Πως πετυχαίνει την ερμηνευτική της προσέγγιση η ΕΛ.ΒΥ.Χ.

Status
Not open for further replies.

dimskrekas

Δημήτρης Σκρέκας
Σε αυτό το σημείο έγινε η εν λόγω
αναφορά κ δεν προέβαλλες καμία αντίρρηση.
Τώρα γιατί;

Δε νομίζω ότι τα φερόμενα ως λεχθέντα μπορούν να έχουν ισχύ τεκμηρίου. Επομένως είναι απαράδεκτο να φέρεται ότι αναθεώρησε τις απόψεις του περί συνεπτυγμένου ο Άρχοντας. Η βασική του διαφωνία ενέκειτο αλλού, και εκεί υπήρξε συνεπέστατος.
 

Nikolaos Giannoukakis

Παλαιό Μέλος
Εαν αξιολογηθεί η ΕΛΒΥΧ βάσει των συστατικών και θεμελιακών στοιχείων στα οποία βασίζεται, στα οποία πειθαρχεί και βαδίζει (Θεωρητικώς, μουσικολογικώς και ερμηνευτικως) η απάντηση στην απορία του πρώτου μυνήματος είναι εκκωφαντικώς ΝΑΙ. Είναι άριστη στο πλαίσιο της. Άριστη στην πειθαρχία που επιβάλλει ο νόμος στον οποίο βασίζεται. Άριστη στην ερμηνεία της Θεωρίας του Καρά. Καλύτερη δεν υπάρχει. Μιμητές πολλοί, αλλά ΜΟΝΑΔΙΚΗ στο είδος της η ΕΛΒΥΧ. Γιαυτό και έχει >900 (αλλού γράφονται 600, αλλού 1200, τι να πιστέψει κανείς!!!) παρουσιάσεις και συναυλίες παγκωσμίως.

Εαν όμως βγεί, ο γράψας την απορία και αντιγράψας την άκρως υποκειμενική επιστρατευτική και στρατολογική διαφήμηση του κ. Κυριακάκη, απο το πλαίσιο στο οποίο (προφανώς) πειθαρχεί, και ακούσει 60 και πλέον χρόνια κασσετών απο ονομαστούς ψάλτες ΚΑΙ ΨΑΛΤΕΣ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ της Ελλάδος (τους λεγόμενους πρακτικούς), και διαβάσει λίγο πέρα απο το θεωρητικό του Καρά, και, έστω έχει την ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ να κοιτάξει κατα πόσο προσεγγίζουν ακόμα τα θεωρητικά στοιχεία της μεθόδου την οποία έχει ως Εγκόλπιο σε ακούσματα και επιστημωνικές εφαρμογές (π.χ. επι ΜΕΛΩΔΟΥ), τότε ίσως να μην ήταν τόσο απόλυτος.

Δικαίωμα του καθενώς να γράφει ό,τι θέλει για την επιστράτευση και συσπείρωση των οπαδών του. Όσοι πιστοί.

Ίσως ενδιφέρον θα ήταν εαν ο κ. Κυριακάκης μπορούσε να απαντήσει στις ερωτήσεις εδω (π.χ. http://analogion.com/forum/showpost.php?p=100121&postcount=39) διοτι προς το παρόν κανείς δεν είχε την καλοσύνη να απαντήση ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΣ και ΙΣΤΟΡΙΚΩΣ και χωρίς υποκειμενικές υπεκφυγές.

Συγχαίρω κι εγώ την ΕΛΒΥΧ για την άριστη πειθαρχία της στο σύστημα που ακολουθεί και στην ένθερμη αγάπη που τρέφει προς τον χοράρχη της. Σπάνιο φαινόμενο στις μέρες μας.

Δεν είνα όμως η ΜΟΝΑΔΙΚΗ Χορωδία που πειθαρχεί πιστά και ΟΜΟΦΩΝΟΣ στον χοράρχη. Πλεονάζει η Ελλάδα απο μη-Καρεπιρρεασμένες χορωδίες που (στο είδος τους) είναι εξ ίσου υποκειμενικώς και αντικειμενικώς ΑΡΙΣΤΕΣ. Δεν θα μπώ στον πειρασμό να πώ τέλειες διότι το τέλειο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ (μόνο οι επαγγελματίες διαφημιστές και ιμπρεσάριο της ΕΛΒΥΧ χρησιμοπούν τον όρο ΤΕΛΕΙΟ για να την περιγράψουν). Για τους θνητούς υπάρχουν οι όροι ΑΡΙΣΤΟ, ΛΙΑΝ ΚΑΛΟ, ΚΑΛΟ, ΜΕΤΡΙΟ κτλ......Θυμάμαι τους παλιούς ψάλτες (ζώντες και μακαρίτες) που όταν άκουγαν έναν νεο που εκτελούσε στο επίπεδο που αυτοί ήχαν ακούσει απο τους δασκάλους τους, αποφαινόταν μονο με την λέξη "καλός" ή και "πιστός τηρητής της παραδόσεως". Ποτέ δεν ακούστηκε όρος "τέλειος". Αυτά χάριν της ιστορίας να τα θυμούμαστε οι θνητοί και να τα μάθουν οι νεοσσοί δόκιμοι και πάσης φύσεως στρατολὀγοι της ΕΛΒΥΧ.....

Η πλειοψηφία των ψαλτών που κάθισαν για πολλά πολλά χρόνια δίπλα σε δάσκαλο και ψάλτη (και ψάλτες) της παλιάς εποχής, έχουν κάθε δικαίωμα να αμφισβητούν τις ΑΣΤΙΡΗΚΤΕΣ υποκειμενικές δοξασίες των επισήμων και αυτοπροβαλλόμενων ανεπισήμων εκπροσώπων της ΕΛΒΥΧ (όπως π.χ. του κ. Κυριακάκη). Δοξασίες που ΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΣ και ΑΝΙΣΤΟΡΙΤΩΣ προσπαθούν να περάσουν ως ΑΥΘΕΝΤΙΑ, ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΙΣΤΟΡΙΚΩΣ ΑΚΡΙΒΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ που δεν συναντούνται ΠΟΥΘΕΝΑ στα 60 χρόνια και πλέον ηχητικών, μουσικών και ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ακουσμάτων και μαθημάτων.

Πάντως όμως, να μην αδικήσω τον γράψαντα το πρώτο μύνημα, και πάλι αποφαίνομαι πως η ΕΛΒΥΧ ΑΡΙΣΤΩΣ πειθαρχεί στα συστατικά της (και μόνο).

ΝΓ
 
Last edited:

dimskrekas

Δημήτρης Σκρέκας
Όταν η φαντασία είναι αχαλίνωτη, τότε γράφονται κάτι τέτοια κείμενα, όπως τούτο εδώ....

Δ.
 
P

PANROUST

Guest
"Τότες ο θρ.Στανίστας.Τώρα ο Λ.Αγγελόπουλος.Μετά το χάος."

Κάποτε όταν πηγαίναν(όλοι αυτοί όπου αναφέρονται στο άθρο)στο Αγ.Δημήτριο Αμπελοκήπων,πηγαίναν να ακούσουν ένα ψάλτη.Το Θρ.Στανίτσα και όχι κανένα άλλον και ούτε καμία χορωδία.Σήμερα στην Αγ.Ειρήνη ποιοι(δηλ. ποιος ποιοτικός κόσμος) πάνε για να ακούσουνε και ποιον;
 
Last edited:

Nikolaos Giannoukakis

Παλαιό Μέλος
Ίσως εκτώς θέματος, άλλα έχω μερικές ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ σημειώσεις με τις οποίες ΠΡΟΒΛΙΜΑΤΙΖΟΜΑΙ

1) Πόσοι εκκλησιαζόμενοι πηγαίνουν στην εκκλησία ΕΠΕΙΔΗ τους ελκύει η ΒΜ γενικώς;

2) Πόσοι εκκλησιαζόμενοι κοιτάζουν το ρολόϊ συνεχώς, ασχέτως εαν είναι ευαίσθητοι στα ακούσματα;

3) Πόσοι εκκλησιαζόμενοι γνωρίζουν ή κατέχουν την ευαισθησία για το τι είναι παραδοσιακό και τί είναι νεοφανές ή αλλότριο;

4) Πόσοι εκκλησιαζόμενοι νοιάζονται αν ο Α᾽ η ο Β᾽ ψάλτης, ή χορωδιακό σύνολο εκτέλεσε μουσικώς σωστά και πιστα στα παραδεδωμένα τις γραμμές του όποιου ύμνου;

5) Εαν καταμετρηθούν οι εκκλησιαζόμενοι στον όρθρο και στις αρχές της Θ. Λειτουργίας, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ αναμεταξύ των μεγάλων ενοριών των μεγάλων πόλεων.

Άρα, ουτε η ΕΛΒΥΧ ούτε άλλα σύνολα, στο πλαίσιο των συνηθισμένων ακολουθιών, κατέχουν κάποιο μαγικό συστατικό να τους θεοποιεί η να προκαλεί λαοθάλασσα η οποία (όπως και στην περίπτωση των αγανακτησμένων) αποκλείει την κυκλοφορία της περιοχής.

Εαν η ενορία της Αγ. Ειρήνης είχε τέτοιο εξωτερικό συνοστισμό κάθε Κυριακή, θα ήταν ενδιαφέρον να το βιντεοσκοπήσει κάποιος.......

ΝΓ
 

ΓΙΑΝΝΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Παλαιό Μέλος
"Τότες ο θρ.Στανίστας.Τώρα ο Λ.Αγγελόπουλος.Μετά το χάος."
Κάποτε όταν πηγαίναν(όλοι αυτοί όπου αναφέρονται στο άθρο)στο Αγ.Δημήτριο Αμπελοκήπων,πηγαίναν να ακούσουν ένα ψάλτη.Το Θρ.Στανίτσα και όχι κανένα άλλον και ούτε καμία χορωδία.Σήμερα στην Αγ.Ειρήνη ποιοι(δηλ. ποιος ποιοτικός κόσμος) πάνε για να ακούσουνε και ποιον;
Όσοι πήγαιναν στον Αγ. Δημήτριο δεν άκουγαν μόνο τον απαράμιλλο Θράσο αλλά ΚΑΙ ΤΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ!!! Τί στο καλό κάναμε τις πρόβες; (Γιατί κάναμε πρόβες!!!)
Κατεβαίναμε με τον Κώστα Ζαρακοβίτη από τη Ν. Ερυθραία 20 χλμ με το λεωφορείο (3/4 της ώρας διαδρομή και άλλη μισή αναμονή στις στάσεις....) για πρόβα. 3,70 δρχ το εισιτήριο και 1,80 το φοιτητικό....:D
Και βέβαια δεν ήμασταν μόνο εμείς οι δύο, (γιατί χορός με ... δύο είναι ... τσάμικος που χορεύει ο πρώτος και οι άλλοι τον κυττάζουν...:D)
Ζόππας, Δημητρακόπουλος, Χατζόπουλος, Βαλλής, Αραπίδης, Απτόσογλου, Κολιός, και ο Βασιλικός (για μικρό διάστημα που δεν είχε θέση) μερικοί από τα τακτικά μέλη του χορού...
Χάος δεν υπάρχει, κ. Ρουστέμη, χαώδης κατάσταση υπάρχει που έχει δημιουργηθεί απ' τους οπαδούς του ... Καραχάους!:D:D

ΥΓ. Πάτερ Μάξιμε, αν θεωρείτε το μήνυμά μου αντικανονικό ή εκτός θεματολογίας, διαγράψατέ το! Ελεύθερα.
 

Nikolaos Giannoukakis

Παλαιό Μέλος
Έχει γραφεί πάμπολλές φορές στο σημείο να γίνεται ερεθιστικό πια. Το θέμα είναι μουσικολογικό ΚΑΙ εκκλησιαστικό.

Μουσικολογικως, ολα επιτρέπονται. Και ο Καράς, και η ΕΛΒΥΧ, και οι νεοκαρελβυχίζοντες. Ακόμα επιτρέπονται και αυτοι που τους παρουσιάζεται στον ύπνο ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός και ο Κουκουζέλης με την Κλείδα του Ιωάννη του Κλαδά και του Κηλτζανιδη.

Στο μουσικολογικό πλαίσο, δια μέσου διαλόγου ο οποίος βασίζεται στην ιστορική μελέτη, στις αντικειμενικές μετρήσεις, στον έλεγχο και την αξιολόγηση του όγκου ηχητικών στοιχείων και μαρτυρίων του περασμένου αιώνα, τις προσωπικές αναμνήσεις των παλαιών ψαλτών που ακόμα ζούν, και ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ και της ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ, ο πάσης φύσεως οπαδός παλαιών και νέων θεωριών θα μάθει, θα ελέγξει, θα διασαφηνίσει, θα τεκμηριώσει ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ όποιο συστατικό και όποιο μέρος κάποιας (η ακόμα και ολόκληρης) θεωρία(ς).

ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ, ΟΜΩΣ, ΠΛΑΙΣΙΟ τα πράγματα αλλάζουν. Εκεί, κυριαρχεί η πειθαρχία στους κανόνες, στα επ αναλογίω παραδεδωμένα, στο Τυπικό που κατευθύνει την εκάστοτε Εκκλησία, και στις ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, αρέσουν η δεν αρέσουν. Όσοι ΔΙΑΚΟΝΟΥΝ ΤΟ ΑΝΑΛΟΓΙΟ, και κατ επέκταση την στρατευόμενη εκκλησία, οφείλουν να ΠΕΙΘΑΡΧΟΥΝ στις αποφάσεις της εκκλήσίας. Οι ταπεινολογίες, ο ευσεβισμός (η ο υποκριτευσεβισμός), οι "αγάπες υπεκφυγής των εκκλησιαστικών διαταγμάτων" ΕΚΘΕΤΟΥΝ αυτους που ΑΣΕΛΓΟΥΝ πάνω στις αποφάσεις της εκκλησίας.

Στις συναυλιές ας κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Στο αναλόγιο, ο χειροθετηθείς και ο διορισμένος δια μέσου ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ οφείλει να πειθαρχεί στα παραδεδωμένα και στις αποφάσεις της εκκλησίας. Βεβαίως, αυτό συνυποθέτει την υπάρξη ευαίσθητης Εκκλησιαστικής Διοίκησης ανεπιρρεασμένοι απο πρόσωπα, παράγοντες, διαφημηστές, οικονομικούς υποστηρικτές και τα συναφή.

ΝΓ
 
Last edited:
P

PANROUST

Guest
Όσοι πήγαιναν στον Αγ. Δημήτριο δεν άκουγαν μόνο τον απαράμιλλο Θράσο αλλά ΚΑΙ ΤΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ!!! Τί στο καλό κάναμε τις πρόβες; (Γιατί κάναμε πρόβες!!!)
Κατεβαίναμε με τον Κώστα Ζαρακοβίτη από τη Ν. Ερυθραία 20 χλμ με το λεωφορείο (3/4 της ώρας διαδρομή και άλλη μισή αναμονή στις στάσεις....) για πρόβα. 3,70 δρχ το εισιτήριο και 1,80 το φοιτητικό....:D
Και βέβαια δεν ήμασταν μόνο εμείς οι δύο, (γιατί χορός με ... δύο είναι ... τσάμικος που χορεύει ο πρώτος και οι άλλοι τον κυττάζουν...:D)
Ζόππας, Δημητρακόπουλος, Χατζόπουλος, Βαλλής, Αραπίδης, Απτόσογλου, Κολιός, και ο Βασιλικός (για μικρό διάστημα που δεν είχε θέση) μερικοί από τα τακτικά μέλη του χορού...
Χάος δεν υπάρχει, κ. Ρουστέμη, χαώδης κατάσταση υπάρχει που έχει δημιουργηθεί απ' τους οπαδούς του ... Καραχάους!:D:D

ΥΓ. Πάτερ Μάξιμε, αν θεωρείτε το μήνυμά μου αντικανονικό ή εκτός θεματολογίας, διαγράψατέ το! Ελεύθερα.
Δεν ήθελα να προσβάλω την χορωδία.Για μένα πρώτα η χορωδία του Στανίτσα και μετά όλες οι άλλες.Αλλά κάθε Κυριακή χορωδία είχατε στο αναλόγιο;
Και μία που μιλάμε για χορωδίες.Ο Στανίτσας δεν εκμεταλλεύτηκε την χορωδία του για να γίνει ''φίρμα''...
Να σας ρωτήσω κάτι κ.Γιάννου;Ο Στανίτσας που σας κράταγε στην χορωδία του σας πλήρωνε;Έπερνε από πουθενά χορηγήσεις για να σας πληρώνει;
 

ΓΙΑΝΝΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Παλαιό Μέλος
Δεν ήθελα να προσβάλω την χορωδία.Για μένα πρώτα η χορωδία του Στανίτσα και μετά όλες οι άλλες.Αλλά κάθε Κυριακή χορωδία είχατε στο αναλόγιο;
Και μία που μιλάμε για χορωδίες.Ο Στανίτσας δεν εκμεταλλεύτηκε την χορωδία του για να γίνει ''φίρμα''...
Να σας ρωτήσω κάτι κ.Γιάννου;Ο Στανίτσας που σας κράταγε στην χορωδία του σας πλήρωνε; Έπερνε από πουθενά χορηγήσεις για να σας πληρώνει;
Κύριε Ρουστέμη,
Δεν θεώρησα το μήνυμά σας προσβλητικό, προς Θεού! Απλά υπενθύμισα την ύπαρξη χορωδίας στον Άγ. Δημήτριο κάθε Κυριακή, αφού μαζευόμαστε 7-8 "διαβασμένα":D άτομα επί μονίμου βάσεως....
Όσο για το ποιός ήταν η ... φίρμα, «βουνό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει!:D»
Ο Στανίτσας πλήρωνε τους βοηθούς του σε ... είδος!:D (Γνώσεις, τέχνη, ύφος, παράδοση! Και δεν θέλαμε, ούτε ζητήσαμε τίποτα, παρά μόνο τα ... λιγοστά χειρόγραφά του της εποχής εκείνης που μεσουρανούσε.
 

greek487

Tasos N.
Φίλοι του Ψαλτολογίου,

Δυστυχώς το παρακάτω κείμενο του Stan Takis υπάρχει μέχρι τώρα μόνο στα αγγλικά.

Συγνώμη για την αγγλική γλώσσα, αλλά έχει μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία.

Όπως. . .

". . .it must be said that the new recording, Sacred Music of Byzantium, produced by the Axion Estin Foundation, offers a nearly perfect glimpse into a vast and ancient vocal art. The Greek Byzantine Choir under the direction of Lycourgos Angelopoulos displays a technical proficiency and precision that reflects their long years of dedication to the performance of this music."

. . .και. . .

"Byzantine music is primarily linear, that is, the monophonic melodies take center stage with no harmonic accompaniment except a drone upon the fundamental tone of the phrase. These intricate melodies are laced with subtle ornamentation and micro-tuned intervals, which makes them very unlike modern music, with its reliance on major and minor scales with chords.

The Greek Byzantine Choir not only executes these melodies with unanimous blend and precision, but also with a sensitive interpretation and intelligence. Despite the fact that Byzantine musical pieces are fashioned from whole cloth, with little variance in tempo or style within a single hymn, and despite the fact that they are constantly chanted here by unaccompanied male voices, the ear of the listener does not become fatigued as these often-long pieces unfold. Interest is kept by the way Angelopoulos has brought out the finer points of the melodic lines with skill and a natural flow that makes the music a pleasant and interesting conversation with the listener. How much more pleasant it is when the listener can understand and appreciate the wonderful poems that are set to this music! It seems this is Angelopoulos' primary motivation in the way he trains his choir."

-------------------

REVIEW OF SACRED MUSIC OF BYZANTIUM, GREEK BYZANTINE CHOIR


by Stanley J. Takis
Byzantine chant, besides being the traditional music of the Greek Orthodox Church, is probably the oldest continually existing form of music in Western Civilization. When one listens to Byzantine chant for the first time, the effect is immediate. It is unlike anything the listener has heard before, as if it were echoing from a distant place. One may be puzzled by it, or entranced, but it is generally agreed that it is certainly different from most other musical experiences. Given this, it must be said that the new recording, Sacred Music of Byzantium, produced by the Axion Estin Foundation, offers a nearly perfect glimpse into a vast and ancient vocal art. The Greek Byzantine Choir under the direction of Lycourgos Angelopoulos displays a technical proficiency and precision that reflects their long years of dedication to the performance of this music. The eleven selections on this newly released compact disc give the listener a wide sample of the different modes and rhythmic styles of Byzantine chant.

The program of Sacred Music of Byzantium, as one would expect from an authentic performance, is entirely in liturgical Greek. Unfortunately, there is no translation of the texts provided with the accompanying booklet (although they will be available on the Axion Estin's website http://www.axionestin.org along with the musical scores), and I say this is unfortunate because the most outstanding feature of Byzantine chant is the ingenious marriage of words and music, which is meant to highlight and emphasize the outstanding poetry and meaning of these religious texts. So, unless one understands ancient Greek or can find a translation of the works on this disc, one will have to be satisfied with experiencing only the music. However, there is much to listen to and appreciate in the musical content of this performance.

Byzantine music is primarily linear, that is, the monophonic melodies take center stage with no harmonic accompaniment except a drone upon the fundamental tone of the phrase. These intricate melodies are laced with subtle ornamentation and micro-tuned intervals, which makes them very unlike modern music, with its reliance on major and minor scales with chords. The Greek Byzantine Choir not only executes these melodies with unanimous blend and precision, but also with a sensitive interpretation and intelligence. Despite the fact that Byzantine musical pieces are fashioned from whole cloth, with little variance in tempo or style within a single hymn, and despite the fact that they are constantly chanted here by unaccompanied male voices, the ear of the listener does not become fatigued as these often-long pieces unfold. Interest is kept by the way Angelopoulos has brought out the finer points of the melodic lines with skill and a natural flow that makes the music a pleasant and interesting conversation with the listener. How much more pleasant it is when the listener can understand and appreciate the wonderful poems that are set to this music! It seems this is Angelopoulos' primary motivation in the way he trains his choir.

Byzantine liturgical music has a complex set of theoretical rules, which are applied to the thousands of hymns of the Orthodox Church. In addition to the Divine Liturgy, the central service of the Church, which carries the Sacrament of Holy Communion, there are hourly services, including Vespers, Orthros (Matins), and Compline, for every day of the year, and each day celebrates a different saint or event in the history of the Church. There are also services for different occasions, such as baptisms, marriages, and funerals. Each one of these services is chanted with its own set of prayers, homilies, histories, and poems of praise. The depth of literature is so rich, that it seems to be a hidden treasure, since most people do not experience all of these daily services. Most hymns are assigned either a specific melody or a specific musical mode. These melodies and modes come from a system known as the Octoechos, which contains eight different families of sounds. Each of these is known as an echos, which is usually translated as "tone" or "mode." Each echos contains a set of melodic formulas which are applied to words and phrases based upon the metrical pattern of their accented and unaccented syllables. The range and variety of these melodic formulas are enough to fill a thousand-page book.

Another shortcoming of the packaging of this disc is the lack of identification of the tracks, except for a brief listing in English. Thus, we have no explanation of the pieces presented on the CD, nor are we given their context within the realm of Orthodox hymnody. Because of these omissions, I will try to give the information for each track, as best as I can identify it, until the scores become available.br />
The first selection of Sacred Music of Byzantium, is the most common prayer of the Orthodox Church, "Lord, have mercy," which is recurrent in every service. While most Kyrie eleisons are short and succinct, the three recorded here are a part of a longer, more melismatic litany in the Second Tone of the Byzantine Octoechos.

This selection is followed by a part of the Divine Liturgy known as the Typica or Antiphony, where the early life and teachings of Christ are expressed through prophetic Psalm verses and the Beatitudes, chanted antiphonally between two choirs and interspersed with hymns that comment upon the verses. Psalm 102 is chanted here in the short, one-note-per-syllable mode of the Plagal Fourth Tone. Psalms are used throughout Orthodox services, and are usually selected for their foreshadowing of Christ's presence on earth. Psalm verses are most often interspersed with tropes (troparia), which are refrains written by Christian-era poets commenting upon or celebrating the theme of the particular service that contains the hymns.

This is followed on track three with the Beatitudes and their associated hymns. These commentary hymns begin after the verse "Blessed are the poor in spirit..." and there is a different set of hymns for each Tone of the Octoechos. In the recording, we hear the First Tone collection of hymns with the Beatitudes verses. Today, in most celebrations of the Divine Liturgy, the Beatitudes and their associated hymns are replaced by an antiphon consisting of Psalm verses and refrains (troparia) of the feast(s) of the day.

The Cherubic hymn arrives at a point in the Divine Liturgy where all of the instructive parts of the service have been completed, and the business of preparing the Communion gifts begins. The hymn accompanies a procession and is interrupted by the entrance of the Holy Gifts of bread and wine into the sanctuary. In olden days, these gifts were stored outside of the Church and the ceremonial procession was initiated to retrieve them. Today, the gifts have been placed in a special area near the altar. Long silent prayers are offered, and the gifts are brought out for a procession through the church and then brought back to the front and placed upon the altar. All of this takes time, and the dialogue between the celebrant and the people, which is the basic form of every service, temporarily comes to a halt. The chanters fill this time with an elongated, ornate hymn that compares their image to that of the Cherubim angels, who in heaven sing the thrice-holy hymn. Long melismatic hymns, such as this one, stretch the rules of the echos, creating intricate melodic lines upon single syllables. Frequent modulations into other modes are heard, and the melody may soar into a higher vocal range. On the disc, the Cherubic hymn presented is a famous early 19th Century composition in the Third Tone by Gregory Levitis, also known as Gregorios Protopsaltis, the presiding chanter of the Patriarchate in Constantinople from 1819 to 1922.

After the Cherubic hymn track, the recording follows with the Holy Anaphora or Offering, the part of the Divine Liturgy where, after the gifts have been placed upon the altar, prayers are offered to have them changed essentially into the Blood and Body of Christ. This process consists of several responses and hymns, of which all but the last hymn, on this recording, represent a return to an ancient practice. In more recent tradition these hymns are given a modal, melodic treatment, including the famous "Holy, Holy, Holy" hymn, known in the Catholic mass as the Sanctus. Recent researchers have maintained that these responses and hymns were not chanted with melody, but rather with a heightened form of speech known in Greek as kliton, demonstrated here by the Greek Byzantine Choir before they chant, in the Second Tone, the final piece in the sequence, the megalynarion, which is a hymn of praise to the Virgin Mary.

The sixth track is from the Great Compline, a service given during fasting and penitential periods in the calendar of the Church. This is not to be confused with the lesser compline, which is the last service in the typical daily liturgical cycle. The hymn "God is with Us," chanted here in the brief mode of the Plagal Second Tone, takes a series of declamatory verses from the prophecy of Isaiah, and intersperses them with the refrain, "For God is with us."

Tracks seven and nine offer a look into a controversial practice in Byzantine chanting, the kratema. The kratema is a melismatic melody chanted on nonsense syllable such as "te ri rem" that are inserted into a hymn at a point where some kind of amplification of the music is desired. In the first example on the disc, a line from "Hail, Mary" is elaborated upon, and in the second example it is the first line of the megalynarion, "Axion Estin," a fitting tribute to the Foundation that produced the recording. The ostensible purpose of employing a kratema is to heighten the prayer by expressing an imitation of the pure, wordless angelic music. However, there has not been agreement within the Church hierarchy that this is an acceptable practice. Nevertheless, the presentation here is a virtuoso performance of pure Byzantine music.

Between these two kratemas, we hear the Polyeleos, so called because of the refrain, "For His mercy endures forever," placed between verses of Psalms 134 and 135 (Septuagint numbering). The Polyeleos is given during the Orthros service of great feasts, and at other times in various situations. A wide variety of musical and textual treatments are used. On this disc we hear an abbreviated set of verses in three different modes, First Tone, Plagal First Tone, and Plagal Fourth Tone.

The tenth selection on the CD demonstrates antiphonal solo chanting with two distinguished chanters, Eleftherios Eleftheriadis from the Music School of Thessaloniki, Greece, and Photios Ketsetzis of The Holy Cross Seminary in Brookline, Massachusetts. Psalm 104 is read at every Vespers service, but on the feast of Pentecost, it is chanted from verse 28, because of the clear foreshadowing of the sending of the Holy Spirit into the world. It is chanted here in the Plagal Fourth Tone.

The final hymn on the disc is the doxasticon from the Orthros service of Second Sunday of Lent, "In this season of Lent," chanted in the hard chromatic mode of Plagal Second Tone. A doxasticon is so-called because it begins with a small doxology, "Glory to the Father..." (in Greek, "Doxa Patri...") followed by an elongated hymn of praise or penitence. The recording demonstrates a method of chanting a doxasticon where each phrase of the text is recited quickly, followed by the melismatic music of the hymn on the same phrase.

In conclusion, I heartily recommend the purchase of Sacred Music of Byzantium, available through the Internet at axionestin.org. Although the presentation could have been more educational with a more informative accompanying booklet, the musical performance is wonderful and well captured in the very pleasant acoustic of the Elebash Recital Hall in the Graduate Center of the City University of New York in New York City. Congratulations should be extended to The Axion Estin Foundation, an organization dedicated to the advancement of Byzantine liturgical music, for making this recording accessible to those wishing to explore a living musical art form with roots deep in the ancient world.

http://www.axionestin.org/review.html

. . .
 
Last edited by a moderator:

Nikolaos Giannoukakis

Παλαιό Μέλος
Αγαπητέ μας κ. Νάσση,

Θα βοηθούσατε πάρα πολύ τους μη Αγγλόφωνους φίλους συμμετέχοντες στο Ψαλτολόγιο, και δη αυτής της ενότητας, εαν έιχατε μεταφράσει το κείμενο του Στάν Τάκις (τον οποίο γνωρίζω προσωπικά επι τη ευκαιρία). Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί το αναρτήσατε και πώς θέλετε να υποστηρίξει ΤΙ. Ούτε υποκείμενο προτείνετε για το οποίο επικαλείσθε το άρθρο του Στάν Τάκις.

Γκροσσο μόντο, προς όφελος των αγαπητών μελών που ακολουθούν αυτή τη (δυστυχώς άκαρπη) ενότητα, το άρθρο του κ. Τάκις περιγράφει και κρίνει μια ψηφιακή παραγωγή (αναμνηστικός ψηφιακός δίσκος) του Ιδρύματος Άξιον Εστίν της Νέας Υόρκης το περιεχώμενο της οποίας περιλαμβάνει αποσπάσματα της ΕΛΒΥΧ επι τη συναυλία της στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης καθώς και αποσπάσματα απο τις εκκλησιαστικές εκδηλώσεις με τους εκλεκτούς Πρωτοψάλτες Ελευθέριο Ελευθεριάδη και Φώτιο Κετσετζή.

Ο Στάν Τάκις πολύ απλά και υποκειμενικά θεωρεί ευχάριστη την ερμηνεία των επιλογών της ΕΛΒΥΧ καθώς και άρτια την παραγωγή αυτή του Ιδρύματος. Αυτό και τίποτα άλλο. Ούτε αυθεντίες προσδίδει, ούτε και ιστορικώς αυθεντικές εκτελέσεις προσδίδει. Ο άνθρωπος, κρίνει και αποφαίνεται υποκειμενικώς με γνώμονα το αυτί του και την στοιχειώδη γνώση (που ο ίδιος ομολογεί εφ όσον τον ρωτήσετε) της Βυζαντινής Μουσικής. Ούτε τον ψάλτη παριστάνει, ούτε και τον ειδήμονα. Ρωτήστε τον και μεταφέρατε τι θα σας απαντήσει....

Ας μεταφράσουμε τα εδάφια στα οποία σεις δίδετε έμφαση (γιατί αρα γε;)

Γράφει ο Σταν Τάκις αγγλιστί (έμφαση δική σας) ". . .it must be said that the new recording, Sacred Music of Byzantium, produced by the Axion Estin Foundation, offers a nearly perfect glimpse into a vast and ancient vocal art. The Greek Byzantine Choir under the direction of Lycourgos Angelopoulos displays a technical proficiency and precision that reflects their long years of dedication to the performance of this music."

Μετάφραση ελεύθερη: "Εξυπακούεται πως η νέα ηχογράφηση, "Ιερή μουσική του Βυζαντίου", μια παραγωγή του Ιδρύματος Αξιον Εστίν, προσφέρει μια σχεδόν τέλεια ματιά σε απέραντη και αρχαία φωνητική τέχνη. Η ΕΛΒΥΧ, υπο την διεύθυνση του ΛΑ, εκθέτει τεχνική ικανότητα και ακρίβεια η οποία μαρτυρεί την πολύχρονη αφοσίωση στην εκτέλεση αυτού του είδους μουσικής".

Γράφει ο Σταν Τακις αγγλιστί (έμφαση δική σας) "The Greek Byzantine Choir not only executes these melodies with unanimous blend and precision, but also with a sensitive interpretation and intelligence. Despite the fact that Byzantine musical pieces are fashioned from whole cloth, with little variance in tempo or style within a single hymn, and despite the fact that they are constantly chanted here by unaccompanied male voices, the ear of the listener does not become fatigued as these often-long pieces unfold. Interest is kept by the way Angelopoulos has brought out the finer points of the melodic lines with skill and a natural flow that makes the music a pleasant and interesting conversation with the listener. How much more pleasant it is when the listener can understand and appreciate the wonderful poems that are set to this music! It seems this is Angelopoulos' primary motivation in the way he trains his choir."

Μετάφραση ελεύθερη: "Η ΕΛΒΥΧ όχι μόνο εκτελεί αυτές τις μελωδίες με ομοφωνία και ακρίβεια, αλλα και με ευαίσθητη ερμηνεία και νοημοσύνη. Παρότι τα Βυζαντινά μουσικά ακούσματα προσπαθούν να δημιουργήσουν κάποιο μουσικό πλαίσιο χωρίς κάποια παραλλαγή στην χρονική αγωγή ή τεχνοτροπία εντώς του ιδίου ύμνου, και παρότι εκτελούνται συστηματικά (τα μέλη) απο ασυνόδευτες ανδρικές φωνές, το άκουσμα δεν προκαλεί την κόπωση όπως τείνουν τέτοιου είδους κείμενα. Τραβάει την προσοχή ο ΛΑ στις μικρολεπτομέρειες των μελωδικών γραμμών οι οποίες με δεξιότητα και φυσική ροή δημιουργούν ευχαριστο και ενδιαφέροντα διάλογο με τον ακροατή. Περισσώτερο ευχάριστο είναι όταν ο ακροατής καταλαβαίνει και εκτιμά τα θαυμάσια ποιήματα που μελωδούνται δια μέσου της μουσικής αυτής. Προφανώς, αυτό είναι το κύριο κίνητρο του ΛΑ σχετικώς με τον τρόπο που εκπαιδεύει τον χορό του"

ΚΑΙ;

Που ο θησαυρός; Πού η ανάθεση οικουμενικής αυθεντίας;

Άλλα γράφει ο Τάκις, και άλλα καταλάβατε.....και άλλα προσπαθείτε να περάσετε υποσυνειδήτως δια μέσου των.......Αγγλικών.

Ενδιαφέρον θα είναι να μας μεταφέρετε τι γνώμη έχει ο Σταν Τάκις για την Μέθοδο Καρά και κατα πόσο (κατ αυτόν) εκπροσωπεύει την παράδοση της ψαλτικής. Ειλικρινά, σας παρακαλώ να τον ρωτήσετε και να αναρτήσετε (στα ελληνικά) την απάντησή του.

Εως τότε, Καλή Παναγία!

ΝΓ
 
Last edited:

greek487

Tasos N.
Καποτε είχε πάρει κάποιος τηλέφωνο στην Αγ. Ειρήνη και διαμαρτυρήθηκε ότι είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιείται ηλεκτρονικός ισοκράτης (όπως άλλωστε άκουγε απ' το ραδιόφωνο) και να τον βγάλουν αμέσως! :D

Η αλήθεια είναι ότι το ισοκράτημα δεν σταματά ποτέ, ούτε όταν ψέλνει ο αριστερός, αν και η ομάδα των ισοκρατών βρίσκεται στο δεξιό ψαλτήρι.

Εντάξει, εγώ γενικά πιστεύω ότι η απόδοση ενός καλλιτεχνικού σχήματος πρέπει να κρίνεται με βάση τους στόχους που το ίδιο έχει βάλει στον εαυτό του αφενός και τη αξία αυτού που παράγει ως τέχνη αφετέρου. Δεν μπορώ να κρίνω την ΕΛΒΥΧ επειδή κάνει αυτές ή τις άλλες έλξεις ως λάθος διότι απλώς εφαρμόζει τη θεωρία που υποστηρίζει. Άρα κάτι τέτοιο είναι δουλειά της θεωρίας να το κρίνει.

Τώρα, πετυχαίνει η χορωδία αυτή να είναι συνεπής στα ερμηνευτικά και εκτελεστικά στάνταρντς που θέτει για τον εαυτό της; Ίσως και πιο πολύ απ' ό,τι πρέπει :wink:. Ακόμα, παράγει τέχνη; Αυτό δεν ορίζεται, βέβαια, αλλά κατά την άποψή μου βεβαίως και παράγει διότι για να βγει αυτό το άκουσμα ακολουθείται μια διαδικασία που ταιριάζει στο είδος και τον ιδιάζοντα χαρακτήρα της τέχνης αλλά και της λατρευτικής λειτουργίας της Βυζαντινής Μουσικής.

Για ερμηνευτική τελειότητα σαφώς και δεν μπορούμε να μιλήσουμε, πέραν των άλλων απλώς και μόνο επειδή κανείς εκτελεστής δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι μπορεί να πετύχει μια διαρκή ερμηνευτική τελειότητα. Κι αν οι εξαιρέσεις αφορούν μεγάλους σολίστες ή χορωδίες που έχουν πλέον αναγνωριστεί ως κλασσικές στο πέρασμα πολλών δεκαετιών, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο για ένα χορωδιακό σχήμα του οποίου τα μέλη είναι ερασιτέχνες και μη μόνιμα. Υπάρχουν στιγμές τελειότητας αλλά και στιγμές αδυναμίας. Υπάρχουν πεδία στα οποία το αποτέλεσμα είναι λαμπρό και πεδία στα οποία χρειάζεται δουλειά, διόρθωση ίσως και αναθεώρηση κάποιων απόψεων (και αναφέρομαι περισσότερο στην εκτέλεση, όχι τη θεωρία, αυτό είναι άλλο πράγμα).

Αυτό για μένα είναι ερμηνευτική τελειότητα.

Ευχαριστούμε κ. Βαγενά για το μήνυμα σας.

Για το <<Σιγησάτω πασα σάρξ>> σε εκτέλεση ΕΛ.ΒΥ.Χ. γράφετε οτι "Αυτό για μένα είναι ερμηνευτική τελειότητα". Και θα συμφωνούσα ολότελα. Το θέμα όμως για μένα εδώ είναι, πως μπόρεσε ο κ. Αγγελόπουλος να βγάνει τέτοιο αποτέλεσμα από την χορωδία του?

Κατα τη γνώμη σας και από την εμπειρία σας, πως εργάζεται ένας διευθυντής να δημιουργήσει μια τέτοια ερμηνεία?

Ένας κανόνας σίγουρα φαίνεται να είναι η προσοχή στη λεπτομέρια πάντοτε μέσα στα πλαίσια της συγκεκριμένης γραμμής, αλλά και του όλου μαθήματος.

Επίσης, βλέπουμε εδώ πως η ένταση των φωνών αυξάνεται σιγά-σιγά (προπαντώς όταν το μέλος ανεβαίνει ψηλότερα), και ο χρόνος σιγά-σιγά γίνεται και λίγο πιό σύντομος.

Αυτό που ανεφέρει και ο κ. Σωτήριος Δεσπότης για την αναπνοή των φράσεων νομίζω παίζει μεγάλο ρολό εδώ επίσης.

Μου φαίνεται σε αρκετές της εκτελέσεις (όπως και εδώ), η ΕΛ.ΒΥ.Χ. σαν να εκφράζει ένα βαθύ δράμα ή και διάφορα άλλα συναισθήματα (πάντα χωρίς υπερβολές και πάντα χωρίς εντελώς ελεύθερο χρόνο). Ισχύει αυτό? Θα μπορούσαμε να μιλάμε για την συναισθηματική αψίδα (emotional arc) του μαθήματος?

Ακόμη και από το απήχημα του, ο κ. Αγγελόπουλος σε συνεπαίρνει με την τεράστια λεπτομέρεια και με την όλη έκφραση του (και φυσικά οι επεξεργασμένες λεπτομέρειες και η σωστή έκφραση συνεχίζονται). Δεν είμαι σίγουρος, αλλά δεν νομίζω να έμαθε τέτοια λεπτομέρεια στην ερμηνεία ο κ. Αγγελόπουλος από τον αοίδιμο Σίμωνα Καρά. Πέραν από τις γνωστές θεωρητικές συμφωνίες, βλέπουμε και πάλι ότι άλλος ο Σ.Κ. και άλλος ο Λ.Α..


. . .
 
Αγαπητέ μας κ. Νάσση,

...

Ενδιαφέρον θα είναι να μας μεταφέρετε τι γνώμη έχει ο Σταν Τάκις για την Μέθοδο Καρά και κατα πόσο (κατ αυτόν) εκπροσωπεύει την παράδοση της ψαλτικής. Ειλικρινά, σας παρακαλώ να τον ρωτήσετε και να αναρτήσετε (στα ελληνικά) την απάντησή του.

Εως τότε, Καλή Παναγία!

ΝΓ
Αυτό θα μπορούσε να ανήκει σε κάποιο άλλο θέμα, πχ "Η γνώμη του Σταν Τάκις για την Μέθοδο Καρά" και όχι σ΄αυτό που αφορά στην ΕΛΒΥΧ.

Ίσως εκτώς θέματος, άλλα έχω μερικές ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ σημειώσεις με τις οποίες ΠΡΟΒΛΙΜΑΤΙΖΟΜΑΙ

1) Πόσοι ...;

2) Πόσοι ...;

3) Πόσοι ...;

4) Πόσοι ...;

Λίγοι, αλλά τι σημασία έχει;
Άρα, ουτε η ΕΛΒΥΧ ούτε άλλα σύνολα, στο πλαίσιο των συνηθισμένων ακολουθιών, κατέχουν κάποιο μαγικό συστατικό να τους θεοποιεί η να προκαλεί λαοθάλασσα η οποία (όπως και στην περίπτωση των αγανακτησμένων) αποκλείει την κυκλοφορία της περιοχής.

Εαν η ενορία της Αγ. Ειρήνης είχε τέτοιο εξωτερικό συνοστισμό κάθε Κυριακή, θα ήταν ενδιαφέρον να το βιντεοσκοπήσει κάποιος.......

ΝΓ
Σωστό. Μα δεν ανήκουν στους στόχους της ΕΛΒΥΧ ο οπαδισμός και οι λαοθάλασσες. Νομίζω το γνωρίζετε.
Αν στην Αγία Ειρήνη ή σε κάποια άλλη ενορία συνέβαιναν αυτά που αναφέρετε, τότε η εκκλησία θα είχε χάσει τον προσανατολισμό της. Εντελώς όμως.


Έχει γραφεί πάμπολλές φορές στο σημείο να γίνεται ερεθιστικό πια. Το θέμα είναι μουσικολογικό ΚΑΙ εκκλησιαστικό.

ΝΓ

Θα έλεγα ότι είναι περισσότερο εκκλησιαστικό και λιγότερο μουσικολογικό. Έχω δει στο φόρουμ κάποιες απαξιωτικές απόψεις για την εκκλησιολογική φύση της Βυζαντινής Μουσικής και μάλιστα από ψάλτες.
Η μουσική δεν είναι αυτοσκοπός στην εκκλησία. Είναι μέσον. Όσο και να μας πονάει τους ψάλτες που δεν είμαστε το κέντρο του σύμπαντος και της Θ. Λειτουργίας, τι να κάνουμε; Δεν είμαστε και ούτε πρόκειται να γίνουμε. Και αυτήν η ανασφάλειά είναι που οδηγεί τους ψάλτες να ψάλλουν το μισό κομμάτι από μέσα και το μισό ατενίζοντας το κοινό τους.
Ακόμα και το συγκεκριμένο θέμα υπάρχει εξαιτίας αυτής της ανασφάλειας.
Και η προσέγγισή του είναι καθαρά ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ. Όλοι οι συνάδελφοι εδώ στο φόρουμ είναι αξιόλογοι. Ο καθένας με την προσφορά του και το τάλαντο που του εμπιστεύτηκε ο Θεός. Άλλος με την ερμηνεία, άλλος με την σύνθεση, το φωνητικό τάλαντο, με την έρευνα, με την εξήγηση, την μελοποιία ή οτιδήποτε. Και ο καθένας σύμφωνα με την δική του αντίληψη κρίνει τέλειο προφανώς ότι αναπαύει ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Είναι πολύ σκληρό να απαξιώνουμε τον συνάδελφο και το αισθητήριό του επειδή αυτό που αναπαύει αυτόν δεν αναπαύει εμάς. Για εμάς κάπου αλλού βρίσκεται το τέλειο. Αρκεί όλα αυτά να συντείνουν στο εκκλησιαστικό γεγονός και στην εν γένει λατρεία του Θεού.
 

karastamatis ioannis

Ιωάννης Καρασταμάτης
Νομίζω ότι ο Στανίτσας είχε πολλά χαρίσματα κ
συγκινούσε με την ερμηνευτική του προσέγγιση
μεγάλη μερίδα ακουόντων αλλά μην νομίζεις ότι
δεν έκανε κ λάθη ειδικά στα θεωρητικά θέματα!
Να σου θυμίσω πως κ με τον συνεπτυγμένο
ρυθμό είχε αναθεωρήσει τις απόψεις του.:wink:

Η ημιμαθεια χειρον της αμαθειας!!!
 

PavlosKouris

Pavlos Papadopaidi
1) Πόσοι εκκλησιαζόμενοι πηγαίνουν στην εκκλησία ΕΠΕΙΔΗ τους ελκύει η ΒΜ γενικώς;

Προσωπικά γνωρίζω αρκετούς κ με άποψη που
σε κάνει να λες ότι κάποιοι εκτιμούν κ μαθήματα
σπάνια κ περίτεχνα.

2) Πόσοι εκκλησιαζόμενοι κοιτάζουν το ρολόϊ συνεχώς, ασχέτως εαν είναι ευαίσθητοι στα ακούσματα;

Πολλοί, αλλά αυτό τι σημαίνει για εσάς κ τι σχέση έχει
με το θέμα; Τα προβλήματα των ανθρώπων είναι
πολλά (όλων μας) αυτό όμως που δίνει δύναμη
είναι η σχέση με το Θεό, έστω κ για 5 λεπτά.Ας έρθει
ο πιστός στον Ναό, ας μην προσέχει τη χορωδία ή τον
ψάλτη δεν πειράζει.Το ότι ήρθε είναι ωφέλεια.

3) Πόσοι εκκλησιαζόμενοι γνωρίζουν ή κατέχουν την ευαισθησία για το τι είναι παραδοσιακό και τί είναι νεοφανές ή αλλότριο;

Επειδή κ.Γιαννουκάκη είχα την ευκαιρία για κάμποσα χρόνια
να ψάλλω στην Αθήνα (κ στη θέση του κ.Γιάννου για 2 έτη)
είμαι άπειρα ευτυχής που βρίσκομαι στην επαρχία (κατ΄επιλογήν
κ νωρίς νωρίς) όπου τα ακούσματα είναι πιο κοντά στην Παράδοση.
Σας πληροφορώ
πως το εκκλησίασμα (ακροατήριο) είναι πολύ πιο απαιτητικό
έξω από την Τερατούπολη αλλά κ πολύ πιο ευαίσθητο.Στην
ενορία που διακονώ πέρασαν τρελά ονόματα με τελευταίο
τον Νεραντζή.(Όσοι έχουν ηχογραφήσεις είναι απο μακριά
κ τους ψάχνω για να τα μοιραστώ μαζί σας.)


4) Πόσοι εκκλησιαζόμενοι νοιάζονται αν ο Α᾽ η ο Β᾽ ψάλτης, ή χορωδιακό σύνολο εκτέλεσε μουσικώς σωστά και πιστα στα παραδεδωμένα τις γραμμές του όποιου ύμνου;

Πολλοί κ σας αναφέρω χαρακτηριστικά τι παρατήρηση
μου έκανε εκκλησιαζόμενος Μ.Παρασκευή εσπέρας.Τότε
ο Λαμπαδάριός μου δεν ήξερε, δεν είχε μαζί του τα αργά
ευλογητάρια κ αναγκάστηκα να πω τα σύντομα.
"Μια φορά το χρόνο λέγονται αυτά γιατί δεν τα είπες;"
Υπάρχει η γνώση έστω κ περασμένη μέσα από την Παράδοση.

Άρα, ουτε η ΕΛΒΥΧ ούτε άλλα σύνολα, στο πλαίσιο των συνηθισμένων ακολουθιών, κατέχουν κάποιο μαγικό συστατικό να τους θεοποιεί η να προκαλεί λαοθάλασσα η οποία (όπως και στην περίπτωση των αγανακτησμένων) αποκλείει την κυκλοφορία της περιοχής.

Εαν η ενορία της Αγ. Ειρήνης είχε τέτοιο εξωτερικό συνοστισμό κάθε Κυριακή, θα ήταν ενδιαφέρον να το βιντεοσκοπήσει κάποιος.......

Κρίμα αν είναι αυτό το αντικειμενικό σας κριτήριο.
Το πόσους φιλάθλους,θεατές,ακροατές έχετε.:confused:
 

PavlosKouris

Pavlos Papadopaidi
Έχει γραφεί πάμπολλές φορές στο σημείο να γίνεται ερεθιστικό πια. Το θέμα είναι μουσικολογικό ΚΑΙ εκκλησιαστικό.

Μουσικολογικως, ολα επιτρέπονται. Και ο Καράς, και η ΕΛΒΥΧ, και οι νεοκαρελβυχίζοντες. Ακόμα επιτρέπονται και αυτοι που τους παρουσιάζεται στον ύπνο ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός και ο Κουκουζέλης με την Κλείδα του Ιωάννη του Κλαδά και του Κηλτζανιδη.


Αυτό είναι ολίγον τι ειρωνικό, έτσι για να ξέρουμε τι
λέμε.:wink:

ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ, ΟΜΩΣ, ΠΛΑΙΣΙΟ τα πράγματα αλλάζουν. Εκεί, κυριαρχεί η πειθαρχία στους κανόνες, στα επ αναλογίω παραδεδωμένα, στο Τυπικό που κατευθύνει την εκάστοτε Εκκλησία, και στις ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, αρέσουν η δεν αρέσουν. Όσοι ΔΙΑΚΟΝΟΥΝ ΤΟ ΑΝΑΛΟΓΙΟ, και κατ επέκταση την στρατευόμενη εκκλησία, οφείλουν να ΠΕΙΘΑΡΧΟΥΝ στις αποφάσεις της εκκλήσίας. Οι ταπεινολογίες, ο ευσεβισμός (η ο υποκριτευσεβισμός), οι "αγάπες υπεκφυγής των εκκλησιαστικών διαταγμάτων" ΕΚΘΕΤΟΥΝ αυτους που ΑΣΕΛΓΟΥΝ πάνω στις αποφάσεις της εκκλησίας.
ΝΓ

Καλά σε άλλο κόσμο ζείτε;:cool:Ποιά πειθαρχία κυριαρχεί,
που την είδατε, που την βιώνετε να έρθω μεταγραφή;
Παράδειγμα η χρήση του ισοκράτη, μην επεκταθούμε
κ σε άλλα θέματα τυπικής διάταξης (μνημόνευση στην
Μ.Είσοδο,μνημόνευση 65-70 Αγίων στην απόλυση,
κατάργηση Κοινωνικού, ψαλλομένων Κανόνων,
Αίνων που σπάνια λέγονται όλοι). Συμφωνώ με το
οφείλουν αλλά διαφωνώ στο ότι υλοποιείται.
Το τελευταίο περί ασέλγειας δεν το καταλαβαίνω
κ παραπέμπει αλλού το πονηρό μυαλουδάκι μου
ὀπότε διευκρινήστε το, παρακαλώ πολύ.:rolleyes:

Στις συναυλιές ας κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Στο αναλόγιο, ο χειροθετηθείς και ο διορισμένος δια μέσου ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ οφείλει να πειθαρχεί στα παραδεδωμένα και στις αποφάσεις της εκκλησίας. Βεβαίως, αυτό συνυποθέτει την υπάρξη ευαίσθητης Εκκλησιαστικής Διοίκησης ανεπιρρεασμένοι απο πρόσωπα, παράγοντες, διαφημηστές, οικονομικούς υποστηρικτές και τα συναφή.
ΝΓ

Σε αυτό το διαχωρισμό συμφωνούμε αλλά για ποιούς
διορισμούς κ πράσινα άλογα ομιλείτε;Στα 20 χρόνια έχω
διοριστεί πολλές φορές αλλά υπάρχουν κ άλλες τόσες που
δεν έχω ασχοληθεί με τα τυπικά διότι ΔΕΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΥΝ
ούτε μονιμότητα, ούτε διαφύλαξη ελάχιστων κεκτημένων:eek:
κ πολύ περισσότερο ΚΑΜΜΙΑ ΕΥΛΟΓΙΑ. Αφήστε που το
80% των ιεροψαλτών δεν έχουν διορισμό (εν γνώσει του
οικείου Μητροπολίτου) για να μην έχουν την απόδειξη
κ τη μαρτυρία όταν την χρειαστούν νομικά.
Τώρα για την ύπαρξη ευαίσθητης εκκλησιαστικής
διοικήσεως να μην μιλήσουμε γιατί είναι κ νηστεία
οπότε πρέπει να συγκρατούμαι 2 φορές.:D
 

karastamatis ioannis

Ιωάννης Καρασταμάτης
Άρχισες τα δικά σου; Έχω όρεξη, δώωωσεεεε...

Εφοσον αρχισες τα δικα σου πρωτος ειναι δυνατον να μεινω εγω πισω? Τωρα που εχεις και ορεξη...ποιος μας πιανει!!!
 

filomousos

Παλαιό Μέλος

ΟΛΟΦΑΝΕΡΟΣ ὁ σκοπός τοῦ θέματος ἀπὸ τὴν ἀρχὴ κιόλας.

Βάλτε νὰ κάψουν θυμιατὰ καὶ φέρτε τὸ λιβάνι ...


Αποκλείεται !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
 

PavlosKouris

Pavlos Papadopaidi
Αγαπητέ μας κ. Νάσση,

Θα βοηθούσατε πάρα πολύ τους μη Αγγλόφωνους φίλους συμμετέχοντες στο Ψαλτολόγιο, και δη αυτής της ενότητας, εαν έιχατε μεταφράσει το κείμενο του Στάν Τάκις (τον οποίο γνωρίζω προσωπικά επι τη ευκαιρία). Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί το αναρτήσατε και πώς θέλετε να υποστηρίξει ΤΙ. Ούτε υποκείμενο προτείνετε για το οποίο επικαλείσθε το άρθρο του Στάν Τάκις.

Γκροσσο μόντο, προς όφελος των αγαπητών μελών που ακολουθούν αυτή τη (δυστυχώς άκαρπη) ενότητα, το άρθρο του κ. Τάκις περιγράφει και κρίνει μια ψηφιακή παραγωγή (αναμνηστικός ψηφιακός δίσκος) του Ιδρύματος Άξιον Εστίν της Νέας Υόρκης το περιεχώμενο της οποίας περιλαμβάνει αποσπάσματα της ΕΛΒΥΧ επι τη συναυλία της στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης καθώς και αποσπάσματα απο τις εκκλησιαστικές εκδηλώσεις με τους εκλεκτούς Πρωτοψάλτες Ελευθέριο Ελευθεριάδη και Φώτιο Κετσετζή.

Ο Στάν Τάκις πολύ απλά και υποκειμενικά θεωρεί ευχάριστη την ερμηνεία των επιλογών της ΕΛΒΥΧ καθώς και άρτια την παραγωγή αυτή του Ιδρύματος. Αυτό και τίποτα άλλο. Ούτε αυθεντίες προσδίδει, ούτε και ιστορικώς αυθεντικές εκτελέσεις προσδίδει. Ο άνθρωπος, κρίνει και αποφαίνεται υποκειμενικώς με γνώμονα το αυτί του και την στοιχειώδη γνώση (που ο ίδιος ομολογεί εφ όσον τον ρωτήσετε) της Βυζαντινής Μουσικής. Ούτε τον ψάλτη παριστάνει, ούτε και τον ειδήμονα. Ρωτήστε τον και μεταφέρατε τι θα σας απαντήσει....

Ας μεταφράσουμε τα εδάφια στα οποία σεις δίδετε έμφαση (γιατί αρα γε;)

Γράφει ο Σταν Τάκις αγγλιστί (έμφαση δική σας) ". . .it must be said that the new recording, Sacred Music of Byzantium, produced by the Axion Estin Foundation, offers a nearly perfect glimpse into a vast and ancient vocal art. The Greek Byzantine Choir under the direction of Lycourgos Angelopoulos displays a technical proficiency and precision that reflects their long years of dedication to the performance of this music."

Μετάφραση ελεύθερη: "Εξυπακούεται πως η νέα ηχογράφηση, "Ιερή μουσική του Βυζαντίου", μια παραγωγή του Ιδρύματος Αξιον Εστίν, προσφέρει μια σχεδόν τέλεια ματιά σε απέραντη και αρχαία φωνητική τέχνη. Η ΕΛΒΥΧ, υπο την διεύθυνση του ΛΑ, εκθέτει τεχνική ικανότητα και ακρίβεια η οποία μαρτυρεί την πολύχρονη αφοσίωση στην εκτέλεση αυτού του είδους μουσικής".

Γράφει ο Σταν Τακις αγγλιστί (έμφαση δική σας) "The Greek Byzantine Choir not only executes these melodies with unanimous blend and precision, but also with a sensitive interpretation and intelligence. Despite the fact that Byzantine musical pieces are fashioned from whole cloth, with little variance in tempo or style within a single hymn, and despite the fact that they are constantly chanted here by unaccompanied male voices, the ear of the listener does not become fatigued as these often-long pieces unfold. Interest is kept by the way Angelopoulos has brought out the finer points of the melodic lines with skill and a natural flow that makes the music a pleasant and interesting conversation with the listener. How much more pleasant it is when the listener can understand and appreciate the wonderful poems that are set to this music! It seems this is Angelopoulos' primary motivation in the way he trains his choir."

Μετάφραση ελεύθερη: "Η ΕΛΒΥΧ όχι μόνο εκτελεί αυτές τις μελωδίες με ομοφωνία και ακρίβεια, αλλα και με ευαίσθητη ερμηνεία και νοημοσύνη. Παρότι τα Βυζαντινά μουσικά ακούσματα προσπαθούν να δημιουργήσουν κάποιο μουσικό πλαίσιο χωρίς κάποια παραλλαγή στην χρονική αγωγή ή τεχνοτροπία εντώς του ιδίου ύμνου, και παρότι εκτελούνται συστηματικά (τα μέλη) απο ασυνόδευτες ανδρικές φωνές, το άκουσμα δεν προκαλεί την κόπωση όπως τείνουν τέτοιου είδους κείμενα. Τραβάει την προσοχή ο ΛΑ στις μικρολεπτομέρειες των μελωδικών γραμμών οι οποίες με δεξιότητα και φυσική ροή δημιουργούν ευχαριστο και ενδιαφέροντα διάλογο με τον ακροατή. Περισσώτερο ευχάριστο είναι όταν ο ακροατής καταλαβαίνει και εκτιμά τα θαυμάσια ποιήματα που μελωδούνται δια μέσου της μουσικής αυτής. Προφανώς, αυτό είναι το κύριο κίνητρο του ΛΑ σχετικώς με τον τρόπο που εκπαιδεύει τον χορό του"

ΚΑΙ;

Που ο θησαυρός; Πού η ανάθεση οικουμενικής αυθεντίας;

Άλλα γράφει ο Τάκις, και άλλα καταλάβατε.....και άλλα προσπαθείτε να περάσετε υποσυνειδήτως δια μέσου των.......Αγγλικών.

Ενδιαφέρον θα είναι να μας μεταφέρετε τι γνώμη έχει ο Σταν Τάκις για την Μέθοδο Καρά και κατα πόσο (κατ αυτόν) εκπροσωπεύει την παράδοση της ψαλτικής. Ειλικρινά, σας παρακαλώ να τον ρωτήσετε και να αναρτήσετε (στα ελληνικά) την απάντησή του.

Εως τότε, Καλή Παναγία!

ΝΓ

Μπερδεύεστε αγαπητέ Νικόλαε μεταξύ της προσωπικής σας
επιλογής να μην είστε θαυμαστής του μεγαλείου της ΕΛ.ΒΥ.Χ.
κ της μουσικολογικής προσωπικότητας του Δασκάλου
Λυκούργου Αγγελόπουλου κ την απλή αναφορά στοιχείων
του συγκεκριμένου άρθρου.
Ο Τάσος είναι καμάρι του απόδημου Ελληνισμού οπότε
είναι πολλές φυσιολογικό να πιάνει λεπτές αποχρώσεις
νοημάτων στην Αγγλική γλώσσα που δεν μπορούμε
εμείς οι επίλοιποι.
Πάντως δεν είναι κ τπτ δύσκολα αγγλικά οπότε πολλά
μέλη διαβάζουν κ καταλαβαίνουν. Επ' ουδενί δεν θέλει
κανένας να επιβάλλει την γνώμη του, ούτε να "προσηλυτίσει"
κάποιο "αδέσποτο" μέλος. Ο καθένας έχει νου κ αποφασίζει.
 
Status
Not open for further replies.
Top