Εξωτερική Βυζαντινή Μουσική "Διατριβή" τ.Α 1972 Πρωτοπρεσβυτέρου Εμμανουήλ. Β. Κροκίδη
- Thread starter Ανδρέας Καλογιάννης
- Start date
Έχει ανάποδα τον υπερμιξολυδιο(τέταρτος και τον έχει τρίτο) και τον μιξολύδιο τόνο (τρίτος και τον έχει τέταρτο), όλα τα άλλα Οκ(βλ Μ Βρυέννιος, αρμονικά ) . Να σημειώσω κι εδώ ότι άλλο πράγμα οι Αριστοξένιοι τόνοι κι άλλο οι αρμονίες. Ο φρύγιος λχ τόνος του Αριστόξενου που είναι από την υπάτη μέσων μέχρι την νήτη διαζευγμένων ακολουθεί την δώρια αρμονία (βλ Κλεωνίδης, εισαγωγή αρμονική )
Για την σωστή αντιστοίχιση αρχαίων χορδών με τους σημερινούς ήχους όπως έχω συμπερανει δείτε την εργασία μου.
Επίσης πολλά από τις σημασίες των μακαμιών αλλιώς τα περιγράφουν άλλοι.
Για την σωστή αντιστοίχιση αρχαίων χορδών με τους σημερινούς ήχους όπως έχω συμπερανει δείτε την εργασία μου.
Επίσης πολλά από τις σημασίες των μακαμιών αλλιώς τα περιγράφουν άλλοι.
Η ίδια ανακολουθία υπάρχει και στο θεωρητικό του μακαριστού π. Κροκίδη, που είναι υπό επεξεργασία (διόρθωση προσανατολισμού αριστερών σελίδων) και θα αναρτηθεί οσονούπω.
Και εκεί θα δούμε (σ. 36) να παρουσιάζεται ως Φρύγιος ο Ήχος Α και ως Δώριος ο πλ.Δ! (πράγμα που βλέπουμε και σε άλλα θεωρητικά)
Είναι γεγονός ότι οι τόνοι ακολουθούν ανάστροφη πορεία από εκείνη των τρόπων (ειδών 4χόρδου), γεγονός που ίσως αποτελεί τη "ρίζα" της σχετικής σύγχυσης που επικρατεί.
Κατά τους αρχαίους οι τρόποι ακολουθούν καθοδική πορεία από δοσμένο φθόγγο (δηλ. Δώριος↘Φρύγιος↘Λύδιος↘Μιξολύδιος) ενώ αντίθετα οι τόνοι ανοδική. Και τούτο έγινε για να "χωρέσουν" όλα τα είδη μέσα στην περιορισμένη έκταση των τότε μουσικών οργάνων αλλά και για να καταστεί δυνατή η αοιδή τους σε μια μέση φωνητική έκταση.
Και εκεί θα δούμε (σ. 36) να παρουσιάζεται ως Φρύγιος ο Ήχος Α και ως Δώριος ο πλ.Δ! (πράγμα που βλέπουμε και σε άλλα θεωρητικά)
Είναι γεγονός ότι οι τόνοι ακολουθούν ανάστροφη πορεία από εκείνη των τρόπων (ειδών 4χόρδου), γεγονός που ίσως αποτελεί τη "ρίζα" της σχετικής σύγχυσης που επικρατεί.
Κατά τους αρχαίους οι τρόποι ακολουθούν καθοδική πορεία από δοσμένο φθόγγο (δηλ. Δώριος↘Φρύγιος↘Λύδιος↘Μιξολύδιος) ενώ αντίθετα οι τόνοι ανοδική. Και τούτο έγινε για να "χωρέσουν" όλα τα είδη μέσα στην περιορισμένη έκταση των τότε μουσικών οργάνων αλλά και για να καταστεί δυνατή η αοιδή τους σε μια μέση φωνητική έκταση.
Δεν νομίζω να είναι θέμα σύγχυσης των αρχαίων. Στην εισαγωγή αρμονική του Κλεωνίδη περιγράφονται τόσο τα αρμονικά σχήματα όσο και οι τόνοι ως δύο διαφορετικά πράγματα. Το γεγονός ότι η λέξη τόνος είχε και έχει πολλές σημασίες οδήγησε στην σύγχυση. Από τον μεσαίωνα ίσως άρχισε η σύγχυση αυτών των δύο οντοτήτων στην δυτική Ευρώπη.