Εν πρώτοις εμείς δεν "ανταγωνιζόμεθα", αλλά διαλεγόμεθα, αμφότεροι καλοπίστως και ευπρεπώς.
Θα συμφωνήσω σαφώς με τη θέση σας, ότι και στο χώρο της Β.Μ. έχει θέση και η δημιουργία, η οποία όμως έχει σαν προϋπόθεση, αλλά και ως αποτέλεσμα, την παραγωγή νεωτέρων συνθέσεων, πάντοτε μέσα στα πλαίσια της παραδόσεως. Αυτό, όμως, μπορεί να επιτυγχάνεται και με δημιουργίες - συνθέσεις, μέσα στα πλαίσια κάποιου διαγωνισμού, ο οποίος αδιαμφισβήτητα ενισχύει τη θέληση και την απόφαση για δημιουργία. Το αν αυτά που δημιουργούνται για διαγωνισμούς μπορεί να μην είναι σημαντικά και άξια χρησιμοποιήσεως, είναι ένα άλλο θέμα, που δεν έχει να κάνει με τον διαγωνισμό, αλλά με την μουσική "ποιότητα" των συνθέσεων πρωτίστως και κατά δεύτερον των δημιουργών τους. Όμως δεν δέχομαι τη γενίκευση, ότι καμμία από όσες έχουν σταλεί σε διαγωνισμό δεν είναι αξιόλογη και δεν χρησιμοποιείται και, ιδίως στο τελευταίο, κανείς δεν μπορεί να ομιλεί με βεβαιότητα. Άλλωστε το ίδιο συμβαίνει και με τις εκτός διαγωνισμών συνθέσεις, αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να τις διακόψουμε. Είναι, πάντως προφανές, ότι τις μη αποδεκτές συνθέσεις θα τις απορρίψει η ίδια η ψαλτική Κοινότητα, η οποία και θα τις οδηγήσει στον γνωστό "κάλαθο", διά της αχρησίας.
Θεωρώ ακόμα και επιτρέψτε στο σημείο αυτό μια κριτική, ότι γενικεύετε, άνευ λόγου, όταν αναφέρεσθε συλλήβδην "σε στημένη και ευκαιριακή συγκρότηση χορωδιακών σχημάτων" στους διαγωνισμούς. Είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω επανειλημμένως στο εξωτερικό σε μουσικούς διαγωνισμούς εκκλησιαστικής μουσικής και σας πληροφορώ, ότι τα μουσικά συγκροτήματα ήσαν κατά πάντα αξιόλογα και καθόλου "στημένα και ευκαιριακά".
Ως προς τον Κανόνα ΟΕ' της εν Τρούλλω στ' Ο.Σ., το καταληκτικό τμήμα του που παραθέτετε, ουδόλως αναφέρεται στο συζητούμενο ζήτημα, αλλά σε όσα, γνωστά ήδη, προηγουμένως αναφέρει και καυτηριάζει και πάντως αφορά σε ψαλμωδίες στους Ναούς, κατά την ώρα των ακολουθιών και όχι για ψαλμωδίες εκτός αυτών, ή εκτός ακολουθιών, όπως είναι οι διαγωνισμοί. Σας παραπέμπω στην ερμηνεία του εν λόγω Ιερού Κανόνος, των Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου (Ομιλία εις το "είδον τον Κύριον καθήμενον επί θρόνου", τόμος ε' σελ. 120), Αγίου Νικοδήμου, (Πηδάλιον, σχόλιον στον Κανόνα ΟΕ' της στ΄Ο.Σ.), Θεοδώρου Βαλσαμώνος, (PG 137, 769-772), όπου γίνεται αναφορά σε "θυμελικάς ψαλμωδίας" εν τη Εκκλησία, κατά την ψαλμώδηση σε ακολουθίες.