είναι κι αυτό. Διότι μακροπρόθεσμα οι ναοί θέλουν ανακαίνιση, επέκταση, ανοικοδόμηση κλπ, που αν δε γίνουν, ο ψάλτης θα είναι ο πρώτος που θα χάσει το μισθό του.
Δεν είναι κάποια ηθικοευσεβιστική θεωρία αυτή, αλλά ο ίδιος ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης που εφήρμοσαν και στο πατριαρχείο. Εκεί άραγε πόσο βαθιά επηρέασε το αποθεματικό τους αυτή η δαπάνη; Μήπως και καθόλου;
Υπάρχει μια ισορροπία στο ποσό που μπορεί/πρέπει να ξοδεύει ένας ναός για ψάλτες διότι πιο πάνω κινδυνεύει να μπαίνει μέσα, πιο κάτω κινδυνεύει να υπολειτουργεί και να πηγαίνει ο κόσμος αλλού να λειτουργηθεί ή να έρχεται μεν αλλά να είναι απρόθυμος να δώσει όσα θα μπορούσε να έδινε.
Ψάλτης χωρίς αμοιβή συνήθως εμφανίζεται σε μικρές και απομονωμένες εκκλησίες που και να θέλανε δεν μπορούν να πληρώσουν. Σε μεγάλες πιο σπάνια και συνήθως τον αξίζει το μισθό του, δεν επιλέγεται μόνο γι' αυτό. Και είναι τόσο σπάνιο που δε μπορείς να πεις ότι χαλάει και την πιάτσα.