Ἀπὸ τὶς
Ἀρχέτυπες διατάξεις:
Τελεῖται στὸν ἐσωνάρθηκα
(ΜΕ φ. 5r, Ξ σ. 2, D III σσ. 529, 617, 690).
Μικρὸ ἀπόδειπνο ἀκούγεται καθημερινὰ ἀπὸ τὸ ῥαδιόφωνο, ὁπότε, πρὸ τοῦ «Ἄξιόν ἐστιν...»
(ΜΕ φ. 97r, ΤΓ φ. 36r, ΤΒ σσ. 45, 212, 217, Ε σ. 236, βλ. μελέτη μας Ἡ θέση τῶν κανόνων στὸ μικρὸ ἀπόδειπνο),
θὰ μποροῦσαν νὰ ψαλλοῦν καὶ οἱ ἀκολουθίες τῶν ἁγίων Εὐθυμίου Σάρδεων 26/12, Ἱππολύτου Ῥώμης 30/1, Νικηφόρου 9/2, Κασσιανοῦ 29/2, Βαραχησίου καὶ Ἰωνᾶ 29/3, Γεωργίου Μυτιλήνης 7/4 καὶ Γολινδοὺχ 13/7.
Μετὰ τὴν ψαλμωδία
(ΜΕ φφ. 97r, 174v, D III σσ. 621, 733)
τοῦ «Ἄξιόν ἐστιν…», ἀκολουθοῦν τὰ στιχηρὰ τοῦ θεοτοκαρίου
(χφ. Vat. gr. 1072 θεοτοκάριο τοῦ ἔτους 1301 φφ. 58r, 61r, 70r, 125r)
ἤ ἁγίου.
Μετὰ τὸ β’ τρισάγιο ψάλλεται τὸ ἀπολυτίκιον (ΛΕ σ. 72) τοῦ κατὰ τὴν ἡμέραν ἁγίου (ὅταν καὶ ὅσο μαρτυρεῖται σὲ χφφ. ἢ παλαίτυπα τυπικά, μηναῖα, ὡρολόγια, τροπολόγια), «Δόξα, καὶ νῦν θεοτοκίον»
(V 782 φ. 211r, Β 1202 φ. 205r, ΑΤΑΣ κεφ. πβ’),
«ἤ τὰ παρόντα Ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν... (κ.λ.π.)», κατὰ τὰ Ὡρολόγια ἐκδ. 1535, 1580, 1740 σ. 173, 1757 σ. 169, 1830 σ. 222, σημερινὰ καὶ ΛΕ σ. 72.
Ἡ εὐχὴ τοῦ φύλακα ἄγγελου (λείπει ἀπὸ τὸ μικρὸ ἀπόδειπνο στὰ Ὡρολόγια ἐκδ. 1535, 1584, 1757 1820, 1830, 1832 καὶ 1851) κατὰ τὶς ἐκφράσεις της εἶναι σύνδεση μιᾶς πρωινῆς καὶ μιᾶς ἐπικοίτιας εὐχῆς («Ναί, ἅγιε ἄγγελε τοῦ Θεοῦ...»). Αὐτὸ διαπιστώνεται καὶ στὰ χφ. Σινὰ 865 ὡρολόγιο ιβ’ αἰ. φ. 160r, ΛΜ 295 σ. 282 καὶ στὰ χφφ. Paris. gr. 396 ἀνθολόγιο ιγ’ αἰ. σ. 181, Paris. gr. 2500 σύμμικτο ιε' αἰ. φ. 182r, Σινὰ 712 ἀνθολόγιο τοῦ ἔτους 1482 φ. 77r-v, Σινὰ 981 εὐχολόγιο ιστ’ αἰ. φφ. 274v-275r, Σινὰ 2069 ψαλτήριο ιστ’ αἰ. φ. 13r.
«Καὶ γίνεται ἀπόλυσις καὶ ἡ συγχώρησις»
(Ὡρολόγια ἐκδ. 1535, 1574, 1580, 1632 σ. 283, 1684, 1757 σ. 171, 1801 σ. 227, 1819 σ. 173, 1830 σ. 225, τυπικὸν Μονῆς Γρηγορίου Ἄθω τοῦ ἔτους 1851 (D ΙΙΙ σ. 663)).