Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ κώδικα αὐτοῦ, διεπίστωσα τὰ παρακάτω:
Μετὰ ἀπὸ κάθε ἀνάγνωσμα τοῦ ἑσπερινοῦ ὁ ἱερέας λέγει «Εἰρήνη σοι»
(χφ. Δρέσδης Α 104 πραξαπόστολος-τυπικὸ Μεγάλης Ἐκκλησίας α’ ἥμισυ ια’ αἰ. ἔκδ. K. Akentiev 2007 σσ. 86, 102, χφ. Κρυπτοφέῤῥης Α.β.V πραξαπόστολος μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1025-1100 φ. 147r, τυπικὸ Μεσσήνης σσ. 244, 245, Dmitrievskij τ. 1 σ. 883).
Ἡ τάξη αὐτὴ διατηρεῖται καὶ σήμερα στὴν προηγιασμένη, ἡ ὁποία διασώζει πολὺ παλαιὸ λειτουργικὸ ὑλικό.
Πρὸ τῆς λειτουργίας, ὁ ἱερεύς θυμιᾶ ὅλο τὸ ναὸ προπορευομένου τοῦ διακόνου μετὰ λαμπάδος (Εὐχολόγιον μονῆς Σωτῆρος Μεσσήνης μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1121-1132 ἔκδ. A. Jacob Un eucologe du Saint-Sauveur ‘’in Lingua Phari’’ de Messine, Le Bodleianus Auct. E. 5.13 στὸ Bulletin de l’ Institut historique belge de Rome 50 (1980) σ. 299, χφ. Vat. gr. 1811 εὐχολόγιο τοῦ ἔτους 1147 φ. 73r· παρομοίως ψ.Διονυσίου τοῦ ἀρεοπαγίτου Περὶ ἐκκλησιαστικῆς ἱεραρχίας κεφ. γ’ 2, 1 (Φιλοκαλία τῶν νηπτικῶν καὶ ἀσκητικῶν τ. 3 σ. 368), χφφ. εὐχολόγια Vat. gr. 1863 μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1154-1189 φ. 6v, Barb. gr. 316 ιβ’ αἰ. φ. 7v, Dmitrievskij τ. 2 σσ. 265, 606, 822, Π. Τρεμπέλα Αἱ τρεῖς λειτουργίαι σσ. 5, 239-240, Αἱ θεῖαι λειτουργίαι ἔκδ. 1526, Ἱεροδιακονικὸν ἔκδ. 1780 σ. 33, Ἰ. Φουντούλη ᾿Απαντήσεις τ. 1 σ. 45).
Στὶς ὧρες, μετὰ ἀπὸ τήν, τυχόν, προφητεία ἀνάγνωσμα ὁ ἱερέας λέγει «Εἰρήνη σοι»
(χφ. Δρέσδης Α 104 πραξαπόστολος-τυπικὸ Μεγάλης Ἐκκλησίας α’ ἥμισυ ια’ αἰ. ἔκδ. K. Akentiev 2007 σσ. 48, 51).
Μετὰ ἀπὸ κάθε ἀνάγνωσμα τοῦ μεγάλου ἁγιασμοῦ ὁ ἱερέας λέγει «Εἰρήνη σοι»
(τυπικὸ Μεσσήνης σ. 99, Dmitrievskij τ. 1 σ. 815, χφφ. εὐχολόγια Ottoboniani gr. 344 τοῦ ἔτους 1177 φ. 67v, Barb. gr. 345 ιβ’ αἰ. φ. 34v, 393 ιβ’ αἰ. φ. 55r).
Ὁ ἱερεὺς κάνει τὴν προετοιμασία τῶν προηγιασμένων δώρων στὴν πρόθεση, ὅπου διατηροῦνται
(Π. Τρεμπέλα Αἱ τρεῖς λειτουργίαι σσ. 196, 197, 204, Ἰ. Φουντούλη ᾿Απαντήσεις τ. 2 σ. 214, Εὐχολόγιον τὸ Μέγα, ἐκδ. Ἀστὴρ 1986, φωτοαναστατικὴ ἀνατύπωση τῆς ἐκδόσεως Βενετίας 1862 σ. 106),
ὅπου μονίμως βρίσκεται τὸ ἀρτοφόριο
(Ἰ. Φουντούλη Λειτουργικὴ Α’ σ. 51).
«Λαμβάνουσιν οἱ διάκονοι μανουάλια καὶ εἰσοδεύουσι λέγοντες Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι» (χφ. Paris. 1617 συναξάριον τοῦ ἔτους 1071 φ. 10v)
«καὶ τοῦτου λεγομένου ὁ ἄρχων τῶν φώτων ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ, ἔχων αὔτραν καὶ ἐρχόμενος ἔμπροσθεν τοῦ τρικηρίου καὶ προσκυνῶν, λέγει· Εὐλόγησον δέσποτα. Ὁ δὲ πατριάρχης ἐκφωνεῖ· Ὅτι σὺ εἶ ὁ φωτισμὸς ἡμῶν Χριστὲ ὁ Θεὸς πάντοτε νῦν καὶ ἀεί. Καὶ εὐθέως ἐξάπτει τὰ κηρία τοῦ βήματος. Οἱ δὲ ὑποδιάκονοι μετὰ τῶν μισθίων ἅπτουσι καὶ αὐτοὶ τοὺς κρατῆρας τοῦ ναοῦ πάντας. Εἷς δὲ τῶν μισθίων βαστάζων καὶ αὐτὸς κηρίον ἀπὸ τῶν κανοναρίων ἀκολουθεῖ ὄπισθεν τῶν διακόνων καὶ ἀνερχόμενος ἐν τῷ ἄμβωνι πήγνυσιν αὐτὸ ἐν τῷ εὐρισκομένω ἐκεῖσε μανουαλίῳ»
(χφ. Δρέσδης Α 104 πραξαπόστολος-τυπικὸ Μεγάλης Ἐκκλησίας α’ ἥμισυ ια’ αἰ. ἔκδ. K. Akentiev 2007 σ. 53, ὁμοίως χφ. Σινὰ 971 εὐχολόγιο ιγ’-ιδ’ αἰ. φ. 31v (Dmitrievskij τ. 2 σσ. 249-250), Συμεὼν Θεσσαλονίκης P.G. τ. 155 στ. 657CD, Ἰ. Φουντούλη ᾿Απαντήσεις τ. 2 σ. 219),
ἀντὶ τοῦ «Κέλευσον» ἤ «Κελεύσατε».