giorgosgoudi
Νέο μέλος
Όποια κι αν είναι η ενέργεια της έλξης αυτής, παίζει ρόλο το ότι σε κάποιες περιπτώσεις μπαίνει και σε άλλες όχι; δηλαδή πώς θα εκτελεστεί το μέλος χωρίς αυτήν;
Γα ύφεση στο α´ ήχο ( ; )
- Thread starter Shota
- Start date
evangelos
Ευάγγελος Σολδάτος
Χωρίς αυτή την κίνηση χαμηλώματος της παρανήτης ή λιχανού χορδής, του γα δηλαδή ή του νη δεν επιτυγχάνεται το μέλος, είναι βασική κίνηση δεν δύναται να υπάρξει μέλος ανατολικής μουσικής χωρίς αυτή την κίνηση. Χάρη σε αυτή την κίνηση μιμείται ο ένας ήχος τον άλλο . Σημειώνεται εκεί που είναι πολύ έντονη, αυτό δεν σημαίνει ότι αλλού δεν γίνεται! Στην παλιά γραφή δεν σημειώνονται καν, ούτε οι έλξεις ούτε οι φθορές, ήταν αυτονόητα λόγω της γνώσης της παραλλαγής των ήχων. παντού και πάντα υπάρχει η ροπή αυτή, αλλιώς δεν γίνεται να ψάλλουμε ούτε τα τραγουδήσουμε παραδοσιακά!
Εξ αιτίας αυτής της κίνησης παραλλάσσονται οι ήχοι και προκύπτουν οι πλάγιοι από τους κυρίους. Ο πρώτος είναι και δεύτερος(πλβ), ο δεύτερος είναι και τρίτος(βαρύς), ο τρίτος είναι και τέταρτος (πλδ), ο τέταρτος είναι και πρώτος (πλα).
Αυτή είναι η λογική των έλξεων, γίνονται για να μιμείται- παραλλάσσει ο ένας ήχος τον άλλο.
Σε αυτό το σχήμα έχω σημειώσει πως τα διαστήματα μεταλλάσσονται στην παραλλαγή, αν το μελετήσεις και το δουλέψεις θα καταλάβεις πως σχετίζονται και ταυτίζονται οι ήχοι και θα μπορέσεις να ψάλλεις τα πάντα με ευκολία.
Εξ αιτίας αυτής της κίνησης παραλλάσσονται οι ήχοι και προκύπτουν οι πλάγιοι από τους κυρίους. Ο πρώτος είναι και δεύτερος(πλβ), ο δεύτερος είναι και τρίτος(βαρύς), ο τρίτος είναι και τέταρτος (πλδ), ο τέταρτος είναι και πρώτος (πλα).
Αυτή είναι η λογική των έλξεων, γίνονται για να μιμείται- παραλλάσσει ο ένας ήχος τον άλλο.
Σε αυτό το σχήμα έχω σημειώσει πως τα διαστήματα μεταλλάσσονται στην παραλλαγή, αν το μελετήσεις και το δουλέψεις θα καταλάβεις πως σχετίζονται και ταυτίζονται οι ήχοι και θα μπορέσεις να ψάλλεις τα πάντα με ευκολία.
giorgosgoudi
Νέο μέλος
Ωραία, αλλά αν υποθέσουμε ότι αυτή η "σωστή" εκτέλεση με τον γα χαμηλωμένο ή έστω στη θέση που εμείς σήμερα αυτονόητα γνωρίζουμε, δεν γίνει, τι άκουσμα θα προκύψει; μήπως σαν φθορά δεύτερου ήχου; μήπως αυτή θέλει να αποτρέψει ο συγγραφέας; κι όπου δεν βάζει έλξη γιατί δεν τη βάζει;
ilias nektarios
Παλιο-μέλος... και μισό!
Και εκεί ακόμα. Ανέφερα και παράδειγμα μάλιστα νωρίτερα που συμβαίνει το ίδιο, χωρίς να έχει μπει ατζέμ, απλά το θυμίζει στιγμιαία, χωρίς απαραίτητα να μπει και φθορά. Στη συνέχεια ο πλ. δ' συνεχίζει την πορεία του κανονικά. (Εξεχύθη-Λόγον Αγαθόν πλ.δ' Φωκαέως) Το ίδιο κι εδώ. Αν θυμηθώ κι άλλα, θα τ' αναφέρω.
Αν έχετε την καλοσύνη, μπορείτε να σαρώσετε και να ανεβάσετε τον εν λόγω στίχο του Πολυελαίου, διότι δεν έχω μπροστά μου τον Φωκαέα.
Σάς ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!
Και αυτό πώς θα γράφονταν πριν το 1814;
Shota
Παλαιό Μέλος
Ίσως με την φθορά του ατζέμ. Ίσως με κάποια χρωματική φθορά. Συνήθως όμως δεν γράφεται τίποτα.
Shota
Παλαιό Μέλος
Άρα οι καταλήξεις από τον Γα στον Ζω εδώ πρέπει να έχουν το άκουσμα του ατζέμ και όχι το ελαφρώς χαμηλό Δι;
Άρα αυτά τα πράγματα, αφού ήταν δύσκολο να παρασημανθούν, δεν υπήρχαν στην παλαιά παρασημαντική και είναι εφεύρημα της Νέας Μεθόδου;;;
Άρα μόνο δεινοί ψάλτες μπορούσαν να εκτελέσουν τέτοια δύσκολα διαστήματα, όπως π.χ. ο Ιωάννης Πρωτοψάλτης ή ο Pann;;;
Μήπως γι’ αυτό δεν έχουμε μαρτυρία από τους μετέπειτα ψάλτες;;;
Έχω την υποψία, ότι απλώς κατέβαζαν πολύ λίγο τον γα. Πρέπει κανείς όμως να είναι πολύ βιρτουόζος για να το πετύχει αυτό. Και με αυτόν τον τρόπο πετυχαίνει κάνεις να εκφράσει την κατάνυξη, την θλίψη κ.λπ. .
Last edited:
Shota
Παλαιό Μέλος
Η μετάδοση της μουσικής ήταν κυρίως δια ζώσης. Επίσης μερικά πράγματα μπορούν να γίνουν démodé με πορεία του χρόνου. Δε νομίζω πως ατζέμ η Δι ύφεση είναι δύσκολα πράγματα.
ilias nektarios
Παλιο-μέλος... και μισό!
Το ίδιο συμβαίνει και σε επόμενους στίχους, όχι μόνο σ' αυτόν που προανέφερα....
Στο Παρέστη η Βασίλισσα, μάλιστα, έχει ατζέμ και ύστερα λύση της φθοράς.
Στο Άκουσον θύγατερ πιο κάτω, ενώ είναι η ίδια ακριβώς γραμμή με το Παρέστη, ως το τέλος του στίχου, έχει ύφεση στον Βου (που ουκ ολίγες φορές παίρνει την εναρμόνια φθορά).
Ε, τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;....
Last edited:
giorgosgoudi
Νέο μέλος
Κι όταν δεν υπάρχει τέτοια έλξη τι αλλάζει;
Σε άλλα βιβλία έχει έλξεις που δεν χρειάζονται, σε άλλα μπορεί να χρειάζονται αλλά δεν τις έχει, πρέπει να δημιουργηθεί ένας κώδικας επικοινωνίας (που να στηρίζεται στη συμβατική ορολογία της θεωρίας).
Σε άλλα βιβλία έχει έλξεις που δεν χρειάζονται, σε άλλα μπορεί να χρειάζονται αλλά δεν τις έχει, πρέπει να δημιουργηθεί ένας κώδικας επικοινωνίας (που να στηρίζεται στη συμβατική ορολογία της θεωρίας).
Shota
Παλαιό Μέλος
Το ίδιο συμβαίνει και σε επόμενους στίχους, όχι μόνο σ' αυτόν που προανέφερα....
Στο Παρέστη η Βασίλισσα, μάλιστα, έχει ατζέμ και ύστερα λύση της φθοράς.
Στο Άκουσον θύγατερ πιο κάτω, ενώ είναι η ίδια ακριβώς γραμμή με το Παρέστη, ως το τέλος του στίχου, έχει ύφεση στον Βου (που ουκ ολίγες φορές παίρνει την εναρμόνια φθορά).
Ε, τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;....
Εδώ μπερδεύτηκα. Ποια τα διαστήματα στο α ΄ ήχο με την εναρμόνια φθορά (η ύφεση) επί τον Γα και γιατί αυτά συμπίπτουν με τα διαστήματα του πλ. δ΄ με την εναρμόνια φθορά επί τον Βου; Η λέτε κάτι άλλο;
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ
Παλαιό Μέλος
Προφανώς, αλλάζει το άκουσμα, αφού τα διαστήματα, κατά την εκτέλεση, είναι διαφορετικά!
Α) Στην περίπτωση, που δεν έχουμε κανένα σημείο αλλοίωσης στο φθόγγο ΓΑ, τα διαστήματα (αποδεκτά από τους περισσοτέρους εξ' ημών), είναι: ΠΑ-ΒΟΥ (10 ηχομ.), ΒΟΥ-ΓΑ (08 ηχομ.)
Β) Στην περίπτωση, χρήσης της φθοράς "ατζέμ", τα αντίστοιχα διαστήματα είναι: ΠΑ-ΒΟΥ (12 ηχομ.), ΒΟΥ-ΓΑ (06 ηχομ.).
ΥΓ: Αναφέρομαι στον α΄ ήχο, με βάση τον ΠΑ.
giorgosgoudi
Νέο μέλος
Αν ήθελε φθορά "ατζέμ" ο συγγραφέας, δεν υπήρχε το δικό της σύμβολο;
Και γιατί δεν έβαλε την έλξη στον βου αφού αυτός μεταβάλλεται;
Σε κάθε περίπτωση, έχεις κανένα ηχητικό παράδειγμα που να ακούγεται η μία περίπτωση διαφορετική από την άλλη;
Και γιατί δεν έβαλε την έλξη στον βου αφού αυτός μεταβάλλεται;
Σε κάθε περίπτωση, έχεις κανένα ηχητικό παράδειγμα που να ακούγεται η μία περίπτωση διαφορετική από την άλλη;
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ
Παλαιό Μέλος
Μιλώντας, με υποθέσεις:
1. Έχει απαντηθεί, εμμέσως, εδώ.
Εξ' άλλου, σύμφωνα με τον μουσικολόγο κ. Γ. Κωνσταντίνου: "Τα κλασσικά" κείμενα που εξηγήθηκαν στη Νέα Μέθοδο δεν είχαν ατζέμ, το οποίο είναι εφεύρημα της νέας γραφής (για τις θέσεις αυτές)....", εδώ.
2. Ίσως, σύμφωνα με την (1), να τη θεωρούσαν δεδομένη (την έλξη στον βου)!
3. Ο οποιοσδήποτε εξ' ημών, θα μπορούσε να ψάλλει και τις δύο περιπτώσεις: Α). ΓΑ - ΒΟΥ - ΠΑ - ΝΗ (08 - 10 - 12), Β). ΓΑ ως ΖΩ εναρμόνιο (06 - 12 - 12).