Αγαπητέ μου Βασίλη, συμφωνώ με το παράδειγμα που αναφέρεις και με την λογική που το κάνεις, αν και ο Στανίτσας δεν ηχογραφούσε γι'αυτό το λόγο, εφόσον τον Καρρά πάνω στα ψαλτικά τον θεωρούσε ανάξιο λόγου.
Όμως θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω στο ότι είναι "προϋπόθεση" κριτικής το να έχει κάποιος δείγμα προσωπικό του. Δικαίωμα κριτικής σε ένα άκουσμα, έχουν όλοι όσοι γίνονται αποδέκτες του, δηλαδή όσοι είναι κάτοχοι των ακουστικών οργάνων. Τα όσα ανεβαίνουν εδώ, δημοσιεύονται σε πάνω από 4.000 μέλη, πολλά εκ των οποίων σίγουρα δεν είναι ψάλτες. Δε νομίζω κανείς από εμάς να ψάλλει κάτι με μόνο σκοπό να εισακουσθεί από ειδήμονες ψάλτες και συγκεκριμένα μόνο από όσους έχουν τουλάχιστον δημοσιεύσει προσωπικά ηχητικά αποσπάσματα. Ψάλλουμε μπροστά σε όλους, με σκοπό να ακουσθούμε από όλους και ως αποτέλεσμα έρχεται το ότι όλοι μπορούν να μας κρίνουν, ακόμη και άνθρωποι οι οποίοι ακούνε για πρώτη φορά ψαλμωδία. Για τον λόγο αυτό πιστεύω ότι και ο Βαγγέλης έβαλε thanks στο μήνυμα με το αρνητικό σχόλιο, διότι όλοι είμαστε αποδέκτες ενός ακούσματος. Το θέμα είναι πως εκλαμβάνει ο καθένας το σχόλιο και την κριτική και όχι το ποιος έχει το δικαίωμα έκφρασής της και ποιος όχι.
Δεν παρεξηγώ τον τρόπο που αναφέρεσαι στο θέμα, αλλά πρέπει να αναλογιστούμε, αν η μουσική προόδευσε κατά τους αιώνες με την κριτική των μουσικών (οι οποίοι τις περισότερες φορές ζηλεύουν και εκούσια θα κριτικάρουν αρνητικά πολλές φορές χωρίς καν να έχουν ακούσει...) ή του απλού λαού ο οποίος εξέφραζε τα συναισθήματά του από αυτό που άκουγε, χωρίς προκαταλήψεις και "σχολικές" διαφωνίες;
Πολύ φιλικά Χρήστος.