1.
Σάββατῳ ἑσπέρας (στὸ ἀπόδειπνο ψάλλεται ὁ τριαδικὸς κανόνας καὶ τὰ στιχηρὰ προσόμοιά του).
Στὶς ἀγρυπνίες (δὲν τελεῖται ἀπόδειπνο).
7-21 Σεπτεμβρίου
21 Νοεμβρίου
20 Δεκεμβρίου-14 Ἰανουαρίου
2 Φεβρουαρίου
Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεῳ-Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας
25 Μαρτίου
Σάββατο τῆς Ἀκαθίστου ὑμνωδίας
Σάββατο Λαζάρου-Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ
Τετάρτη τῆς Μεσοπεντηκοστῆς
Πέμπτη τῆς Ἀναλήψεως-Κυριακὴ τῶν ἁγίων πάντων
6 Αὐγούστου
15 Αὐγούστου
2.
Στὸ μεγάλο ἀπόδειπνο πρὸ τῆς δοξολογίας ἤ στὸ μικρὸ πρὸ τοῦ Ἄξιόν ἐστιν.
῞Οταν ψάλλεται τὸ Θεοτοκάριον ἅπτει κηρὸς ἔμπροσθεν τῆς εἰκόνος τῆς Θεοτόκου.
Στὸ ἀπόδειπνο ψάλλονται προεόρτια τριῴδια, κανόνες, ἤ ἀκολουθίες τῆς ἑπομένης (Εὐθυμίου Σάρδεων 26/12, Ἱππολύτου Ῥώμης 30/1, Νικηφόρου 9/2, Κασσιανοῦ 29/2, Βαραχησίου καὶ Ἰωνᾶ 29/3, Γεωργίου Μυτιλήνης 7/4 καὶ Γολινδοὺχ 13/7).
Στὴν η’ ᾠδὴ δὲν λέγεται «Εὐλογοῦμεν Πατέρα υἱὸν...», ἀλλὰ «Δόξα Πατρί...».
3.
Στὸ μικρὸ ἀπόδειπνο μετὰ τὸ «Ἄξιόν ἐστιν…» ἀκολουθοῦν τὰ στιχηρὰ τοῦ θεοτοκαρίου. Τὸ μεγάλο ἀπόδειπνο, ὡς παλαιότερο δὲν προβλέπει Ἄξιόν ἐστιν.
Οἱ στίχοι τῶν προσομοίων εἶναι:
«Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ».
«Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ Πατρός σου, καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου».
«Τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ».
«Δόξα, Καὶ νῦν».
(βλ. Παρακλητικὴ-μικροὶ ἑσπερινοὶ τὰ Σάββατα ἑσπέρας).
Τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας ψάλλεται ὁ νεκρώσιμος κανόνας τοῦ ἑπομένου ἤχου ἢ τοῦ τρέχοντος, ἂν δὲν ψαλεῖ στὸν ὄρθρο (τυπικὸ Μονῆς Ἐλεγμῶν τοῦ ἔτους 1162 (Dmitrievskij τ. 1 σ. 754), Ἀπορούμενα ΤΑΣ κεφ. πα’)· ἀφ’ ἕκτης ᾠδῆς ψάλλεται νεκρώσιμο κάθισμα (χφ. Μ. Λαύρας Δ-41 τριῴδιο-πεντηκοστάριο ια’ αἰ. φ. 83r), Δόξα, καὶ νῦν θεοτοκίον (Πεντηκοστάριον-Ψυχοσάββατον-Παννυχίδα). Ὁ νεκρώσιμος κανόνας τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας (ΑΤΑΣ κεφ. πα’, D I σ. 754, Τριῴδιον Σάββατο τῆς Τυρινῆς, Πεντηκοστάριον Σάββατο Θωμᾶ) καταλιμπάνεται μόνον ὅταν τύχει ἑορτὴ δεσποτική, θεομητορικὴ ἤ ἀπόδοσή τους (ΤΑΣ κεφ. μζ’, Ἀπορούμενα ΤΑΣ κεφ. ιη’, κ’, κδ’, λ’, πα’, τυπικὸ Μονῆς Ἐλεγμῶν τοῦ ἔτους 1162 (D I σ. 754)), τὸ Γενέσιο τοῦ Προδρόμου (τυπικὸ Εὐεργέτιδος σ. 463), τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου (ΤΑΣ κεφ. λστ’, τυπικὸ Εὐεργέτιδος σ. 540) καὶ κατὰ τὴν διακαινήσιμο ἑβδομάδα.
Τῶν στιχηρῶν ἄλλων κανόνων προτάσσονται ἀνάλογοι στίχοι (βλ. Ἐγκόλπιον Ἀναγνώστου καὶ Ψάλτου-αἴνοι ἤ ἀντίστοιχο προκείμενο καὶ ἀλληουάριο) καὶ στὸ τελευταῖο Δόξα, Καὶ νῦν θεοτοκίον ἤ τῆς ἑορτῆς.