domesticus
Lupus non curat numerum ovium
Mολονότι στὸ παρελθόν ἔχω ὑπαινιχθεῖ μὲ ἀρνητικὸ τρόπο γιὰ τὴν προσωπολατρεία ποὺ περιβάλλει τὸ ὄνομα τοῦ κ. Νεοχωρίτη ἀπὸ συγκεκριμένους «ὀπαδούς»του -ἐλπίζω λίγους- ἐν τούτοις κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἀρνηθεῖ πὼς τὸ ὕφος του ἀποτελεῖ εὐχάριστη ὄαση στὴν σημερινὴ ψαλτικὴ Θεσσαλονίκη, ὅπου η φωνασκία καὶ ἡ ἐλευθεριότητα στὴν ἀπόδοση τοῦ μέλους δυστυχῶς ἀποτελοῦν πλέον τὰ κύρια κριτήρια σὲ πολλὰ «γωνιακά» ἀναλόγια.
Τὸ πατριαρχικὸ ὕφος τῶν μεγάλων τῆς Θεσαλονίκης ἔχει ξεχειλωθεῖ ἀπὸ τὸ πολὺ τέντωμα σὲ σημεῖο παραμόρφωσης τῶν μαθητῶν τους κι ἔτσι δίνεται πρόσφορο ἔδαφος καὶ στὴν πόλη μας -δυστυχῶς- γιὰ τὴν διάδοση καινοφανῶν θεωριῶν καὶ πρακτικῶν ἐξ Ἀθηνῶν.
Δυστυχῶς ἔφυγε κι ὁ Χ. Συμεωνίδης ...
Τὸ πατριαρχικὸ ὕφος τῶν μεγάλων τῆς Θεσαλονίκης ἔχει ξεχειλωθεῖ ἀπὸ τὸ πολὺ τέντωμα σὲ σημεῖο παραμόρφωσης τῶν μαθητῶν τους κι ἔτσι δίνεται πρόσφορο ἔδαφος καὶ στὴν πόλη μας -δυστυχῶς- γιὰ τὴν διάδοση καινοφανῶν θεωριῶν καὶ πρακτικῶν ἐξ Ἀθηνῶν.
Δυστυχῶς ἔφυγε κι ὁ Χ. Συμεωνίδης ...