Ε όχι και δεν μαθήτευσε στον Πρίγγο..δηλ. όταν ακούς κάποιον δεν είναι μαθητεία αυτό;; Λάθεμένη 'αποψη έχεις.. Εσύ όταν είσαι στο αμφιθέατρο τι κάνεις;; Aκούς τον καθηγητή σου. Δεν είναι μάθηση αυτή; όλοι το αναφέρουν ό,τι το μεγαλύτερο σχολείο είναι το αναλόγιο..και ύστερα μαθήτευσε με την έννοια που το λες και εσύ στον Σομπατζη (μαθητή Ναυπλιώτη) οπότε το ίδιο και το αυτό..
Η διαφορά με τους καθηγητές μου είναι ότι μου προσφέρουν γνώση, τους ρωτάω, μ'απαντάνε, μιλάμε έξω για θέματα της επιστήμης μας και μη.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο είδος μάθησης, λιγότερο παραγωγικό, που ονομάζεται "σεμινάριο" ή "συνέδριο".
Στα σεμινάρια και στα συνέδρια ακούμε τους μεγάλους του είδους να μιλάνε, εμείς κάνουμε τουμπεκί και στο τέλος της ημέρας θυμόμαστε ελάχιστα των ελαχίστων απ'τα τόσα πολλά και ενδιαφέροντα θέματα και σχόλια που ακούσαμε.
Το ότι ο Στανίτσας ήταν στο απέναντι αναλόγιο δεν ήταν μαθητεία, αλλά σεμινάριο.
Μαθητεία και δη στο αναλόγιο θα πει να είσαι ΔΙΠΛΑ στον δάσκαλό σου, να σε διορθώνει επιτόπου, να σε μαλώνει, να συζητάτε το κάθε θέμα που σε απασχολεί, να σου δίνει αυτός τις γνώσεις που πρέπει να πάρεις και όχι να μιλάει με έναν άλλον και εσύ απλώς να ακούς, να επεξεργάζεσαι, να φιλτράρεις και να οριστικοποιείς όποια γνώση θέλεις εσύ, που στο κάτω κάτω δεν ξέρεις αν θα την αφομοιώσεις 100% σωστά.
Αυτό σημαίνει η φράση "το αναλόγιο είναι το μεγαλύτερο σχολείο".
Ούτε καν με τον Σόμπατζη δεν έκανε τέτοιου είδους μάθημα ο Στανίτσας.
Ο Μιχαηλίδης ίσα ίσα του μάθαινε τις γραμμές του Πατριαρχείου και αυτό ήταν όλο.
Αν είχε κάτσει να μαθητεύσει στην κυριολεξία στον Μιχαηλίδη, κάτι θα είχε πάρει, πέρα απ'τις γραμμές.
Μπορεί να καταλαβαίνεις ότι κάποιος ψάλλει με διαφορετικό τρόπο, αλλά ΔΕΝ θα τον αφομοιώσεις αν δεν πας κοντά του να σου μάθει αυτόν τον τρόπο.
Και για να ενισχύσω και την γνώμη μου (αν θεωρείται ενίσχυση), θα καταθέσω και την προσωπική μου μαρτυρία:
Πριν από 4-5 χρόνια (16-17 ετών), άρχισα να "ανακαλύπτω" τους Πατριαρχικούς ψάλτες (τότε άρχισα να ψάχνω αυτά τα θέματα στο Διαδίκτυο και έτσι ανακάλυψα και το παρόν φόρουμ) και σιγά σιγά άρχισα να προσπαθώ να τους μιμηθώ (Πρίγγο και Στανίτσα, ελάχιστα τους μεταγενέστερους, καθόλου τον Ναυπλιώτη, διότι δεν τον είχα ακουστά).
Κάποια στιγμή τον Ιανουάριο του 2013, "ανακάλυψα" τον Γεώργιο Μιχαλάκη και άρχισα να ακούω ό,τι ηχητικά είχε ανεβάσει εδώ και μπορούσα να βρω και προσπαθούσα να μάθω αυτά που έλεγε.
Σε πληροφορώ πως μέχρι που να αρχίσω μαθήματα με την κυριολεκτική έννοια με τον ίδιον, δεν είχα μάθει ΤΙΠΟΤΑ απολύτως.
Αφότου έκατσε και μου εξήγησε τα πάντα και με διόρθωνε σε κάθε βήμα, τότε άρχισα να βλέπω αλλαγή (και βελτίωση, αν θες).
Τότε κατάλαβα πως αυτό που νόμιζα στα 17 μου ότι έψελνα όπως ο Πρίγγος και ο Στανίτσας ήταν ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΛΑΘΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ.
Συμπέρασμα: μόνο ακούγοντας, κερδίζεις ελάχιστα. Πρέπει να μιλήσεις με τον οποιονδήποτε έχει να σου προσφέρει γνώσεις που θες να αποκτήσεις.
Ευχαριστώ!
