tsak77
Χρῆστος Τσακίρογλου
Θα ήταν ενδιαφέρον να μας ανεβάσει κάποιος το κείμενο απ' όπου λέγονται τα εν λόγω πεντηκοστάρια που ακούμε...
Το ερώτημα αυτό ήταν καθαρά ρητορικό φυσικά, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να βρεθεί κάπου γραμμένο αυτό το άκουσμα και αυτό συμβαίνει, επειδή δεν γίνεται να γραφτεί. Ρώτησα λοιπόν, για να απαντήσω εκ των υστέρων σε αυτό:
Ο καθένας μας προσπαθεί να αποδώσει όσο γίνετε καλύτερα τα μουσικά κείμενα προς δόξα Θεού.
Αυτό που θα έλεγα εγώ θα ήταν το εξής: Αυτό που γράφει ένα κείμενο, μπορεί και να μην εκτελεστεί κατά γράμμα, λόγω ερμηνείας και αναλύσεως παλαιότερων σημαδοφώνων ή και θέσεων, αλλά όταν αυτό που ψάλλει κάποιος (στο σύνολό του) δεν γίνεται να μεταφερθεί στο χαρτί μέσω της παρασυμαντικής, θεωρώ ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα σε πολύ βασικούς τομείς.
Πολλοί μεγάλοι πρωτοψάλτες υπήρξαν φορείς της παραδόσεως, αλλά οι περισότεροι από αυτούς, είχαν και στιγμές που ξέφευγαν από αυτήν. Δεν θα σχολιάσω εάν αυτό είναι ορθό ή όχι, αλλά για τον λόγο αυτόν θα προτιμούσα να ακούσω τον εν λόγω συνάδελφο και σε άλλες ερμηνείες εκκλησιαστικού μέλους.
Όσο για αυτούς που θεωρούν ότι ο καθένας μπορεί να εκφράζεται όπως θέλει, να τους θυμίσω, ότι στο Ναό μπαίνουν και συμπροσεύχονται άνθρωποι με διαφορετικό τρόπο προσέγγισης του Θείου. Για φανταστείτε τι θα γινόταν εάν κάποιος που επικοινωνούσε με το Θεό ξαπλωτός, ή ουρλιάζοντας μπορούσε να το εκφράσει ελεύθερα εν μέσω ακολουθίας. Η Εκκλησία, έχει φόρμουλες στα δρώμενά της, ώστε ο πιστός μέσα από συγκεκριμένους τρόπους έκφρασης να πετύχει τον στόχο του, ως μέλος του εκκλησιάσματος. Γιαυτό και η μουσική της Εκκλησίας έχει την μορφή που έχει. Εξυπηρετεί ένα κλίμα, μία αναγκαιότητα, δεν την έφτιαξαν έτσι μερικοί αποφεύγοντας τα πρότυπα ύφους του εξωτερικού λεγόμενου μέλους, λόγω ημιμάθειας, ή έλλειψης έμπνευσης.
Για όσους κρίνουν πρόσωπα και όχι έργα, θα τους ρωτούσα, τι θα έλεγαν εάν ανεβάσει κάποιος κάποια ηχογράφηση του ίδιου ψάλτη, ο οποίος θα λέει κανόνα με την ροή και τον παλμό ενός Στανίτσα; Δεν θα αισθανθούν ότι αδίκησαν τον άνθρωπο; Ας ωριμάσουμε στην κριτική μας ικανότητα κάποια στιγμή και ας βάλουμε επιτέλους μέσα μας, ότι κανείς δεν είναι αλάθητος, όπως και κανείς δεν κάνει μόνο λάθη στη ζωή του.
Από τη στιγμή φυσικά, που κάποιος ψάλλει μόνο έτσι όπως ακούγεται στο παράδειγμα, από το Θεός Κύριος μέχρι και το Αμήν του Δι ευχών, προσωπικά δεν θα ήθελα να έχω την ατυχία να βρεθώ στο Ναό που ψάλλει, διότι προτιμώ να μην εκκλησιαστώ, παρά να με αναστατώσει το άκουσμα, που υποτίθεται πρέπει να με προκαλέσει να κάνω τον Σταυρό μου από συντριβή καρδίας και όχι από αγανάκτηση...
Last edited: