"Σφήνα" στη .... "σφήνα".
Αφού επέρχεται
μια μόνο μόνιμη αλλοίωση στο τετράχορδο δεν υπάρχει αλλαγή γένους. Το γιατί, αναφέρθηκε παραπάνω.
Αυτή η χαμηλομένη κορυφή του τετραχόρδου (για το σχηματισμό τελείου τετραχόρδου από τη βάση του ήχου) δηλώθηκε στη νέα μέθοδο είτε με το "ατζέμ"(οπίλαφο) όταν η μελωδία έφτανε μέχρι τον άνω Ζω ή και λίγο παραπάνω (ανάλογα με τη γραμμή), είτε με τη φθορά του διατονικού Νη στη βάση, όταν η έκταση της μελωδίας ήταν συνεχώς προς τα άνω.
Τώρα, εξαιτίας της συχνότατης δίεσης του Βου προς τον Γα (βάση) και του Κε προς τον Ζω (κορυφή τετραχόρδου) το διάστημα έγινε "εναρμόνιο" (εναρμόνια δίεση), επικράτησε οι ήχοι που έχουν τέτοιο τετράχορδο να λέγονται εναρμόνιοι.
Όμως η δίεση γράφεται. Για να φανταστούμε και να υπολογίσουμε την απλή (κατ' εμάς) δίεση αλλά ημιτόνου κατά τον Χρύσανθο και προ της Επιτροπής στα κείμενα του Γρηγορίου και του Χουρμουζίου στο 3 που δίνει στο Θεωρητικό του ο Χρύσανθος!!!!! "Καβάλα πάν στην εκκλησιά" που λέει και ένα τραγούδι. Θα πρέπει να φτάσουμε κοντά στο Δι!!!!!
Αλλά πρέπει να ειπωθούν εναρμόνιοι και όλοι οι άλλοι σημερινοί ήχοι που έχουν τα ίδια διαστήματα (έστω και με ανακατεμένη σειρά)

!! Και θα πρέπει να πούμε ότι το 6 (κατά προσέγγιση) "συνιστά" εναρμόνιο γένος


!!! Είναι λίγο "οξύμωρο το σχήμα"



!!!!
(τέλος "σφήνας").
Ευχαριστώ.