Το μέτρο είναι εννεαμερές (2+2+2+3), καρσιλαμάς δηλαδή.
Ἐδῶ πρόκειται γιὰ αὐθαίρετες διασκευές μου οἱ ὁποῖες καὶ μεταξύ τους διαφέρουν. Στὸ κέντρο τοῦ πειραματισμού μου ἦταν ὁ σωστὸς τονισμὸς τῶν λέξεων (πχ ἔλα καὶ ὄχι ἐλά) καὶ πὼς αὐτὸ συμπαρασύρει καὶ τὸ ρυθμό.
Στὴν πρώτη ἐκδοχή (βυζαντινή σημειογραφία) εἶχα κατὰ νοῦ χορωδία ἐνῶ στὴ δεύτερη (δυτική σημειογραφία) μουσικὰ ὄργανα.
Δὲν ἀποδίδω ὀρθᾶ τὸν αὐθεντικὸ ρυθμὸ διότι ἐξαιρῶ ἐσκεμμένα τὸ χορευτικὸ στοιχεῖο τοῦ τραγουδιοῦ.
Ὅσον ἀφορᾶ στὴν αὐθεντικὴ ἠχογράφηση, ἔχω τὴν ἐντύπωση πὼς ὑπάρχουν κάποιες ἐναλλαγὲς στὸ ρυθμό κατὰ τὴ διάρκεια καὶ αὐτὸ ἦταν ποὺ μοῦ ἔδωσε τὸ ἔναυσμα νὰ τὸ πειράξω.
Σὲ κάθε περίπτωση πάντως, πρόκειται ἀπλᾶ γιὰ πειραματισμὸ ἐλλιποῦς σὲ μουσικὲς καὶ ἄλλες σχετικὲς γνώσεις προσώπου.
Υ.Γ.
Ἄλλα σχετικὰ μυστήρια ποὺ μὲ ἀπασχολοῦνε:
α. Ἡ μελωδία τοῦ ρεφρὲν ποὺ κάπως ξεφεύγει ἀπὸ τὸ ὕφος τοῦ ὑπόλοιπου κομματιοῦ. Ἴσως εἶναι δανεισμένη.
β. Ὁ στίχος ¨Μαῦρο θὰ φορέσεις τὸ φουστάνι...¨ . Μοῦ κάνει σὲ παραλογή.