Αγαπητέ κ. Αηδόνη,
Ευχαριστώ πολύ για την νηφάλια και οικοδομητική έκθεσή σας. Αντιλαμβάνομαι μια προδιάθεση καλού διαλόγου αναμεταξύ μας και εύχομαι να μην εκτροχιαστεί σε κάποια στιγμή. Θα προσέξω κι εγώ πριν πατήσω το κουμπάκι ΥΠΟΒΟΛΗ ΜΥΝΗΜΑΤΟΣ.....
Ας αρχίσουμε όμως εδώ. Συμφωνείτε πως ο όρος ΠΑΡΑΔΟΣΗ αποτελείται απο ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ και απο ΘΕΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ; Δηλαδή απο εμπειρίες και μετρίσιμα στοιχεια που μεταφέρονται απο γενιά σε γενιά; Εάν ναι, προχωράμε.....
Γράφετε
Η παράδοση δεν θα ήταν δυνατόν να υφίστατο ως έννοια, αν δεν υπήρχαν οι φορείς διά μέσου των οποίων η πρώτη λαμβάνει σάρκα και οστά
Ο φορέας όμως είναι υπεύθυνος για ο ΤΙ ΘΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ. Θα μεταφέρει την εμπειρία και τα στοιχεία ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΑ όπως τα παρέλαβε απο τους προγενέστερούς του, ή θα τα διασκευάσει; Ή δεν θα τα μεταφέρει καθόλου και θα εφεύρει νέα στοιχεία εκ του μηδέν;
Άν απαντήσετε ΝΑΙ στο πρώτο, ή στο δεύτερο, τότε μπορούμε να συμφωνήσουμε πως ο φορέας ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ. Εάν όχι, τότε, ο φορέας ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ.
Επι κληρονομίας. Τί εννοούμε με τον όρο; Εννοούμε την παραλαβή συγκεκριμένων στοιχείων και αντικειμένων απο προηγούμενες γενιές. Τί κάνουμε με αυτά τα αντικείμενα και στοιχεία είναι δική μας επιλογή. Ή τα μεταφέρουμε ΑΥΤΟΥΣΙΑ στις επόμενες γενιές, ή τα διασκευάζουμε (ωραιοποιώντας τα ή καταστρέφοντάς τα), ή δεν τα δίνουμε καθόλου.
Η διασκευή των αντικειμνένων, όταν αναφέρεται στην παράδοση και όταν θεωρήται παραδοσιακή πρέπει να θυμίζει το ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ. Όταν αποκλείει απο το πρωτότυπο πάυει να έχει ΑΜΕΣΗ σχέση με την παράδοση. Κάπου κόπηκε η ΑΜΕΣΗ επικοινωνία με το πρωτότυπο και η διασκευή παίρνει δική της ζωή και πνοή.
Γράφετε
Η παράδοση, λοιπόν, σε κάθε τόπο είναι διαφορετική
Συμφωνώ. Γιαυτό έχουμε πχ παράδοση εκκλησιαστικής Ελληνικής μουσικής επτανησιακής, και δή Ζακυνθηνής, παράδοση εκκλησιαστικής μουσικής της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, κ.ο.κ. Οι ΦΟΡΕΙΣ των εν λόγω παραδόσεων είναι συγκεκριμένοι (προς τιμήν τους) ξεχωρίζοντας την ιδιαίτερη μουσική τους παράδοση απο την Βυζαντινή Μουσική Παράδοση γενικώς. Άλλες κλίμακες, άλλα διαστήματα, άλλες μουσικές γραμμές.....
Γράφετε
Ένας μπάρμπας 80 ετών σε ένα χωριό της Λακωνίας που εκτελεί χρέη πρωτοψάλτου στην εκκλησία του χωριού και διδάχθηκε την Βυζαντινή Μουσική στοιχειωδώς εκ νεαράς ηλικίας, αποτελεί μέρος της παραδόσεως; Η απάντηση είναι ότι δεν μπορούμε να αποκλείσουμε από την παράδοση τον εν λόγω.
Εφ όσον ο μπάρμπας ψάλλει με μουσικές γραμμές που βασίζονται στο ΠΡΟΤΥΠΟ και με τονικά διαστήματα που εγγίζουν το ΠΡΟΤΥΠΟ, τότε, με το ελαφρυντικό πως ο μπάρμπας δεν είχε την καλή τύχη να ακούσει την ψαλτική στην μεγαλοπρέπειά της απο αυτούς που, η οικογένεια όλων ΜΑΣ θεωρεί ως ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ και ΦΟΡΕΙΣ της παράδοσης, τον συγκαταλέγουμε στην όλη οικογένεια των ψαλτών. Τον δεχόμαστε με τα ελλατώματά του. ΔΕΝ ΤΟΝ ΛΕΜΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ. Φανταστείτε τον μπαρμπά Κωστή να υλοποιεί την μουσική παρτιτούρα του Σίκωσαπάνω Γιάννο μου (γνωστού επιτραπέζιου κλέφτικου) για χερουβικό (!) Εντώς της παράδοσης είναι;
Γράφετε
Αν υποθέσουμε ότι η ελληνική βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική παράδοση είναι ένας μεγάλος κύκλος, οι κατά τόπους παραδόσεις αποτελούν κύκλους μικρότερους, εγγεγραμμένους ή και τεμνόμενους
Ναι, αλλά εάν φανταστείτε τους κύκλους αυτούς ως διαγράμματα του Βένν (πιο σωστή προσέγγηση κατ εμέ), έχουν κάτι κοινά στοιχεία αναμεταξύ τους. ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ διότι, με τα χρόνια, έλαβαν τοπικές επιδράσεις, αλλα ΔΕΝ ΑΛΛΙΟΩΘΗΚΑΝ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ. Έτσι λοιπόν και το Κωνσταντινουπολίτικο ψάλσιμο, το Σμυρνέικο, το Αθηναικό, το Θεσσαλονίτικο.......ΕΧΟΥΝ ΚΟΙΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.
ΟΙ ΝΕΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ (ΚΑΡΑ πχ), ΤΙ ΚΟΙΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΤΩΝ ΩΣ ΑΝΩ; Και εφ όσον η νέες μέθοδοι (Καρά πχ) ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΤΩΝ ΚΥΚΛΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΑΤΕ ως προς την παρασημαντική, την δομή της οκταηχίας και τα διαστήματα, κατα ΠΟΣΟ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ;
Γράφετε
''Ποιοι είναι οι ειδήμονες κ. Αηδόνη;''
Οι ειδήμονες κ. Αηδόνη είναι αυτοί που η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ τους υποδεικνύει ως ειδήμονες. Π.χ. Τους ειδήμονες ιατρούς τους υποδεικνύει η πλειοψηφία των συναδέλφων τους. Εφ όσον η συντριπτική κοινότητα τους ΔΙΔΕΙ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ. ΕΤΣΙ και στην μουσική της εκκλησίας. Οι ΕΙΔΗΜΟΝΕΣ ΦΟΡΕΙΣ είναι αυτοί που η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ της ψαλτικής οικογένειας τους ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ. Εμπιστεύεται την γνώση τους, την εμπειρία τους, την καλλιτεχνία τους, και τον σεβασμό τους προς τους προγόνους τους.
Όπως γράφετε,
Άπαντες όμως έλαβαν τα χαρίσματα από τον Θεό. Από τον Θεό ευεργετήθηκαν. ΤΟ ΙΔΙΟ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΨΑΛΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ. ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΟΛΙΓΟΙ.
Πράγματι. Όλοι έλαβαν την κουρά του αναγνώστου. Όλοι κόλλησαν σε κάποιο δάσκαλο ή, στις μέρες μας, σε κάποιο ωδείο. Όλοι είναι αγαπητά τέκνα του Θεού. ΑΛΛΑ, ΛΙΓΟΙ προχώρησαν να ρουφήξουν ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ και να την ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ στις επόμενες γενεές. Ο Ιάκωβος στον Πρίγγο. Ο Πρίγγος σε άλλους. Η ΓΡΑΜΜΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ (ΡΟΥΦΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗΣ ΘΑ ΠΡΟΣΘΕΤΑ) ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΗ και ΑΔΙΑΚΟΠΗ.
Για τον Καρά τι μπρούμε να πούμε; Είχε δάσκαλο; Ποιόν; Ο δάσκαλός του έχαιρε την εκτίμηση της ΤΟΤΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΩΝ ΨΑΛΤΩΝ; Και εαν όχι, και ενδιαφερόταν τοσο πολυ ο Καράς για την παράδοση στα ψαλτικά ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΟΛΛΗΣΕ ΣΕ ΨΑΛΤΗ που έχαιρε την εκτίμηση της πλειοψηφίας των ψαλτών της εποχής κείνης;
Και αντί να ΚΑΙΝΟΤΟΜΗΣΕΙ (ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ), γιατί δεν ΜΕΛΕΤΗΣΕ αλλά αρχίζει το όλο συλλογισμό του (στην εισαγωγή του δίτομου Θεωρητικού) με την τυχαία πτώση του παραπετάσματος της παλαιογραφίας μετά απο κάποια χειρονομία. ΜΑ, ΣΟΒΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ; Τι σχέση έχουν όλα αυτά του Καρά με αυτά που ΜΕΤΕΦΕΡΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΨΑΛΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ;
ΓΡΑΦΕΤΕ
Οι ειδήμονες, λοιπόν, είναι αυτοί που έλαβαν από τον Θεό το χάρισμα της καλλιφωνίας και το καλλιέργησαν με πρότυπο την παραδεδομένη μουσική πραγματικότητα της εποχής τους (που τους παρεδόθη από τους προηγούμενους χαρισματούχους)
ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΟΥΜΙ ΚΥΡΙΕ ΜΟΥ ΑΗΔΟΝΗ. Με πρότυπο την ΠΑΡΑΔΕΔΟΜΕΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥΣ (ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΔΟΘΗ ΑΠΟ......). Το καταλαβείνετε αυτό που γράψατε;
Και γράφετε
οι ίδιοι με την σειρά τους να το παραδώσουν ανόθευτο, ει δυνατόν, στους επομένους.
Όντως κ. Αηδόνη. ΠΟΙΟΣ ΝΟΘΕΥΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ;
ΝΓ