Τον Μακη τον Πρεβεζιανο (που ηταν επισης μαθητης του Ταλιαδωρου και του Χατζημαρκου) τον θυμαμαι σαν ενα καλο δασκαλο. Παλεψε για την σχολη, η οποια για μεγαλο διαστημα και για πολλα χρονια ειχε τεραστια προβληματα οργανωσης. Εν τελει καταφερε να την οργανωσει σωστα και να την βαλει σε σειρα, αλλα ο Θεος, ο οποιος μας βλεπει ολους, δεν τον αξιωσε να δωσει πτυχεια, παρα μονο σε ελαχιστους μαθητες (εγω μετανιωσα που τοτε δεν πηρα πτυχειο απο την σχολη, ενω μπορουσα).
Θυμαμαι τα μαθηματα στον Αγ.Νικολαο κατω απο τον Καθεδρικο Ναο της Παναγιας Αγρινιου, τις προβες της χορωδιας στην αιθουσα της Αγ. Τριαδας, και το κερασμα που εκανε στους μαθητες του στον Αγ.Δημητριο, μετα το τελος της Λειτουργιας, στου "Γαιτανη" οπου ολοι μας τρωγαμε "μπωλ" (ενα ειδος παστας, αλλα σε μπωλ).
Τις φωτοτυπιες με ολα τα νεα τραγουδια και κειμενα που ειχε και μας εφερνε στην ταξη, και πολλα αλλα...
Ο Γερασιμος δεν ειχε παιδια, ομως ειχε ολους εμας που τον αγαπησαμε σαν πατερα και δασκαλο.
Δεν θα πω παραπανω, αλλα τον ευχαριστω για το μερακι και την αρρωστια της Μουσικης που μου μεταλαμπαδευσε, και που με βοηθησε σε πολλες καλες και ασχημες στιγμες της ζωης μου.
Ο Θεος να τον συγχωρει και να τον αναπαυει.