[Ερώτηση] Ποιό ἀναστασιματάριο συνιστοῦσε ὁ μακαριστός Στανίτσας;
- Thread starter ΠΑΤΗΡ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ
- Start date
Αν δεν κάνω λάθος από μαρτυρία του κ. Παϊβανά δίδασκε από του Ιωάννου αλλά στο θέμα Θρ. Στανίτσας για τα κλασσικά κείμενα αναφέρεται και προφορικό του σχόλιο
και θα τρίβουμε τα μάτια μας...
E
Η παράδοση εξελισσόταν. Στον πατριαρχικό ναό την εποχή του Στανίτσα (και πιο πριν) δεν έψαλλαν πια του Πέτρου, αλλά αυτά που κατέγραψε ο Πρίγγος. Εάν η εξέλιξη της παράδοσης συνεχιζόταν (πράγμα καθαρά υποθετικό, καθότι μάλλον έχει κλείσει ο κύκλος), μπορεί σιγά-σιγά να διαμορφωνόταν κάτι διαφορετικό. Από την άλλη μεριά, το Αναστασιματάριο του Εφεσίου μπορεί να ψαλεί άνετα από όποιον έχει κάποια στοιχειώδη ακούσματα, κάποια ψαλτική εμπειρία και γνωρίζει καλά τη μουσική γραφή. Την παραφιλολογία περί Πέτρου μέσω Στανίτσα, περί Κωνσταντίνου μέσω Πρίγγου κ.ο.κ. ειλικρινά δεν την κατάλαβα ποτέ. Καθένας εκπροσωπεί ένα "στιγμιότυπο" της παράδοσης. Το κόλλημα σε μία δήθεν "αναλλοίωτη" παράδοση είναι εξωπραγματικό ιδεολόγημα του β΄ ημίσεως του 19ου αιώνος.
E
Βεβαίως, γιατί οι πατριαρχικοί ψάλτες παρέλαβαν εκ παραδόσεως την πεποίθηση (ορθή, μέχρις ενός σημείου) ότι ο Πέτρος είναι η "πηγή" των κλασικών μαθημάτων. Αυτό όμως δεν αλλάζει τίποτα στην ουσία του πράγματος. Εξάλλου και ο σημερινός Άρχων Πρωτοψάλτης το Αναστασιματάριο του Πέτρου συνιστά, εάν δεν απατώμαι.
Αυτό αναφέρει και ο κ. Αστέρης
http://analogion.com/forum/showpost.php?p=133849&postcount=1
http://analogion.com/forum/showpost.php?p=133849&postcount=1
Ἀνακάλυψα πώς ὁ κ. Παϊβανάς ἀναφέρει ὂτι ὁ Στανίτσας τουλάχιστον γιά τά δυό πρώτα χρόνια, τόν δίδασκε ἀπό τό Ἀναστασιματάριο καί τό Εἰρμολόγιο τοῦ Πέτρου, Δοξαστάριο τοῦ Ἰακώβου καί ἀπό τή μουσική συλλογή τοῦ Πρωγάκη. Ἐπειδή δέν ὑπήρχαν άνατυπωμένα τά βιβλία χρησιμοποιούσαν φωτοτυπίες ἀπό τά βιβλία τοῦ Γρ. Στάθη, συνεργάτη τοῦ Στανίτσα.
http://analogion.com/forum/showpost.php?p=129868&postcount=1
http://analogion.com/forum/showpost.php?p=129868&postcount=1
Να επιβεβαιώσω ότι και σε μας είπε ότι έψαλαν (και ψάλλουν στο Πατριαρχείο) Πέτρο Πελοποννήσιο αλλά τροποποιημένο σύμφωνα με τις καλλιτεχνικές επεμβάσεις των αρχόντων πρωτοψαλτών που ψάλλοντας εκ στήθους ο καθένας έβαλε το ... κατιτίς του (το λιθαράκι του) κι αυτό έχουμε παραλάβει και είναι απόλυτα σεβαστό!!!
Για παράδειγμα δείτε το α' αναστάσιμο του πλ α' ήχου από το αναστασιματάριο του Εφεσίου. Θα διαπιστώσετε τη διαφορά ακούγοντας οποιονδήποτε απ' τους πατριαρχικούς.
Για παράδειγμα δείτε το α' αναστάσιμο του πλ α' ήχου από το αναστασιματάριο του Εφεσίου. Θα διαπιστώσετε τη διαφορά ακούγοντας οποιονδήποτε απ' τους πατριαρχικούς.
Το πρώτο εκδοθέν 1820 στην Ρουμανία , υπό Εφεσίου.
Επανακυκλοφόρησε από εκδόσεις Κουλτούρα
αλλά και :
http://analogion.com/forum/showthread.php?t=4568
Επανακυκλοφόρησε από εκδόσεις Κουλτούρα
αλλά και :
http://analogion.com/forum/showthread.php?t=4568
Last edited:
Όλα του Πέτρου Πελλοπονησίου είναι φυσικά...με το κάτι τι απο τον καθένα απο αυτούς!
Το ότι ψάλουν Π.Πελ. στο Πατριαρχείο είναι γενικό και αόριστο, διότι αν το πάμε έτσι σε όλες ανεξαιρέτως τις εκκλησίες Π. Πελ. ψάλλεται...κατά βάσιν όμως!
Άν ακούσουμε ένα Εωθινό π.χ., απο τον Λ. Αστέρη, μπορούμε να εξακριβώσουμε ότι ψάλλεται κατά βάση ο Π. Πελ. μεν, κατά την προφορική παράδοση του Κ. Πρίγγου δέ...
Το ότι ψάλουν Π.Πελ. στο Πατριαρχείο είναι γενικό και αόριστο, διότι αν το πάμε έτσι σε όλες ανεξαιρέτως τις εκκλησίες Π. Πελ. ψάλλεται...κατά βάσιν όμως!
Άν ακούσουμε ένα Εωθινό π.χ., απο τον Λ. Αστέρη, μπορούμε να εξακριβώσουμε ότι ψάλλεται κατά βάση ο Π. Πελ. μεν, κατά την προφορική παράδοση του Κ. Πρίγγου δέ...
Και όλου του 20ου, μάλλον και μέχρι τις μέρες μας. Αλλά σε ποιους να το πεις αυτό και να το καταλάβουν;
Εάν μιλάμε για τα αναστάσιμα των Αίνων, η αιτία είναι απλή: η ατυχής μελωδική έκφραση του ποιητικού κειμένου στο "Αναστασιματάριο του Εφεσίου" [=Πέτρου Πελοποννησίου], ένα πρόβλημα που διόρθωσαν όλοι οι μεγάλοι διάκονοι του αναλογίου στα βιβλία ή στην ψαλμώδησή τους.
Εάν μιλάμε για τα αναστάσιμα των Αίνων, η αιτία είναι απλή: η ατυχής μελωδική έκφραση του ποιητικού κειμένου στο "Αναστασιματάριο του Εφεσίου" [=Πέτρου Πελοποννησίου], ένα πρόβλημα που διόρθωσαν όλοι οι μεγάλοι διάκονοι του αναλογίου στα βιβλία ή στην ψαλμώδησή τους.