Κατ᾿ ἀρχάς συντονιστικῶς μετέφερα μέ μόνιμη ἀνακατεύθυνση στήν ὑποενότητα τῆς Προηγιασμένης τοῦ Τυπικοῦ.
Κατά δεύτερον ἀπέφυγα μέχρι τώρα νά σχολιάσω, σεβόμενος τή μνήμη τοῦ μακαριστοῦ, πού ἄλλωστε πάρα πολλά γνώριζε καί πάρα πολλά προσέφερε. Πρόκειται καί γιά μιά ἔκδοση «μετά θάνατον».
Βέβαια προκύπτουν κάποια ἐρωτήματα, πού θά ἐκθέσω, καί στή συνέχεια θά διατυπώσω κάποιες σκέψεις σχετικά μέ τή σημερινή κατάσταση.
1) Ἔχει γίνει ἀντιληπτό, ὅτι δέν δίδεται παραπομπή στό ἔργο τοῦ Συμεών. Ὁ Συμεών οὔτε κἄν διανοήθηκε τήν τέλεση Προηγιασμένης συναπτῶς μέ τήν Τριθέκτη. Γνωστόν ὅτι περιγράφει τήν τέλεση Τριθέκτης, συναπτῶς τόν μοναχικό ἑσπερινό (πλαγίως ὡς Παράκληση) καί στή συνέχεια τόν ᾀσματικό Ἑσπερινό μέ τήν Προηγιασμένη.
2) Στήν ἔκδοση ἁπλῶς ἀναφέρεται ἀριθμ. πρωτ. ἑνός ἐγγράφου τῆς Ἱ. Συνόδου, πού δέν παρουσιάζεται.
3) Μνημονεύεται καί γνωστός μας Καθηγητής τῆς Λειτουργικῆς, πού «συναινεῖ καί συνευδοκεῖ».
______________________________________________
Τό «
Ημερινή» ἀντιπαραβάλλεται στή σκέψη μου μέ τό «
Βραδυνή», πού τελοῦμε τίς Τετάρτες τῆς Σαρακοστῆς, ἀλλά καί αὐτό δέν ἔχει παραδοσιακά ἐρείσματα.
Σημειωτέον ὅτι ἡ τέλεση τῆς ᾀσματικῆς Τριθέκτης τοποθετεῖται τήν δ΄ ὥραν (= 10 π. μ. περίπου). Αὐτά πού περιγράφει ὁ Συμεών ἔληγαν λίγο μετά τό μεσημέρι.
Ἔχω τήν μαρτυρία κεκοιμημένου Ἱεροσολυμίτου ἀρχιερέως, πού μᾶς ἔλεγε ὅτι στόν Πατριαρχικό Ναό τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, τελοῦν τόν Ἑσπερινό στή 1.00 τό μεσημέρι, γιατί τότε οἱ Ἑβραῖοι ὁριοθετοῦν τήν ἀλλαγή τῆς ἡμέρας (νυχθήμερον). Πρβλ. καί Ἀποκαθήλωση.
Ὁπότε ἄν σήμερα ἔχουμε μετάληψη στίς 8.00 ἤ 9.00 τό βράδυ, αὐτό δέν εἶναι παραδοσιακό, οὔτε βέβαια ἰσχύει σέ καμμία Μονή, πού τηρεῖ περίπου τό ὡράριο τῶν βυζαντινῶν ὡρῶν.
Ἡ ἀσιτία μέχρι τίς 8.00 ἤ 9.00 τό βράδυ, ἀφενός εἶναι ἐξουθενωτική καί ἀφετέρου δέν ἔχει ἐρείσματα.
Γι᾿ αὐτό ὁ μακαριστός Χριστόδουλος, σέ Ἐγκύκλιό του σχετικά μέ τίς νεοφανεῖς «Βραδυνές» Προηγιασμένες, μᾶς προέτρεπε νά συνιστοῦμε τήν ἐλαφρά τροφή περί τίς 12.00 τό μεσημέρι, γιά τή μετάληψη στίς 8.00 ἤ 9.00 τό βράδυ.
Συμπερασματικά, ἡ τέλεση Προηγιασμένης τό πρωί μέ τόν ἑσπερινό δέν εἶναι τόσο ἀνακόλουθο γιά τίς ἐνορίες τοῦ κόσμου, ὅπως συμβαίνει καί μέ τίς ἑσπερινές Θ. Λειτουργίες τῶν παραμονῶν Χριστουγέννων καί Θεοφανείων, τῆς Μ. Πέμπτης καί τοῦ Μ. Σαββάτου.
Ἀπ᾿ τήν ἄλλη οἱ Ὄρθροι τῆς Μ. Ἑβδομάδος τοποθετήθηκαν στήν ὥρα τῆς ᾀσματικῆς Παννυχίδος. Καί πάλιν ἐνωρίτερον, ἐξ αἰτίας τῶν συνθηκῶν τοῦ κόσμου.
[περίπου σχετικό θέμα
ἐδῶ]