Σείκιλος

[:)]

"Τί σχέση μπορεί να έχει ο αρχαίος ποιητής και μουσικός Σείκιλος με τον Μάνο Χατζιδάκι; Και τί σχέση μπορεί να έχουν οι στίχοι που χάραξε σε μια μικρή μαρμάρινη, επιτύμβια στήλη, περίπου τον 2ο αι.π.Χ. ο πρώτος, με τους στίχους του Αλέκου Σακελλάριου για το «Εχω Ενα Μυστικό»; Οι στίχοι μάλλον δεν έχουν καμμία σχέση, αν σκεφτεί κανείς πώς το ποίημα που έγραψε ο Σείκιλος για τον θάνατο της γυναίκας του, διαπνεόταν από επικούρειες σκέψεις:

Όσο ζεις, να λάμπεις
Μη λυπάσαι καθόλου
Η ζωή είναι σύντομη
Ο χρόνος οδηγεί στο τέλος

Ενώ το χαριτωμένο στιχούργημα του Σακελλάριου ταίριαζε απόλυτα με την διάθεση μίας ερωτοχτυπημένης νεαρής Βουγιουκλάκη καθώς διασκεδάζει στην σχολική της εκδρομή. Η ευφυία του Μάνου Χατζιδάκι που δανείστηκε μερικά μέτρα από το μουσικό πνεύμα του Σείκιλου και το παγκοσμίως αρχαιότερο σωζόμενο τραγούδι, το συνδύασε με έναν παραδοσιακό ελληνικό ρυθμό και το πακετάρισε με την φαινομενική ελαφρότητα της μελωδίας του, δίνει την απάντηση. Να τί σχέση έχει ο Χατζιδάκις με τον Σείκιλο. Να γιατί κάθε φορά που ο Διονύσης Σαββόπουλος έβλεπε την Βουγιουκλάκη να ερμηνεύει το «Εχω ένα μυστικό» στο «Ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο», ανακαλούσε τα λόγια του θλιμμένου αρχαίου λυρικού και σκεφτόταν το αναπόφευκτο τέλος της διαδρομής κάθε πούλμαν που μεταφέρει τη νεότητα. Να πώς ο θάνατος συμβαδίζει με την ζωή και ξορκίζεται απ' τον έρωτα. Και να τελικά η απάντηση στο ερώτημα «τι καινούριο θα μπορούσε να κομίσει ο Σαββόπουλος στον Χατζιδάκι»; Τον εαυτό του... ''

http://e-tetradio.gr/article/7840/
 
Last edited:
Τόνοι και πνεύματα στα αρχαία ελληνικά κείμενα
Ελένη Αντωνοπούλου (2007)

''Στην αρχαία ελληνική γλώσσα οι κανόνες που αναφέρονται στη θέση του τόνου αφορούν κυρίως τα φωνήεντα, δηλαδή τα στοιχεία που μπορούν να «τραγουδηθούν», επειδή επιτρέπουν αλλαγές στο ύψος της φωνής. Τόνος της λέξης στην αρχαιότητα είναι επομένως το υψηλό ύψος, η κορύφωση που υπάρχει σε μία και μοναδική συλλαβή της λέξης. Όλες οι υπόλοιπες συλλαβές έχουν χαμηλό ύψος που σημαίνει απλά απουσία του υψηλού. Γι' αυτό τον λόγο το υψηλό ονομαζόταν κύριος τόνος (ύψος με την κύρια σημασία της λέξης), ενώ το χαμηλό ονομαζόταν συλλαβικός τόνος. Σε μια συλλαβή που είχε μακρό φωνήεν ή δίφθογγο το υψηλό ύψος μπορούσε να υπάρχει στο πρώτο ή το δεύτερο κομμάτι της (mora). Στην πρώτη περίπτωση το δεύτερο κομμάτι θα εμφάνιζε χαμηλό ύψος και έτσι στην ίδια συλλαβή θα υπήρχε συνδυασμός υψηλού και χαμηλού ύψους που είχε διάφορα ονόματα όπως «δίτονος προσωδία», «οξύβαρις», «περισπωμένη».

Το ύψος της φωνής άλλαζε σε κάθε λέξη της αρχαίας γλώσσας, όπως περίπου συμβαίνει με τη σημερινή νορβηγική. Οι τονικές αυτές διαφορές δεν σημειώνονταν στις αρχαίες επιγραφές, εκτός και αν περιείχαν μουσικά αποσπάσματα. Στις μουσικές επιγραφές όμως, όπως για παράδειγμα στην επιγραφή των Δελφών (τέλη 2ου αι. π.Χ.), εμφανίζεται η τάση να συμφωνεί η μουσική με τα μελωδικά σχήματα του λόγου. Το ίδιο ισχύει και για το επιτάφιο άσμα του Σείκιλου (τέλη 2ου αι. π.Χ.) που σώθηκε σε καλύτερη κατάσταση από οποιοδήποτε άλλο μουσικό απόσπασμα με ακέραιη τη σημειογραφία του. Μόνο σε τέτοια κείμενα σημειώνεται η συλλαβή στην οποία θα ανέβαινε η φωνή, ώστε να τραγουδηθεί σε υψηλότερη νότα από οποιαδήποτε άλλη συλλαβή της λέξης. Στις υπόλοιπες επιγραφές δεν υπάρχει δήλωση του τόνου: οι φυσικοί ομιλητές της γλώσσας ήξεραν τη φύση και τη θέση του (εφόσον ήταν μέρος της καθημερινής τους ομιλίας) και επομένως δεν χρειαζόταν να δηλωθεί στη γραφή.''

http://www.greek-language.gr/greekLa..._09/index.html

~~~~~~~~~

λογώδες μέλος

http://analogion.com/forum/showthread.php?p=90348&highlight=%EB%EF%E3%FE%E4%E5%F2#post90348

προσωδία

http://analogion.com/forum/showthread.php?p=92752&highlight=%F0%F1%EF%F3%F9%E4%DF%E1#post92752

περισπώμενος

http://analogion.com/forum/showthread.php?p=92193&highlight=%F0%F1%EF%F3%F9%E4%DF%E1#post92193

βαρύς

http://analogion.com/forum/showthread.php?p=84646&highlight=%E2%E1%F1%FD%F2#post84646

μετρική

http://analogion.com/forum/showthread.php?p=90902&highlight=%EC%E5%F4%F1%E9%EA%DE#post90902

ρυθμική

http://analogion.com/forum/showthread.php?p=92946&highlight=%EC%E5%F4%F1%E9%EA%DE#post92946

ρυθμοποιία

http://analogion.com/forum/showthread.php?p=92988&highlight=%F1%F5%E8%EC%EF%F0%EF%E9%DF%E1#post92988

ρυθμός

http://analogion.com/forum/showthread.php?p=92990&highlight=%F1%F5%E8%EC%FC%F2#post92990
 
Last edited:
Λάμπρος Λιάβας

"Τα ακέραια κομμάτια, που σώζονται συνήθως σε μαρμάρινες στήλες (όπως "ο Επιτάφιος του Σεικίλου"), μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού... Στις αρχαίες αυτές "παρτιτούρες", καταγράφεται (με ελάχιστες εξαιρέσεις) μόνο το τονικό ύψος, το οποίο μπορούμε να το αποδώσουμε στηριζόμενοι στις θεωρητικές μελέτες που έχουν σωθεί έως τις μέρες μας. Όσο για το ρυθμό, μόνο να τον υποθέτουμε, στηριζόμενοι στη μετρική. Για την απόδοση των μελών αυτών, η μουσικολογική έρευνα επισημαίνει τον "στενογραφικό" χαρακτήρα της αρχαίας σημειογραφίας ως προς τα τονικά ύψη. Σκοπός της ήταν δηλαδή να υπενθυμίζει το μέλος στους μουσικούς και τους τραγουδιστές και σε καμία περίπτωση δεν χρησίμευε για την ακριβή του καταγραφή. Με άλλα λόγια, στις "παρτιτούρες" αυτές μπορούμε να διακρίνουμε το σκελετό των τονικών υψών. Έτσι, δεν είναι δυνατόν να "αποδώσουμε" σήμερα τα κομμάτια αυτά, (ή έστω τα μέρη τους που έχουν διασωθεί), γιατί μας λείπουν οι πληροφορίες για τη μελική τους ανάπτυξη και την ενορχήστρωση. Όσον αφορά στο ρυθμό, μπορούμε να τον προσεγγίσουμε, αν στηριχτούμε στη μετρική. Παρ' όλα αυτά, πολύ μελάνι έχει χυθεί για τη διάρκεια των συλλαβών, καθώς και για τη σχέση μακρών και βραχέων (η σχέση ότι δυο βραχείες αντιστοιχούν σε μια μακρά έχει αμφισβητηθεί έντονα από τη σύγχρονη μουσικολογική έρευνα). Αν για τη μετρική (όπου έχουμε κάποια στοιχεία) έχουν αμφισβητηθεί τόσες θεωρίες, τότε τι να πει κανείς για την προσωδία, όπου ό,τι γνωρίζουμε είναι από έμμεσες πηγές? (Η προσωδία, "λογώδες μέλος" κατά τον Αριστόξενο, είναι η "μελωδία" που παράγεται κατά την εκφορά του λόγου. Δείγματα προσωδίας μπορεί κανείς να εντοπίσει ακόμα και σήμερα στις ντοπιολαλιές της ακριτικής Ελλάδας: στην κρητική, την κυπριακή, τη δωδεκανησιακή διάλεκτο κ.α.) Τα τελευταία κυρίως χρόνια έχουν γίνει προσπάθειες συνδυασμού και ερμηνείας των διάσπαρτων πληροφοριών, με σκοπό να φωτιστεί όσο είναι δυνατόν το πεδίο της αρχαίας ελληνικής προσωδίας, αφού δεν υπάρχουν ηχητικά τεκμήρια.''

http://entertainment.in.gr/html/ent/116/ent.33116.asp?city=ath
 
Xenia Kaponi

''Το μοναδικό ακέραιο ολοκληρωμένο μουσικό δείγμα της εποχής είναι η επιγραφή χαραγμένη επάνω σε ένα επιτύμβιο κιονίσκο σε μια στρογγυλή Επιτάφια στήλη, την Στήλη του Σεικίλου, που βρέθηκε το 1883 απο τον Ramsay, στο Αϊδίνη της Μικράς Ασίας, κοντά στις Αρχαίες Τράλλεις. Η επιγραφή αυτή διήνυσε πολλά χιλιόμετρα μέχρι να βρεθεί στο μουσείο που βρίσκεται σήμερα. Πρόκειται για τυχαίο εύρημα και όχι ανακάλυψη συστηματικής ανασκαφής κατά τη διάρκεια εργασιών σιδηροδρομικού σταθμού. Η στήλη παραδόθηκε στον διευθυντή της κατασκευαστικής εταιρείας o οποίος χρησιμοποίησε το εύρημα ως διακοσμητική ανθοστήλη ή και βάση προτομών στην οικία του. Εκεί τη βρήκε ο Sir William Ramsay το 1883 και έκανε την πρώτη σχετική δημοσίευση, όμως δεν αναγνώρισε τα μουσικά σύμβολα της στήλης. Το 1891 μερικά χρόνια αργότερα, ο Δρ Carl Wessely αντιλήφθηκε οτι τα μικρά γράμματα που υπήρχαν στη στήλη, ήταν μουσικοί φθόγγοι φωνητικής μουσικής. Η στήλη αργότερα μετακινήθηκε στο σπίτι των Young, όταν η κόρη του Purser παντρεύτηκε στο Μπουτζά της Σμύρνης. Με τη μικρασιατική καταστροφή η στήλη "φυγαδεύτηκε" στο Ολλανδικό Προξενείο της Σμύρνης. Όταν η κόρη των Young παντρεύτηκε τον Ολλανδό διπλωμάτη και έπειτα πρέσβη Willem Daniels ο κιονίσκος ακολούθησε της μεταθέσεις του διπλωμάτη, στην Κωνσταντινούπολη, μετά τη Στοκχόλμη για να καταλήξει στη Χάγη. Το 1966 η στήλη προσφέρθηκε για 2η φορά προς πώληση, πρώτη είχε γινει το 1954 χωρίς επιτυχία, στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας, αγοράσθηκε από το μουσείο αυτό και εκτίθεται μέχρι και σήμερα εκεί. Από το 1922 έως και το 1966 η τύχη της στήλης ήταν άγνωστη και η μελέτη της γινόταν από φωτογραφία του Laumonier.


Η επιγραφή της στήλης αποτελείται από κείμενο με 5 στίχους οι οποίοι δεν ακολουθούνται από μουσικούς φθόγγους και είναι ως εξής:


" είκων η λίθος
ειμί΄τίθησί με
Σεικίλος ένθα
μνήμης αθανάτου
σήμα πολυχρόνιον"


που σημαίνει: εγώ, η πέτρα, είμαι εικόνα, με βάζει εδώ ο Σεικίλος, μνημείο μνήμης αθάνατης που θα διαρκέσει πολλά χρόνια.


Η στήλη περιέχει και ένα σκόλιον ή ένα παροίνιον (=παρά τον οίνον), που σημαίνει τραγούδι που έλεγαν στα συμπόσια:


"όσο ζής φαίνου,
μηδέν όλως συ λυπού,
προς ολίγον εστί το ζήν,
το τέλος ο χρόνος απαιτεί"


που σημαίνει:όσο ζης να λάμπεις, καθόλου να μη λυπάσαι, η ζωή είναι λίγη, ο χρόνος οδηγεί στο τέλος.


Η μουσική σύνθεση του σκολίου είναι μια πολύ σύντομη σύνθεση, που περιέχει 37 φθόγγους και 37 νότες. Η έκταση της μελωδίας καλύπτει μια ογδόη, από τη νότα μι στην νότα μι. Η μελωδία είναι χαριτωμένη και ο τονισμός συμπίπτει με τον τονισμό των λέξεων, ο ρυθμός είναι απλός. Αν κοιτάξουμε προσεκτικά βλέπουμε ότι στα σύμβολα των φθόγγων υπάρχουν κι άλλα σημεία που αναφέρονται στη χρονική αξία των φθόγγων.


Φαίνεται πως η χορική ποίηση στην Αρχαία Ελλάδα αποτελείται από μια μεγάλη ποικιλία ρυθμικών και μελωδικών μορφών. Το κείμενο του Σεικίλου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μετρικά ως μια εναλλαγή βακχείου, χοριάμβου και βακχείου, διπλού ιάμβου και βακχείου. Η ρυθμική σημειογραφία παραλλάσεται έτσι ώστε να διατηρεί μια εναλλαγή μακρών συλλαβών με αποτέλεσμα να κυριαρχεί ο ιαμβικό ρυθμός, ενώ η μελοποίηση του τραγουδιού ακολουθεί την ιωνική κλίμακα. Η μετάφραση του ρυθμού στη σύγχρονη σημειογραφία οδηγεί σε ρυθμό έξι ογδόων."

http://highvoicesoprano.blogspot.gr/

βακχείος (- U U -)

'' Χορίαμβος: μετρικός πους αποτελούμενος από έναν τροχαίο και έναν ίαμβο, – υ υ – , το αντίστροφο λεγόταν αντίσπαστος (Μιχαηλίδης, Σ. 1989, σ. 354). Ο χορίαμβος (– υ υ – υ) είναι στην πραγματικότητα ένα μέτρο που προήλθε από τον ίαμβο με ανάκλαση ( υ – υ – > – υ υ –), όπως φαίνεται καθαρά ήδη στον Ανακρέοντα, που χρησιμοποιεί το χορίαμβο σε τέλεια αντιστοιχία προς τους κανονικούς ιάμβους…( Λυπουρλής, Δ. 1983, σ. 84). Ο χορίαμβος είναι πους εξάσημος του διπλασίου ρυθμικού γένους, διότι η μεν θέσις σύγκιται εκ τεσσάρων πρώτων χρόνων, η δε άρσης εκ δύο (Κυριαζίδης (1909, σελ. 20)."

~~~~~~~~~~~~~

''Οι Έλληνες είχαν και σημεία για τη ρυθμική σημειογραφία. Ο πρώτος χρόνος (όπως ονομάζεται από τον Αριστόξενο), δηλ. η βασική χρονική μονάδα (χρόνος βραχύς), σημειωνόταν με το σημείο U. Για τους μακρούς χρόνους υπήρχαν ο κανονικός μακρός (μακρά δίχρονος ή δίσημος) που σημειωνόταν -· οι υπόλοιποι χρόνοι ήταν η μακρά τρίχρονος ή τρίσημος, εκφραζόμενη με το σημείο: --, η μακρά τετράχρονος ή τετράσημος: L-- , η μακρά πεντάχρονος ή πεντάσημος: L+-.

Αυτά τα ρυθμικά σημεία τοποθετούνταν πάνω από τα σημεία της φωνητικής ή οργανικής γραφής. Οι Έλληνες είχαν ακόμη και σημεία για τις παύσεις (χρόνοι κενοί, όπως λέγονταν). Η βραχύτερη παύση ονομαζόταν λείμμα

και σημειωνόταν με το αρχικό γράμμα της λέξης Λείμμα (Λ)· το Λ λοιπόν ήταν ο χρόνος κενός βραχύς. Οι άλλες παύσεις, που αντιστοιχούσαν με τις αξίες των φθόγγων, ήταν οι ακόλουθες:

[...]

κενός μακρός δίχρονος - Λ
κενός μακρός τρίχρονος -- Λ
κενός μακρός τετράχρονος L-- Λ
κενός μακρός πεντάχρονος L+- Λ


Εκτός από τα σημεία, που υποδήλωναν τις παύσεις, υπήρχαν άλλα δύο ακόμη σημεία: η στιγμή (.), που δήλωνε τη θέση (Ανών. Bell. 21, 3 και 85), και η διαστολή, που γραφόταν με μια διπλή κάθετη γραμμή και δύο στιγμές προς τα δεξιά ¦: και χώριζε τα προηγούμενα από τα επόμενα (Ανών. 26, 11): "Η δε λεγομένη διαστολή επί τε των ωδών και της κρουματογραφίας παραλαμβάνεται, αναπαύουσα και χωρίζουσα τα προάγοντα από των επιφερομένων εξής" (και η λεγόμενη διαστολή προστίθεται και στη φωνητική και στην οργανική μουσική, κάνοντας μια διακοπή και χωρίζοντας τα προηγούμενα από εκείνα που ακολουθούν)· ίδια δίατύπωση και στον Μ. Βρυέννιο (έκδ. Wallis III, 480)."
 
Last edited:
Ως ζωγραφία αποψινή

Η λογική αναβλύζει
Ανάμεσα σε δυον αυλούς:
Νταούλι με ζυγιά ζουρνάδες,
Νταπ –τικι-τικι-νταπ-τρρρρ-νταπ.

Και μες στης χήρας την αυλή,
Σταυλίζει ο υγιός της
Τον Μαύρον και τον Γρίβον
Και τον Πέπανον.

http://bereketis.blogspot.gr/2008/02/blog-post.html
 
Németh Pál: PARALAGES /VARIATION/ ON THE TUNE OF SEIKILOS' EPITAPH

''Ο Pál Németh έγραψε παραλλαγές πάνω σε αυτή τη μελωδία. Οι παραλλαγές
γίνονται από το μονοφωνικό τραγούδι μέσα από την πρώιμη πολυφωνία
όλο και πιο γρήγορες και βιρτουόζες ακολουθώντας το σχήμα των μπαρόκ
σειρών παραλλαγών για να οδηγηθούν με το χαρακτηριστικά ελληνικό
παλμό του μονού ρυθμού του δεύτερου μέρους στο ζωηρό, γνωστό και
από τη σύγχρονη δημοτική μουσική τελικό χορό (πυρίχειος σέρρα).´´

http://www.laftsis.gr/en/index.php?option=com_content&task=view&id=52&Itemid=46
 
Last edited:
Η διάλεξη επικεντρώνεται κατά το πρώτο μέρος της στο τραγούδι που είναι γνωστό ως «Επιτάφιος του Σεικίλου» και στον τρόπο με τον οποίο αποκρυπτογραφείται η μελωδία του. Εν συνεχεία θα παρουσιαστεί ο κατά τον Αριστόξενο Χορείος Άλογος Πούς και η παρουσία του στη σημερινή λαϊκή χορευτική μας παράδοση.

[...διάλεξη του μουσικοπαιδαγωγού Αλέξανδρου Ματέϋ με θέμα τον «Ελληνικό χορευτικό ρυθμό από την αρχαιότητα ως σήμερα».]

[?]
 
Annie Bélis


''.Fini de rire. Je me fâche (voir Short-tempered Clavier de PDQ Bach). J'ai lu ceci, article tout récent : "Grâce au travail d’un chercheur en lettres classiques [Armand d'Angour], la musique de la Grèce ancienne peut de nouveau être entendue. Cela fait longtemps que les chercheurs connaissent les instruments utilisés à cette époque, et bien sûr, les textes d’Homère, Sophocle, Euripide et d’autres auteurs qui étaient destinés à être des compositions musicales. Mais jusqu’à présent, ils ne savaient pas exactement comment ces compositions devaient sonner. Armand D’Angour, de l’université d’Oxford, s’est attelé à restaurer et recréer ces sons, à la suite de nouvelles découvertes sur la façon dont les Grecs anciens composaient leur musique. "Ces révélations, a-t-il expliqué à la BBC, proviennent d’une douzaine de documents anciens, qui comportent une notation vocale conçue aux alentours de 450 avant J.C. Celle-ci consiste en une suite de lettres alphabétiques et de signes placés au-dessus des voyelles des mots grecs». En utilisant les nouvelles informations de ces documents collectés au cours des dernières années, le chercheur a tenté de reconstituer la musique "telle qu’elle aurait été jouée à l’époque." Fermez les guillemets...
Hein, comment ? Des "révélations" ? De qui se moque-t-on ? Ce Mr D., que je n'ai pas le déshonneur de connaître, n'est pas dépourvu d'un certain toupet, puisqu'il affirme avoir été le premier à déchiffrer la chanson (funéraire) de Seikilos. Ah bon ? J'aurais cru que c'était fait depuis 1883 ou 1884, puis par des dizaines de vrais érudits pleins de probité (Théodore Reinach, Karl Von Jan, Gevaert, ...) ou encore par d'amusants touristes de la musique antique (quand je vous disais que je me fâchais). Et nous autres, les Kéryliens de l' Ensemble Kérylos, on ne l'aurait pas enregistrée depuis le siècle dernier, en 1996 ap. J.-C. ? Il faudra aussi supplier M. D. de ne pas croire que l'inscription est du Ier siècle de notre ère: elle est pleine de "maniérismes impériaux" (dont les Omegas en arche de pont et les ligatures des H e.''

https://www.facebook.com/photo.php?...40298387.62134.100003295097114&type=1&theater
 

Attachments

  • 1782008_543830672403431_216907235_n.jpg
    1782008_543830672403431_216907235_n.jpg
    13.6 KB · Views: 8
https://www.youtube.com/watch?v=FMqw4WN03SQ#t=101

Το τέλος ενδιαφέρον ερμηνεία το τραγούδι του Σείκιλου.

[1.27]

Feb 10, 2015

Λαϊκή μουσική
Ευρωπαϊκά στερεότυπα
Ιστορία ανοιχτού πανεπιστημίου
Διαχωρισμός τεχνών
Ιστορία Ελληνικής μουσικής
 
Last edited:
αναλύσεις (Σείκιλος) 52.50 βίντεο

11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2015/17:00

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Εκπαιδευτικά προγράμματα - Διαλέξεις

Ελεύθερο Εργαστήρι Μουσικής Παιδείας

Σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Ειδικοί θεματικοί κύκλοι

Στέλιος Ψαρουδάκης, Μόνιμος Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Μουσικών Σπουδών,
Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
«Η μουσική στην ελληνική αρχαιότητα»


http://www.megaron.gr/default.asp?la=1&pid=5&evID=2379


Η μουσική στην ελληνική αρχαιότητα (4, 11/02/2015), Στέλιος Ψαρουδάκης, Μόνιμος Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Μουσικών σπουδών, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Διαβάστε την περίληψη του σεμιναρίου και το βιογραφικό του εισηγητη
Δείτε το βίντεο του πρώτου μέρους της ομιλίας (4/02/2015)
Δείτε το βίντεο του δεύτερου μέρους της ομιλίας (11/02/2015)

http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewlecture.aspx?LectureID=1865

http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewlecture.aspx?LectureID=1874
 
Last edited:
''Travelling North for AFI’s exhibition I thought I might have the chance to visit the Copenhagen Museum and have a look at a grave stele (inv 14879) the only whole ancient Greek song with musical notation.
Having this in mind while I was searching for inspiration for my exhibition in Galleri Krebsen, I came to the conclusion that I should allow my curiosity pass on to my current work where I’m much more interested in absence than in presence, where the void is also significant.
While I was creating on my workbench I toyed with the idea of world cultural heritage. I create works of art which eternalize Apollo’s visit to the North and northern visitors’ pilgrimage bearing their gifts to the island of Dilos.''

Despoina Pantazopoulou

http://galleri.krebsen.net/Exhibitions/Entries/2015/4/10_Greek_artist_group_AFI.html
 

Attachments

  • DSC01714.JPG
    DSC01714.JPG
    1.8 MB · Views: 6
You must log in or register to reply here.
Back
Top