[Ερώτηση] Στη Μεγάλη Παράκληση ψάλλονται τα "Διάσωσον" μετά από κάθε ωδή;
- Thread starter Μακρυγιάννης
- Start date
Κατά το ΤΜΕ η ακολουθία της Παρακλήσεως επισυνάπτεται στον Εσπερινό. Αυτό είναι σημαντικό, διότι η κύρια ακολουθία είναι ο Εσπερινός και η παράκληση αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ένα σύντομο όρθρο "κατ' επιτομή" προς τιμή της Θεοτόκου.To TME, μάλλον μνημονεύει την σημερινή συνήθεια να ψάλλουν πολλοί μόνο τα "Διάσωσον, Επίβλεψον" ή "Διάσωσον, Άχραντε..." μετά την γ' και στ' ωδή μόνο, τόσο κατά την μικρή, όσο και κατά την μεγάλη παράκληση, όταν γράφει: "κατά την χθές διάταξιν". Κατά το ΤΜΕ (πάντα), δεν ψάλλονται οι αναβαθμοί του δ' ήχου, ενώ τα εξαποστειλάρια λέγονται αντί των μεγαλυναρίων. Αυτό το τελευταίο δεν τηρείται πλέον, αλλά έχει επικρατήσει να ψάλλονται τα μεγαλυνάρια τόσο στην μικρή όσο και στην μεγάλη παράκληση, ενώ (την περίοδο του 15 αυγούστου) ψάλλονται, μετά από την απόλυση του Εσπερινού, τα τέσσερα εξαποστειλάρια "Απόστολοι εκ περάτων..."
Last edited:
Δεν μπορώ να καταλάβω την μομφή αυτή. Εντάξει γνωρίζω οτι πολλοί απο εμάς και οι ιερείς πετσοκόβουμε τις ακολουθίες γιατί τάχα "δεν μπορεί ο κόσμος" (και δεν την ασπάζομαι αυτή την άποψη) αλλά το σχόλιο σας είναι σε άσχετο θέμα...
Καλό είναι να μήν ισοπεδώνουμε τα πράγματα. (Αν και συμφωνώ ότι το λογοπαίγνιο έγινε με αγαθή πρόθεση.)
Έκανα μια μικρή αναφορά στο τί προβλέπει το ΤΜΕ, το οποίο υποκρύπτει πιο σοφά πράγματα από όσα νομίζουμε. Η τήρηση της τελέσεως της Θ' ώρας (αλήθεια τηρείται πουθενά;...), του Εσπερινού (πλήρους) και της επισύναψης της παρακλήσεως (μικράς ή μεγάλης) είναι το μέτρο το οποίο ορίζεται από το τυπικό. Κατά τον μακαριστό, πολλάκις μνημονευθέντα, Ιωάννη Φουντούλη αποτελεί η παράκληση μια "πρόσθετη" (δευτερεύουσα αν θέλετε) ακολουθία η οποία προστίθεται στον Εσπερινό σαν μια μικρή παννυχίδα. Η προσαρμογή είναι επιτυχημένη. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν γιατί δεν επισυνάπτεται παράκλησις στους εορταστικούς εσπερινούς δηλ. το Σάββατο βράδυ, την παραμονή της Μεταμορφώσεως και την παραμονή της Κοιμήσεως. Το να ψάλλουμε μόνο την Παράκληση είναι απόκλιση από τα του τυπικού οριζόμενα. Το να ψάλλουμε την Παράκληση "ως εν τω Ωρολογίω" δε μας κάνει συντηρητικούς στην τήρηση του Τυπικού. Έχουμε περισσότερο ανάγκη από την κατανόηση του πνεύματος του Τυπικού κι όχι του γράμματος, το οποίο μας κάνει εκτός από ημιμαθείς και τυπολάτρες.
Παρατήρηση 1η:
Το ίδιο πράγμα όμως μπορούμε να πούμε για:
Υπάρχει έκδοση του 18ου αι. που ομιλεί (δυστυχώς) για τρεις του έτους μόνο μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων υπό των λαϊκών. Αποτελεί παράδοση αυτό;...
Έκανα μια μικρή αναφορά στο τί προβλέπει το ΤΜΕ, το οποίο υποκρύπτει πιο σοφά πράγματα από όσα νομίζουμε. Η τήρηση της τελέσεως της Θ' ώρας (αλήθεια τηρείται πουθενά;...), του Εσπερινού (πλήρους) και της επισύναψης της παρακλήσεως (μικράς ή μεγάλης) είναι το μέτρο το οποίο ορίζεται από το τυπικό. Κατά τον μακαριστό, πολλάκις μνημονευθέντα, Ιωάννη Φουντούλη αποτελεί η παράκληση μια "πρόσθετη" (δευτερεύουσα αν θέλετε) ακολουθία η οποία προστίθεται στον Εσπερινό σαν μια μικρή παννυχίδα. Η προσαρμογή είναι επιτυχημένη. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν γιατί δεν επισυνάπτεται παράκλησις στους εορταστικούς εσπερινούς δηλ. το Σάββατο βράδυ, την παραμονή της Μεταμορφώσεως και την παραμονή της Κοιμήσεως. Το να ψάλλουμε μόνο την Παράκληση είναι απόκλιση από τα του τυπικού οριζόμενα. Το να ψάλλουμε την Παράκληση "ως εν τω Ωρολογίω" δε μας κάνει συντηρητικούς στην τήρηση του Τυπικού. Έχουμε περισσότερο ανάγκη από την κατανόηση του πνεύματος του Τυπικού κι όχι του γράμματος, το οποίο μας κάνει εκτός από ημιμαθείς και τυπολάτρες.
Παρατήρηση 1η:
Το ίδιο πράγμα όμως μπορούμε να πούμε για:
- Μεσονυκτικό- βασιλική ακολουθία;
- για την Στιχολογία των Ωδών;
- την Στιχολογία των Αίνων;
- την Στιχολογία των Ωρών;
- την Στιχολογία των Κεκραγαρίων;
- το Μικρό Απόδειπνο;
Υπάρχει έκδοση του 18ου αι. που ομιλεί (δυστυχώς) για τρεις του έτους μόνο μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων υπό των λαϊκών. Αποτελεί παράδοση αυτό;...
Last edited:
