ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ
Παλαιό Μέλος
Όντως, έχω το τελευταίο διάστημα συνδεθεί σ' αυτό το Forums, και ευχαριστώ τόσο το δημιουργό του όσο και τους υπεύθυνους συντονιστές που μου επιτρέπουν να εκφράζω δημόσια τις απόψεις μου.
Αν διαβάσετε προσεκτκά τις παρεμβάσεις μου και προσπαθήσετε να συνοψίσετε τι ακριβώς πρεσβεύω ως "Μουσική ένωση - Μ. Οικουμενισμό" θα διαπιστώσετε ότι προτείνω Μουσική σύνθεση των επιμέρους μουσικών συνιστωσών, όχι ανάμεσα στις μουσικές όλου του κόσμου, ή Βυζαντινής & Ευρωπαικής, αλλά πρότεινα "να τα βρούμε", "οι εραστές της Θείας του Δαμασκηνού Τέχνης" αδογμάτιστα & απροκατάληπτα διότι πιστεύω ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα απ' αυτά που μας διαφοροποιούν!
Εξ' άλλου, θα επαναλάβω ότι η μουσική δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο, θέλοντας να δείξω ότι δεν αξίζουν οι εντάσεις, οι αφορισμοί, οι μικροεγωισμοί για το μέσο, μη δίνοντας την πρέπουσα σημασία στα κείμενα και τον υμνογραφικό ποιητικό στίχο, μ' ό,τι σημαίνουν αυτά!
Το ορθότερο, ευθύς εξ' αρχής θα ήταν να γραφεί: "Μουσικός Οικουμενισμός των απανταχού Βυζαντινών Σχολών....."
Είναι εκατοντάδες τα μηνύματα αξιόλογων συναδέλφων, που υπάρχουν εδώ, της μιας ή της άλλης ή και της τρίτης Μ. Σχολής που φαίνεται να έχουν ο καθένας τα δίκια του, επιχειρηματολογώντας για διάφορα Μ. ζητήματα και που όμως να μην καταλήγουν σε συμφωνία!
Γι' αυτό πρότεινα τη σύνθεση από την ανάλυση!
Την ένωση από τη διάσπαση!
Το διάλογο από το μονόλογο!
Τη συνεργασία από την αδιαλαξία!
Την ευχή από την κατάρα - ανάθεμα!
Πιστεύω ότι τελικά θα εφαρμοστεί ο λόγος του Κυρίου "ίνα πάντες εν ώσιν..." διότι αυτά που μας ενώνουν (μόνο τον Παράδεισο να σκεφτείς!), είναι πολύ περισσότερα απ' αυτά που μας χωρίζουν!
Αν διαβάσετε προσεκτκά τις παρεμβάσεις μου και προσπαθήσετε να συνοψίσετε τι ακριβώς πρεσβεύω ως "Μουσική ένωση - Μ. Οικουμενισμό" θα διαπιστώσετε ότι προτείνω Μουσική σύνθεση των επιμέρους μουσικών συνιστωσών, όχι ανάμεσα στις μουσικές όλου του κόσμου, ή Βυζαντινής & Ευρωπαικής, αλλά πρότεινα "να τα βρούμε", "οι εραστές της Θείας του Δαμασκηνού Τέχνης" αδογμάτιστα & απροκατάληπτα διότι πιστεύω ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα απ' αυτά που μας διαφοροποιούν!
Εξ' άλλου, θα επαναλάβω ότι η μουσική δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο, θέλοντας να δείξω ότι δεν αξίζουν οι εντάσεις, οι αφορισμοί, οι μικροεγωισμοί για το μέσο, μη δίνοντας την πρέπουσα σημασία στα κείμενα και τον υμνογραφικό ποιητικό στίχο, μ' ό,τι σημαίνουν αυτά!
Το ορθότερο, ευθύς εξ' αρχής θα ήταν να γραφεί: "Μουσικός Οικουμενισμός των απανταχού Βυζαντινών Σχολών....."
Είναι εκατοντάδες τα μηνύματα αξιόλογων συναδέλφων, που υπάρχουν εδώ, της μιας ή της άλλης ή και της τρίτης Μ. Σχολής που φαίνεται να έχουν ο καθένας τα δίκια του, επιχειρηματολογώντας για διάφορα Μ. ζητήματα και που όμως να μην καταλήγουν σε συμφωνία!
Γι' αυτό πρότεινα τη σύνθεση από την ανάλυση!
Την ένωση από τη διάσπαση!
Το διάλογο από το μονόλογο!
Τη συνεργασία από την αδιαλαξία!
Την ευχή από την κατάρα - ανάθεμα!
Πιστεύω ότι τελικά θα εφαρμοστεί ο λόγος του Κυρίου "ίνα πάντες εν ώσιν..." διότι αυτά που μας ενώνουν (μόνο τον Παράδεισο να σκεφτείς!), είναι πολύ περισσότερα απ' αυτά που μας χωρίζουν!