Πάτερ ευλόγησον, το θέμα γενικό και ασαφές και ο εκτροχιασμός σε γενικότητες προβλεπόμενος και αναπόφευκτος δυστυχώς. Θα ήταν καλό εφόσον θέτετε ένα τέτοιο θέμα να εξακριβώσετε σε ποιόν αναφέρεστε οτι αμφισβητεί τις Πατριαρχικές επιτροπές και για ποιό λόγο και να τεκμηριώσετε τη διαφωνία σας με ανάλογα επιχειρήματα. Μόνο έτσι θα μπορέσει να υπάρξει εποικοδομητικός αντίλογος και εν τέλει διάλογος.
Πέρα από όσα ήδη αναφέρθηκαν, τις Πατριαρχικές επιτροπές αμφισβήτησαν εν μέρει αρκετοί στο παρελθόν ακόμα και επιφανείς Πατριαρχικοί ψάλτες. Δεν μπορούμε να παραθεωρήσουμε τους Πατριαρχικούς διδασκάλους που μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα (με τελευταίο το Νικόλαο Στογιάννου λαμπαδάριο)
δεν ακολούθησαν τη νέα γραφή των εξηγητών επιμένοντας σε αυτήν του Πέτρου. Όλοι δεχόμαστε και γνωρίζουμε την αναθεώρηση της επιτροπής του 1814 από την επιτροπή του 1881 και την αναθεώρηση της επιτροπής του 1881 από την επιτροπή του 1895 [1]. Επιπλέον έχουμε και τις αναφορές του Α' πατριαρχικού δομεστίκου Α. Βουδούρη
http://www.analogion.com/Mousikokritika.html [2] κατά τον οποίον ο Χρύσανθος «επελάγωσε» και απέτυχε στο έργο της αποτύπωσης της πατριαρχικής ψαλτικής πράξης καθώς επίσης και για την κατωτερότητα της γραφής των εξηγητών σε σχέση με αυτήν του Πέτρου [3]. Έχουμε επίσης την αδιαμφισβήτητη πρακτική αγνόηση αλλά και εμφατική απόρριψη από Πατριαρχικούς ψάλτες πορισμάτων της επιτροπής του 1881 σχετικά με τις μελωδικές έλξεις και την αναγραφή τους π.χ. έλξη ΓΑ στον Α' και Β' ήχο [4], την αγνόηση της χρήσης του Ιωακειμίου Ψαλτηρίου οργάνου από την ψαλτική πράξη κ.α.). Σχετικά με τη γραφή των εξηγητών έχουν αναφερθεί με κριτική άποψη εκτός από τις Πατριαρχικές πηγές που αναφέρθηκαν πιό πάνω ο Απόστολος Κώνστας, ο Σίμων Καράς,
ο Δ. Νεραντζής, ο Γ. Λέσβιος και άλλοι. Καθώς και πλήθος νεωτέρων διδασκάλων (και Πατριαρχικών ψαλτών) οι οποίοι στην πράξη προετίμησαν αναλυτικότερη γραφή ή άλλες αλλαγές/προσθήκες στα κείμενά τους από αυτή των αναφερθέντων επιτροπών. Αυτά έχουν αναφερθεί βεβαίως στα ειδικά θέματα και συζητηθεί εκτενώς. Η κριτική αντιμετώπιση του έργου των εκάστοτε Πατριαρχικών επιτροπών (όπως και των εγκυκλίων και κανονισμών [5]) είναι αναπόφευκτη και τα όρια του «σεβασμού» και της «ασέβειας» αμφιλεγόμενα. Την τελευταία λέξη πάντοτε σε τέτοια φιλοσοφικά ζητήματα έχει κατά τη γνώμη μου η ψαλτική ιστορία.
[1] Για την οποία ελάχιστα γνωρίζουμε. Δείτε
Η Επιτροπή του 1895 (Κωνσταντινούπολη).
[2] Μουσικοκριτικά παρ 158-159 μεταφρασμένο απόσπασμα στα Αγγλικά
εδώ.
[3] Βλ.
Άγγελος Βουδούρης : Περί μουσικής γραφής
[4] Βλ.
Υφεσοδιέσεις και μελωδικές έλξεις στα κλασσικά κείμενα
[5] Βλ.
Πατριαρχικές και άλλες εγκύκλιοι και κανονισμοί
Σχετικές ενότητες/θέματα:
Θεωρία και Πράξη της Ψαλτικής >
Πατριαρχική Επιτροπή 1881-83
Θεωρία και Πράξη της Ψαλτικής >
Διαστήματα και Μελωδικές Έλξεις
Γρηγόριος Στάθης: «Να αρθεί το μεσότοιχο του 1814!»
Η σκοπιμότητα της εξήγησης των τριών δασκάλων το 1814