Ευχαριστούμε πολύ για την τόσο ωραία και πλήρη ηχογράφηση της Κυριακής του Θωμά από τον Άγιο Δημήτριο Αμπελοκήπων.
Θα 'θελα να απαντήσω στον φίλο που ανέφερε ότι ο Στανίτσας ακούγεται στην αρχή κάπως βαριεστημένα, ενώ αργότερα "ανάβουν τα αίματα". Έτσι λειτουργούσαν όλοι οι παλιοί ψάλτες, αγαπητέ. Χαμηλές βάσεις το πρωί, γοργός ρυθμός, έδιναν διάφορα κομμάτια και στους βοηθούς.. Μετά όμως, καθώς περνούσε η ώρα οι φωνές άνοιγαν, οι βάσεις ανέβαιναν, το ψάλσιμο γινόταν πιο χορικό κι οργανωμένο μέσα από παρτιτούρες. Δυστυχώς, πολλοί σύγχρονοι ιεροψάλτες [δεν προσβάλλω κανέναν, προς Θεού] θέλουν να "μερακλώνουν" αν είναι δυνατόν απ' το "Θεός Κύριος". Μιλάμε για τραγικά πράγματα. Γνώρισα ψάλτη που ήθελε να λέει τα αναστάσιμα ευλογητάρια, τον κανόνα κ.α. με κάπως αργό ρυθμό για να προλαβαίνει να κάνει τσακίσματα, ισάκια κι άλλες αναλύσεις. Νέος άνθρωπος μάλιστα. Του έκανα 2-3 φιλικές παρατηρήσεις, αλλά δεν χαμπάριαζε. Γι' αυτό πρέπει ν' ακούμε τους παλιούς. Αλλιώς ψάλλουμε τα καθίσματα κι αλλιώς τι καταβασίες και τα υπόλοιπα. Ελπίζω να έγινα κατανοητός.