Έβαλα thanks στο Δημήτρη οικειοποιούμενος το νόημα των όσων γράφει, νομίζω όμως ότι οι χαρακτηρισμοί αμφοτέρων είναι υπερβολικοί: το mp3 που άκουσα δεν θα χαρακτήριζα ότι πρόκειται περί "δυσεύρετου ταλέντου καλοφωνάρη" (εεε, είπαμε...), αλλά ούτε ότι πρόκειται περί "μηκυθμού" (έχει κάποια φωνή ο άνθρωπος, Δημήτρη, όπως και να το κάνουμε). Απλώς θα έλεγα ότι δεν μου αρέσει και δεν έχει καμία σχέση με το ύφος των καλοφωνικών ειρμών που έχουμε ακούσει από παραδοσιακούς ψάλτες. Οι δε επιρροές άστοχων και ανούσιων φωνητικών επιδείξεων της σχολής Καρά είναι -σε ορισμένα έστω σημεία- εμφανείς.
Υ.Γ. Τώρα πρόσεξα
αυτό το βίντεο και ομολογώ ότι ο Δημήτρης έχει δίκιο όταν γράφει για τις "συσπάσεις", με την παρατήρηση ότι η αρρώστια αυτή ταλανίζει γενικώς τον ψαλτικό κλάδο ανεξαρτήτως σχολής και μάλιστα κυρίως ψάλτες μικρού βεληνεκούς! Θυμάμαι ότι στο βίντεο με το Στανίτσα, που είχε δημοσιευθεί κάπου στο Ψαλτολόγιο, μού είχε κάνει εντύπωση η απάθειά του και η παντελής έλλειψη εξωτερικών στοιχείων επίδειξης, τα οποία άλλωστε, ειδικά ο άνθρωπος αυτός, δεν τα είχε καμία ανάγκη... (και ήταν και πανηγυρικός εσπερινός!)
υπό τα όμματα κυρίως αδαών ( θηλέων ηδέ ανδρών) που καμώνονται τους γνώστες... Διακρίνω μίμηση όχι του χοράρχη όσο του μάλλον δασκάλου του... Με απλά λόγια: ΚΑΝΕΙΣ πριν τη δεκαετία του 90 δεν έψαλλε έτσι ούτε Καλοφωνικούς ούτε άλλους ειρμούς. Εξαιρώ την απόδοση του Άστρον ήδη ανατέταλκε μέσα δεκαετίας 70 από νεότευκτης χορωδίας (μονοφωνάρικη) ηχογράφηση καθώς και ευάριθμες εκτελέσεις των δασκάλων αυτής... Μια περιδιάβαση στη μνημειώδη σειρά του Μ. Χατζηγιακουμή επιβεβαιώνει πανηγυρικότατα ΓΙΑΤΙ ο Θρ. Στανίτσας ήταν από τους τελευταίους που ψάλλαν/ εκτελούσαν Καλοφωνικούς ειρμούς.
