Ων οπαδός της σύντομης χρονικής αγωγής για το αργό ειρμολογικο ειδος (αργές καταβασίες, αργά προσομοια) έχω να παρατηρήσω το εξής. Όλες οι ηχογραφήσεις που έχουμε (1940-1990) είναι σε χρονική αγωγή από αργή ως πολύ αργή. Αυτό που έφτασε σε εμας είναι ότι αυτά τα μέλη ψάλλονται σε πραγματικό χρόνο ακολουθίας από σπάνια ως ποτέ. Δεν ξέρω αν κάποτε ο Όρθρος διαρκούσε 3 η 4 ώρες, αλλά κατά τον 20ο αιώνα αυτά τα μέλη κατά βάση ΔΕΝ ψαλλονται. Όταν ψάλλεις πιο σύντομα (για εμένα πολύ πιο όμορφα, αλλά αυτό είναι υποκειμενικό) μπορείς να εντάξεις στην ακολουθία τέτοια μέλη (αργά ευλογηταρια, αργές καταβασίες, αργές δοξολογίες κ.α.) χωρίς να επιμηκυνθεί υπερβολικά η ακολουθία.
ΥΓ Νομίζω παλιά καταβασίες εννοούσαν μόνο τις αργές και όχι τα σύντομα ειρμολογικα μέλη που ψάλλονται στις καθημερινές (α, γ, στ, η και θ ωδή). Πώς άραγε τις έψαλλαν τότε;