Θα σας μεταφέρω εμπειρίες ενός φίλου που εμπιστεύομαι σχετικά με τη γνωριμία του με το μεγάλο Παναγιωτίδη μεταξύ του 1984 και της κοίμησής του.
Η τελευταία αναλαμπή του Παναγιωτίδη ήταν η γνωριμία του με τους αδελφούς Τσαχαλίνα (ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του Αντώνη...). Βρήκε σ' αυτούς αγάπη, περίθαλψη, φροντίδα, πράγματα που δεν είχε μέχρι τότε, άσχετα αν ήταν και δικό του φταίξιμο. Στο σπίτι του λοιπόν στο Βαρδάρι χρειαζόταν να ανεβείς αρκετές σκάλες για να φθάσεις στην πόρτα του. Έξω από αυτήν υπήρχε ένα διαφημιστικό πλακάκι του γιού του Άλκη, γνωστού ηθοποιού, με τίτλο "Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα"! Κάποιοι που δε γνώριζαν την ταινία το θεωρούσαν πολύ ταιριαστό...
Εντός της οικίας με τη ζεστή φιλοξενία της κυρα-Νίνας και με νωπό ακόμα το σπαραγμό για το χαμό του μεγάλου γιού ο μεγάλος δάσκαλος ηχογραφούσε στο κασετόφωνο και δίδασκε συγχρόνως πάμπολλα μαθήματα. Όλα αυτά σώζονται σε κασέτες καιι ελάχιστα έχουν δεί το φως του Ψαλτολογίου. Παραμένει όμως τεράστιος πλούτος ανέκδοτος! Ο μακαρίτης Αντώνης Τσαχαλίνας θαρρώ τα είχε απομαγνητοφωνήσει τα περισσσότερα. Ο Παναγιωτίδης γκρίνιαζε συνέχεια για τη φωνή του, κατηγορούσε τον εαυτό του που δεν τα καταφέρνει όπως παλιά και άλλα χαριτωμένα, κάπως κωμικά θα έλεγα. Ο φίλος μου περιγράφει: Τι φωνή ήταν αυτή; Ανατριχίλα! Ήταν η πρώτη φορά που ξεπέρασε μέσα του άλλο μεγάλο ψάλτη της Θεσσαλονίκης που άκουγε ζωντανά και θεωρούσε ό,τι καλύτερο είχε ακούσει ως τότε. Τεράστια, γλυκύτατη φωνή, που σε συνέπαιρνε! Μοναδική ερμηνεία. Παραδείγματα: "Ανοιγέσθω η πύλη" Πρίγγου μαζί με εμπλουτισμό και απλώς απίστευτη διδασκαλία. "Σε την υπερ νουν" με τη θέση Πέτρου τη χρωματική. Ν΄Ψαλμός απαράμιλλος. Και πάει λέγοντας...Και τα πάντα από στήθους χωρίς το παραμικρό ψεγάδι! Μαζί ήταν ομάδα ολίγων εκλεκτών. Του λέγανε: Είδες που άδικα γκρινιάζεις για τη φωνή σου; Εξαιρετικός είσαι. Απάντηση: Ναι, αλλά εχω ιδρώσει, παλιά δεν ίδρωνα! Απολαυστικός γκρινιάρης!
Αυτός ο αρχοντάνθρωπος με τη φωνή που σε καθήλωνε (και είχε κάνει έναν παλιό δήμαρχο στον Πύργο να τον ζητωκραυγάσει μέσα στην εκκλησία, εν ώρα ακολουθίας...) παρέμενε παροπλισμένος από την ενεργό ψαλτική για δεκαετίες! Θα έπρεπε να ντρέπονται πολλοί...
Τελείωνω για σήμερα με την οργισμένη φράση του άλλου μεγάλου Θανάση, του Καραμάνη, για τον Παναγιωτίδη, όταν κάποιο άτομο τον είχε αποκαλέσει με άσχημη λέξη: "Τι λες ρε, αυτός είναι ο δάσκαλος όλων μας"! Και σε άλλη συζήτηση ο μεγάλος Καραμάνης: "Αυτός με δίδαξε το στιχηραρικό κι εγώ τον δίδαξα το παπαδικό". Ανεπανάληπτοι!