Η ίδια ανακολουθία υπάρχει και στο θεωρητικό του μακαριστού π. Κροκίδη, που είναι υπό επεξεργασία (διόρθωση προσανατολισμού αριστερών σελίδων) και θα αναρτηθεί οσονούπω.Έχει ανάποδα τον υπερμιξολυδιο(τέταρτος και τον έχει τρίτο) και τον μιξολύδιο τόνο (τρίτος και τον έχει τέταρτο), όλα τα άλλα Οκ(βλ Μ Βρυέννιος, αρμονικά ) . Να σημειώσω κι εδώ ότι άλλο πράγμα οι Αριστοξένιοι τόνοι κι άλλο οι αρμονίες.
Δεν νομίζω να είναι θέμα σύγχυσης των αρχαίων. Στην εισαγωγή αρμονική του Κλεωνίδη περιγράφονται τόσο τα αρμονικά σχήματα όσο και οι τόνοι ως δύο διαφορετικά πράγματα. Το γεγονός ότι η λέξη τόνος είχε και έχει πολλές σημασίες οδήγησε στην σύγχυση. Από τον μεσαίωνα ίσως άρχισε η σύγχυση αυτών των δύο οντοτήτων στην δυτική Ευρώπη.Η ίδια ανακολουθία υπάρχει και στο θεωρητικό του μακαριστού π. Κροκίδη, που είναι υπό επεξεργασία (διόρθωση προσανατολισμού αριστερών σελίδων) και θα αναρτηθεί οσονούπω.
Και εκεί θα δούμε (σ. 36) να παρουσιάζεται ως Φρύγιος ο Ήχος Α και ως Δώριος ο πλ.Δ! (πράγμα που βλέπουμε και σε άλλα θεωρητικά)
Είναι γεγονός ότι οι τόνοι ακολουθούν ανάστροφη πορεία από εκείνη των τρόπων (ειδών 4χόρδου), γεγονός που ίσως αποτελεί τη "ρίζα" της σχετικής σύγχυσης που επικρατεί.
Κατά τους αρχαίους οι τρόποι ακολουθούν καθοδική πορεία από δοσμένο φθόγγο (δηλ. Δώριος↘Φρύγιος↘Λύδιος↘Μιξολύδιος) ενώ αντίθετα οι τόνοι ανοδική. Και τούτο έγινε για να "χωρέσουν" όλα τα είδη μέσα στην περιορισμένη έκταση των τότε μουσικών οργάνων αλλά και για να καταστεί δυνατή η αοιδή τους σε μια μέση φωνητική έκταση.
Προφανώς οι αρχαίοι δεν είχαν ουδεμία σύγχιση. Αντίθετα οι διατυπώσεις τους διακρίνονται για τη σαφήνειά τους.Το γεγονός ότι η λέξη τόνος είχε και έχει πολλές σημασίες οδήγησε στην σύγχυση. Από τον μεσαίωνα ίσως άρχισε η σύγχυση αυτών των δύο οντοτήτων στην δυτική Ευρώπη.