Κλιτόν & Ζυγός σε δημοτικά/παραδοσιακά τραγούδια
- Thread starter Stavros1982
- Start date
Αυτά είναι σε κλιτόν!!! 
Ο ζυγός διαφέρει από το κλιτόν μόνο στον λέγετο -όταν αυτός γίνεται βαρύς, περισσότερα στα παράνομα μη αναγνωρισμένα από το κράτος σεμινάρια του Ευαγγέλου Σολδάτου τα οποία διεξάγονται καθημερινά στο σπίτι μου.
Τιμές παράλογες
Ο ζυγός διαφέρει από το κλιτόν μόνο στον λέγετο -όταν αυτός γίνεται βαρύς, περισσότερα στα παράνομα μη αναγνωρισμένα από το κράτος σεμινάρια του Ευαγγέλου Σολδάτου τα οποία διεξάγονται καθημερινά στο σπίτι μου.
Τιμές παράλογες
Επιπροσθέτως, ο ζυγός κατα κοινη ομολογια, ειναι η χροα που τιθεται στον Δι και θελει τον πα και τον γα εν διέσει, κατι που συμβαίνει και στα παραπάνω άσματα και τον επιβεβαιωνει...
ο Πα στον τέταρτο και πλ του τετάρτου είναι πάντα υψωμένοι(βλ Στοιχειώδης Διδασκαλία της Εκκλ.Μουσικής-Κωνσταντινούπολις 1888 σελ 17,18) από την κλίμακα δηλαδή και όχι λόγω παροδικής έλξης...
Εδώ επειδή ο βου είναι επίσης υψωμένος το μουστάαρ είτε με ζυγό το δείξεις είτε με κλιτόν είναι το ίδιο. Έχει παρατηρηθεί σε πολλά κλασικά μαθήματα σε διαφορετικές εκδόσεις-εξηγήσεις να συναντάμε για την ίδια περίπτωση πότε το ένα και πότε το άλλο.
Εδώ επειδή ο βου είναι επίσης υψωμένος το μουστάαρ είτε με ζυγό το δείξεις είτε με κλιτόν είναι το ίδιο. Έχει παρατηρηθεί σε πολλά κλασικά μαθήματα σε διαφορετικές εκδόσεις-εξηγήσεις να συναντάμε για την ίδια περίπτωση πότε το ένα και πότε το άλλο.
Προφανως υπαρχει καποια ομοιοτητα στις δυο χρόες, αλλα απ οτι καταλαβαινω μου λες οτι ο ζυγος στην ουςια δεν υπαρχει, ή καλυτερα οτι ειναι απλως μια "παρενέργεια" του Δ ηχου οταν γινεται χρηςη του κλιτού, σωστα? εγω θα μεινω στη συγχρονη βιβλιογραφια και πραξη, οπου ο πα υψωνεται ως ελξη -και ειδικα στον πλ. Δ!!!-. Πέρα απο αυτό' εαν ανατρεξεις στην πιο συγχρονη ββλιογραφια, οπως του Ευθυμιαδη και αλλων θα δεις οτι τα διαχωριζουν πολυ ξεκαθαρα.
Μάλλον μεταγενέστερο είναι τα "τζουμέρκα "γιατί δεν το βρήκα από τον Παπασιδέρη, ο οποίος είναι ο πρώτος που έγραψε "τα πουλιά τα διαβατάρικα". Είναι αδέρφια, αλλά έχουν καποιες λεπτομέρειες στους τονισμούς. Κι "ο ήλιος" έχει λόγια μεταγενέστερα του σκοπού (ακούστε από Σοφία Κολλητήρη). Συχνό φαινόμενο να προηγείται η μουσική και να ακολουθεί ο στίχος, όπως " Η Ιτιά".
Τό θέμα νά παραμείνει στήν ἀναζήτηση δημοτικῶν/παραδοσιακῶν τραγουδιῶν.
Θέματα θεωρητικά στήν ἐκκλησιαστική μας μουσική:
-Περί της χρόας του κλιτού και της εκτέλεσής της
-Περί της χρόας του ζυγού και της εκτέλεσής της
Θέματα θεωρητικά στήν ἐκκλησιαστική μας μουσική:
-Περί της χρόας του κλιτού και της εκτέλεσής της
-Περί της χρόας του ζυγού και της εκτέλεσής της
Δεν πρόκειται για παρενέργεια.
Όπως είναι χτισμένη η νέα μέθοδος καλώς υπάρχουν οι δύο αυτές φθορές-χρόες γιατί δεν συμπίπτει πάντα η απόλυτη διαστηματική δομή τους.
Το κλιτόν είναι συγκεκριμένος ήχος, είναι ήχος τρίτος από θέση τετάρτου και συμπεριφέρεται σαν τον πλάγιο του τετάρτου κατά τριφωνία (βλ Συμβολή Βαμβουδάκη)
Ο ζυγός φθείρει τον λέγετο ο οποίος δεν είναι πάντα πλάγιος του δευτέρου όπως κηρύττουν οι ακόλουθοι της θεωρίας του Καρά.
Ο λέγετος δεν έχει ένα μέγεθος διαστημάτων.
Ο λέγετος δεν είναι ήχος, κανονικά είναι το λέγετον,
είναι ένας χαμελαίοντας ήχων ο οποίος είναι ο ίδιος σαν μέλος και ταυτοχρόνως διαφορετικός σε κάθε περίπτωση.
Έχω παρουσιάσει στα συνέδρια κι εδώ με πόσους ήχους ο λέγετος προσαρμόζεται.
Στην παλαιά γραφή δεν υπάρχουν αυτά τα σημάδια γιατί ήξεραν πως εκτελείται κάθε φορά η μελωδία επειδή τότε γνώριζαν μουσική.
Η σύγχρονη βιβλιογραφία και πράξη είναι η αιτία της καταστροφής της ψαλτικής τέχνης και πιο πολύ από όλα η θεωρία του Καρά και όσες θεωρίες έχουν βασιστεί σε αυτήν.
Όπως είναι χτισμένη η νέα μέθοδος καλώς υπάρχουν οι δύο αυτές φθορές-χρόες γιατί δεν συμπίπτει πάντα η απόλυτη διαστηματική δομή τους.
Το κλιτόν είναι συγκεκριμένος ήχος, είναι ήχος τρίτος από θέση τετάρτου και συμπεριφέρεται σαν τον πλάγιο του τετάρτου κατά τριφωνία (βλ Συμβολή Βαμβουδάκη)
Ο ζυγός φθείρει τον λέγετο ο οποίος δεν είναι πάντα πλάγιος του δευτέρου όπως κηρύττουν οι ακόλουθοι της θεωρίας του Καρά.
Ο λέγετος δεν έχει ένα μέγεθος διαστημάτων.
Ο λέγετος δεν είναι ήχος, κανονικά είναι το λέγετον,
είναι ένας χαμελαίοντας ήχων ο οποίος είναι ο ίδιος σαν μέλος και ταυτοχρόνως διαφορετικός σε κάθε περίπτωση.
Έχω παρουσιάσει στα συνέδρια κι εδώ με πόσους ήχους ο λέγετος προσαρμόζεται.
Στην παλαιά γραφή δεν υπάρχουν αυτά τα σημάδια γιατί ήξεραν πως εκτελείται κάθε φορά η μελωδία επειδή τότε γνώριζαν μουσική.
Η σύγχρονη βιβλιογραφία και πράξη είναι η αιτία της καταστροφής της ψαλτικής τέχνης και πιο πολύ από όλα η θεωρία του Καρά και όσες θεωρίες έχουν βασιστεί σε αυτήν.
Last edited: