Συλλαβισμός

markourd

Νέο μέλος
Καλησπέρα!
Μπορείτε να μου πείτε αν η λέξη "εμαυτόν" θα χωριστεί "εμ-αυ-τον" ή "ε-μαυ-τον";
Επίσης, το "παν" δεν είναι πρόθεση, γιατί το χωρίζουν;
 
Last edited:
Ευχαριστώ πολύ! Με την ίδια λογική (επειδή είναι σύνθετη λέξη) χωρίζεται και το "παν" από π.χ. την Παναγία;
 
Ευχαριστώ πολύ! Με την ίδια λογική (επειδή είναι σύνθετη λέξη) χωρίζεται και το "παν" από π.χ. την Παναγία;
Ναι, στις σύνθετες λέξεις αυτό συμβαίνει.
 
Καλησπέρα!
Μπορείτε να μου πείτε αν η λέξη "εμαυτόν" θα χωριστεί "εμ-αυ-τον" ή "ε-μαυ-τον";
Επίσης, το "παν" δεν είναι πρόθεση, γιατί το χωρίζουν;

Στην Βυζαντινή Μουσική, ο μουσικός χωρισμός δεν ακολουθεί πάντα τον γραμματικό χωρισμό.

Το εμαυτόν, στον μουσικό χωρισμό θα χωριστεί ως: ε-μαυ-τον

Έχω παρατηρήσει σε μερικά νέα κείμενα να ακολουθείται πάντα ο γραμματικός χωρισμός στην Παρασημαντική, και δημιουργεί προβλήματα στο ψάλσιμο.

Κοίταξε για παράδειγμα το Ειρμολόγιον του Πέτρου σ. 7:

ο γραμματικός χωρισμός είναι: εξ-ύ-ψους
ο μουσικός χωρισμός είναι: ε-ξύ-ψους

σ. 10:
ο γραμματικός χωρισμός είναι: ο-εφ-υ-δά-των
ο μουσικός χωρισμός είναι: ο-ε-φυ-δά-των

σ. 13:
ο γραμματικός χωρισμός είναι: εξ-ή (-ηλ) -θες
ο μουσικός χωρισμός είναι: ε-ξή (-ηλ) -θες

σ. 22:
ο γραμματικός χωρισμός είναι: αλλ-εν-με-σω
ο μουσικός χωρισμός είναι: αλ-λεν-με-σω

και αλλού.

Η λέξη Παναγία μουσικά θα χωριστεί ως: Πα-να-γί-α
 
Last edited:

Attachments

  • Κ.PNG
    Κ.PNG
    162.6 KB · Views: 54
Στην Βυζαντινή Μουσική, ο μουσικός χωρισμός δεν ακολουθεί πάντα τον γραμματικό χωρισμό.

Το εμαυτόν, στον μουσικό χωρισμό θα χωριστεί ως: ε-μαυ-τον

Έχω παρατηρήσει σε μερικά νέα κείμενα να ακολουθείται πάντα ο γραμματικός χωρισμός στην Παρασημαντική, και δημιουργεί προβλήματα στο ψάλσιμο.

Κοίταξε για παράδειγμα το Ειρμολόγιον του Πέτρου σ. 7:

ο γραμματικός χωρισμός είναι: εξ-ύ-ψους
ο μουσικός χωρισμός είναι: ε-ξύ-ψους

σ. 10:
ο γραμματικός χωρισμός είναι: ο-εφ-υ-δά-των
ο μουσικός χωρισμός είναι: ο-ε-φυ-δά-των

σ. 13:
ο γραμματικός χωρισμός είναι: εξ-ή (-ηλ) -θες
ο μουσικός χωρισμός είναι: ε-ξή (-ηλ) -θες

σ. 22:
ο γραμματικός χωρισμός είναι: αλλ-εν-με-σω
ο μουσικός χωρισμός είναι: αλ-λεν-με-σω

και αλλού.

Η λέξη Παναγία μουσικά θα χωριστεί ως: Πα-να-γί-α
Άρα το Παναγία θα χωριστεί Παν-α-γι-α αφού δε λείπει κάποιο φωνήεν από το πρώτο συνθετικό
 
Άρα το Παναγία θα χωριστεί Παν-α-γι-α αφού δε λείπει κάποιο φωνήεν από το πρώτο συνθετικό

Γραμματικώς ή μουσικώς; Μουσικώς θα χωριστεί ως: Πα-να-γι-α.
 
Last edited:
Πώς θα γραφτεί με ενδιαφέρει όχι πώς θα ψαλλεί

Όταν λέω μουσικός χωρισμός εννοώ και πως θα γραφτεί στο μουσικό κείμενο και πως θα ψαλλεί: Πα-να-γι-α.

1552333371157.png
 
Διότι ο μουσικός χωρισμός δεν ακολουθεί τον γραμματικό.

Διάβασε τα παλαιά βιβλία του 1800-1900 (το ανωτέρω είναι σύγχρονο βέβαια, του Ιερομονάχου Ιεροθέου, και είναι έγκριτο), και θα δεις πως γράφονται, και να έχεις αυτά ως παράδειγμα.
 
Επίσης, το βιβλίο του ιερέα Παπαγιάννη το έχει πάντα "παν-α-γι-α"
 
Επίσης, το βιβλίο του ιερέα Παπαγιάννη το έχει πάντα "παν-α-γι-α"

Δεν είναι παραδοσιακός. Διάβασε βιβλία του 1800-1900 για να πάρεις σωστές βάσεις.
 
Στην Βυζαντινή Μουσική, ο μουσικός χωρισμός δεν ακολουθεί πάντα τον γραμματικό χωρισμό.

Το εμαυτόν, στον μουσικό χωρισμό θα χωριστεί ως: ε-μαυ-τον

Έχω παρατηρήσει σε μερικά νέα κείμενα να ακολουθείται πάντα ο γραμματικός χωρισμός στην Παρασημαντική, και δημιουργεί προβλήματα στο ψάλσιμο.

Κοίταξε για παράδειγμα το Ειρμολόγιον του Πέτρου σ. 7:

ο γραμματικός χωρισμός είναι: εξ-ύ-ψους
ο μουσικός χωρισμός είναι: ε-ξύ-ψους

σ. 10:
ο γραμματικός χωρισμός είναι: ο-εφ-υ-δά-των
ο μουσικός χωρισμός είναι: ο-ε-φυ-δά-των

σ. 13:
ο γραμματικός χωρισμός είναι: εξ-ή (-ηλ) -θες
ο μουσικός χωρισμός είναι: ε-ξή (-ηλ) -θες

σ. 22:
ο γραμματικός χωρισμός είναι: αλλ-εν-με-σω
ο μουσικός χωρισμός είναι: αλ-λεν-με-σω

και αλλού.

Η λέξη Παναγία μουσικά θα χωριστεί ως: Πα-να-γί-α
Τώρα νομίζω μπερδεύτηκα περισσότερο... 😣
 
Τώρα νομίζω μπερδεύτηκα περισσότερο... 😣

Πρώτα ξεκαθάρισε μέσα σου ποια παράδοση θέλεις να ακολουθήσεις. Των συγχρόνων και της λογικής, ή της παράδοσης; Και έτσι δεν θα υπάρχει μπέρδεμα. Προτείνω την παράδοση των βιβλίων του 1800-1900.
 
Τώρα παρατηρώ ότι το αναστασιματαριο δεν έχει χωρισμένο το "παν", το έχει "πα-να-μω-με":rolleyes:
 
εμαυτόν = εμ(έ) αυτόν. Συλλαβισμός εμ-αυ-τον.
Δεν είναι σωστό αυτό νομίζω.
Όταν η λέξη είναι σύνθετη αλλά έχει αποβληθεί το τελικό φωνήεν του α' συνθετικου τότε συλλαβίζονται σαν απλές λέξεις.
Οπότε γραμματικά είναι : ε-μαυ-τον
ο γραμματικός χωρισμός είναι: εξ-ύ-ψους
ο μουσικός χωρισμός είναι: ε-ξύ-ψους

σ. 10:
ο γραμματικός χωρισμός είναι: ο-εφ-υ-δά-των
ο μουσικός χωρισμός είναι: ο-ε-φυ-δά-των

Με βάση τον παραπάνω κανόνα οχι!
σ. 13:
ο γραμματικός χωρισμός είναι: εξ-ή (-ηλ) -θες
ο μουσικός χωρισμός είναι: ε-ξή (-ηλ) -θες

σ. 22:
ο γραμματικός χωρισμός είναι: αλλ-εν-με-σω
ο μουσικός χωρισμός είναι: αλ-λεν-με-σω

και εδω το ίδιο!
 
Η μουσική υπηρετεί τόν λόγο και το αίσθημα. Αν γραφεί για αλαμπουρνέζικα θά πρέπει να εξυπηρετεί την ομιλία-γραμματική τόν Αλαμπούρνων.
Το μ και το ν είναι ημίφωνα. όχι άφωνα σύμφωνα.
Για ημίφωνα υπάρχει ειδικό σημάδι το ενδόφωνο (ημιφώνως απαγγέλεται). Από δύο χρόνους και πάνω για το μ καί για το νε χωρίς σημάδι για ενα χρόνο.
Δηλαδή για το παραπάνω ...Παναγία Δέσποινα ...είναι καλύτερα να μπεί το ν στό Πα=παν.
Κατά βυζαντινή εκτέλεση.
Κατά ευρωπαική εκτέλεση τρισήμου, καλά τά έχει γράψει ο ποιητής.
 
Back
Top