Όσο κοιτάς και ξανακοιτάς μια σύνθεση τόσο βρίσκεις παραλείψεις... φυσικά αν αξίζει η σύνθεση.
Ας σας έχω κουράσει με τις συνεχόμενες διπλό,τριπλό αναρτήσεις, συγγνώμη
Προσπαθώ να μάθω.
Αγαπητέ Πέτρο, δεν τίθεται πιστεύω ζήτημα κούρασης, αντιθέτως η τάση τελειοποίησης από μέρους σου διατηρεί ένα καλό κλήμα ή τουλάχιστον αισιόδοξο. Άλλα είναι δυστυχώς τα κουραστικά και όσο παράδοξο κι αν φαντάζει, είναι πολλές φορές πιο κουραστική η ανάγνωση μιας κακόμοιρης συζήτησης, ακόμη και από μία χειρονακτική εργασία...
Αυτό που θα σε συμβούλευα εγώ, ως ομοιοπαθής κυρίως, είναι αν θέλεις να μάθεις κάτι πάνω στη γραφή της μουσικής μας δεν θα ωφεληθείς τόσο από τη γραφή αυτή καθ' αυτή (η γραφή μάλιστα ενός λάθος κειμένου πιστεύω ότι θα σε απομακρύνει από το στόχο, εφόσον βλέπεις λάθος δεδομένα, τα οποία θα πρέπει να διαγράψεις μιας και η ορθογραφία εν πολλοίς είναι θέμα φωτογραφικής μνήμης), όσο από τη μελέτη των κλασικών μελών, όπου οι θέσεις και ο τρόπος γραφής τους είναι συγκεκριμένος και ξεκάθαρος, ώστε να μπορείς να εκφράζεις την έμπνευσή σου ορθογραφημένα και όπως πρέπει.
Επίσης όπως και αλλού είχα αναφέρει, ένας τρόπος αυτοεκμάθησης αυτού του σημαντικότατου τομέα της μουσικής μας εκπαίδευσης (ο οποίος φυσικά δεν διδάκεται στις σχολές, ενώ θα έπρεπε να υπάρχει ξεχωριστή σχολή σύνθεσης) είναι η αντιγραφή των κλασσικών κειμένων, όπου μέσω του κόπου της παρακολούθησης μίας θέσης φθόγγο με το φθόγγο, "φωτογραφίζονται" οι φράσεις στο μυαλό και κατ' επέκταση ο ορθός τρόπος γραφής τους.
Τέλος, μία πολύ καλή εργασία για μελέτη είναι αυτή του π. Εφραίμ με τους ορθογραφικούς κανόνες της νέας μεθόδου, η οποία δεν θυμάμαι που βρίσκεται, αν μπορεί κάποιος φίλος ας μας κατευθύνει.