Από τη musipedia εδώ:
«Πληκτροφόρο όργανο (τύπος εκκλ. οργάνου) που επινόησε ο Κ. Ψάχος (με τον φυσικομαθηματικό Στ. Βραχάμη) για να παίζει με ακρίβεια όλα τα διαστήματα των Ήχων, τις φθορέςκαι τις χρόες της βυζ. μουσικής. Άρχισε να κατασκευάζεται σε 2 τύπους (εκκλησιαστικού οργάνου και αρμόνιου) το 1922 στη Βαυαρία (στο Έττιγκεν) όπου πήγε ο Ψάχος για αυτοπρόσωπη επίβλεψη. Τελείωσε το 1924 στοιχίζοντας 3.000 δολάρια (ποσό τεράστιο, που στο μεγαλύτερο μέρος του πλήρωσε η Εύα Πάλμερ-Σικελιανού). Είναι ατύχημα που το ειδικό αυτό όργανο (με τα 42 πλήκτρα ανα οκτάβα και τους 2.000 αυλούς) δεν έφτασε ποτέ στην Ελλάδα. Πρέπει στο μεταξύ να καταστράφηκε. Κατασκευάστηκαν και 2 μικρότερα πανομοιότυπα όργανα (για τον Ψάχο και τη Σικελιανού) που κι αυτά έμειναν αχρησιμοποίητα, έχοντας πια μόνο μουσειακή αξία. "Ωστόσο" (γράφει η Ο. Τολίκα) "το Παναρμόνιο έκανε γνωστό τον Ψάχο στην Ευρώπη, διότι του δόθηκε η ευκαιρία να παρουσιάσει σε μεγάλη συναυλία (1926) βυζ. ύμνους, δημοτικά τραγούδια και δικές του συνθέσεις που είχαν μεγάλη απήχηση στους κύκλους των φιλομούσων". »
Από εδώ:
«Ο Ψάχος ήταν και εφευρέτης. Επενόησε και σχεδίασε το παναρμόνιο, ένα όργανο το οποίο παράγει όλους τους φθόγγους της Ευρωπαϊκής και Βυζαντινής Μουσικής, με ένα πληκτρολόγιο (εν αντιθέσει προς τα κοινά αρμόνια που παράγουν μόνο Δυτική Μουσική). Αποδίδει πιστά τα μουσικά διαστήματα των κλιμάκων και των ποικίλων ήχων και γενών της Βυζαντινής Μουσικής και παραλλήλως και της Δυτικής. Έχει ύψος 6 μέτρων και αποτελείται από 660 αυλούς. Κατά παραγγελίαν του Ψάχου, κατεσκευάσθη στην Γερμανία, από τον Γερμανικό οίκο (με τον φυσικομαθηματικό της βυζ. μουσικής. Άρχισε να κατασκευάζεται σε 2 τύπους (εκκλησιαστικού οργάνου και αρμόνιου) το 1922 στη Βαυαρία (στο Έττιγκεν) όπου πήγε ο Ψάχος για αυτοπρόσωπη επίβλεψη. Τελείωσε το 1924 στοιχίζοντας 3.000 δολάρια (ποσό τεράστιο, που στο μεγαλύτερο μέρος του πλήρωσε η STEINΜΕYER.
Λόγω θανάτου του Ψάχου, δεν προέλαβε να έλθη στην Ελλά*δα και μέχρι μόλις προσφάτως ευρίσκετο ακόμη στο μουσείο του Γερμανικού εργοστασίου που το είχε κατασκευάσει. Η υλική του αξία ανέρχεται σήμερα σε 40 εκατομμύρια δραχμές. Η πνευματική του αξία είναι ανυπολόγιστη, διότι είναι μοναδικό στον κόσμο, ως προς την ιδέα και κατασκευή. Οι Αμερικανοί (το Πανεπιστήμιο του Michigan) θέλησαν να το αποκτήσουν, αλλ' οι Γερμανοί δεν το έδιδαν. Το κρατούσαν ως κειμήλιο και το συντηρούσαν με δικά τους έξοδα, ανερχόμενα σε 300.000 δραχμές ετησίως. (Διότι οι σωλήνες πρέπει να καθαρίζονται και να προστατεύονται από την διαφυγή σκόνης και υγρασίας που τους καταστρέφει).
Με την ικανότητα του να παράγη όλους τους ήχους, οι Γερμανοί το θεωρούν ως πρόδρομο του σημερινού συνθετητού (Synthesizer), ο οποίος είναι ηλεκτρονικός, ενώ το παναρμόνιο του Ψάχου είναι παραδοσιακό και λειτουργεί με αέρα και σωλήνας -και εδώ είναι το κατόρθωμα: Ο σχεδιασμός των σωλήνων (αυλών), ώστε έκαστος να παράγη την δέουσα συχνότητα.
ΟΙ Γερμανοί θεωρούν τον Ψάχο ως προεφευρέτη του synthesizer. Επίσης θεωρούν το παναρμόνιο ως το σπουδαιότερο επινόημα της μουσι*κής ιστορίας μετά την αρχαία ύδραυλι, η οποία λει*τουργούσε με νερό.
Δυστυχώς, το Γερμανικό εργοστάσιο εξεποίησε το παναρμόνιο μόλις πρόσφατα, τον Ιανουά*ριο του 2005, κατόπιν φυλάξεως του επί 54 έτη! Τι ατυχής σύμπτωσις! Θα ήτο ευχής έργον αυτό το μέγα ιδιότυπο όργανο που σχεδίασε η ιδιοφυΐα του Μεγαρευμιώτη Ψάχου να απεκτάτο από την Ελλάδα, π.χ. από το Υπουργείο Πολιτισμού και να ετίθετο εκεί που άξιζε, π.χ. στο Μέγαρο Μουσικής ή στην Μητρόπολη Αθηνών, όπου θα προσέδιδε αίγλη στον χώρο, αλλά και στον μουσικό κόσμο της Ελλάδος.Ή ακόμη, να ετίθετο στο Ωδείο Αθηνών, όπου οι σπουδασταί μουσικής θα έκαμναν μάθημα επ' αυτού. Θα εδίδετο και ένα press conference σε διεθνείς δημοσιογράφους για να προβληθή, να επιδειχθή και να εξηγηθεί τι είναι. Αλλά... καθεύδομεν.
Τον Οκτώβριο του 2003, με πρόταση του γράφοντος, ο Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών ευγενώς ενδιεφέρθη να απόκτηση το παναρμόνιο, και μάλιστα να το φιλοξενήση μονίμως στην αίθουσα τελετών του. Όμως, το κόστος των 40 εκατομμυρίων ήταν δυσβάστακτο. Ανεζητήθη χορηγός, αλλά δεν ευρέθη ενδιαφερόμενος. Ως φαίνεται, οι Έλληνες είναι γενναιόδωροι σε άλλα, και όχι στα πολιτιστικά μνημεία τους. Επιτρέπουν τους ξένους να τα διεκδικούν ως δικά τους.»
Από εδώ:
«Το Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, οργάνωσε Επιστημονική Ημερίδα, στις 30 Νοεμβρίου 2007, με θέμα: "Κωνσταντίνος Ψάχος. Ο Μουσικός, ο Λόγιος".
...
Οι ανακοινώσεις πλαισιώθηκαν με την παρουσίαση, για πρώτη φορά, του μικρού Παναρμονίου, που κατασκεύασε ο οίκος Steinmayer με τις οδηγίες του Κ. Ψάχου. Το μοναδικό αυτό όργανο ανήκει στη μουσειακή Συλλογή του ΚΕΕΛ. Το παραχώρησε ευγενικά η κ. Ελένη Ντάλλα.
Με την ημερίδα αυτή το Κέντρο Λαογραφίας ανέδειξε την προσωπικότητα και το έργο του Κωνσταντίνου Ψάχου, αλλά και απέδωσε ευχαριστίες στην κα. Ελένη Ντάλλα, η οποία διαφύλαξε με φροντίδα και αγάπη το πολύτιμο αρχείο του και εμπλούτισε την μουσειακή Συλλογή του Κέντρου με την δωρεά των κέρινων μουσικών κυλίνδρων και του μικρού «Παναρμονίου», του μοναδικού υπάρχοντος στον κόσμο οργάνου που λειτουργεί και έχει τη δυνατότητα να αποδώσει τις λεπτεπίλεπτες αποχρώσεις των διαστημάτων της ελληνικής μουσικής.»
Περί της Ημερίδας και το πρόγραμμα της Ημερίδας.
Σχετικά αναφέρονται και στη συζήτηση εδώ:
http://www.rembetiko.gr/forums/archive/index.php/t-18671.html
Και άλλα υπάρχουν από Βουδούρη και άλλους που μπορούν να προστεθούν εδώ.
«Πληκτροφόρο όργανο (τύπος εκκλ. οργάνου) που επινόησε ο Κ. Ψάχος (με τον φυσικομαθηματικό Στ. Βραχάμη) για να παίζει με ακρίβεια όλα τα διαστήματα των Ήχων, τις φθορέςκαι τις χρόες της βυζ. μουσικής. Άρχισε να κατασκευάζεται σε 2 τύπους (εκκλησιαστικού οργάνου και αρμόνιου) το 1922 στη Βαυαρία (στο Έττιγκεν) όπου πήγε ο Ψάχος για αυτοπρόσωπη επίβλεψη. Τελείωσε το 1924 στοιχίζοντας 3.000 δολάρια (ποσό τεράστιο, που στο μεγαλύτερο μέρος του πλήρωσε η Εύα Πάλμερ-Σικελιανού). Είναι ατύχημα που το ειδικό αυτό όργανο (με τα 42 πλήκτρα ανα οκτάβα και τους 2.000 αυλούς) δεν έφτασε ποτέ στην Ελλάδα. Πρέπει στο μεταξύ να καταστράφηκε. Κατασκευάστηκαν και 2 μικρότερα πανομοιότυπα όργανα (για τον Ψάχο και τη Σικελιανού) που κι αυτά έμειναν αχρησιμοποίητα, έχοντας πια μόνο μουσειακή αξία. "Ωστόσο" (γράφει η Ο. Τολίκα) "το Παναρμόνιο έκανε γνωστό τον Ψάχο στην Ευρώπη, διότι του δόθηκε η ευκαιρία να παρουσιάσει σε μεγάλη συναυλία (1926) βυζ. ύμνους, δημοτικά τραγούδια και δικές του συνθέσεις που είχαν μεγάλη απήχηση στους κύκλους των φιλομούσων". »
Από εδώ:
«Ο Ψάχος ήταν και εφευρέτης. Επενόησε και σχεδίασε το παναρμόνιο, ένα όργανο το οποίο παράγει όλους τους φθόγγους της Ευρωπαϊκής και Βυζαντινής Μουσικής, με ένα πληκτρολόγιο (εν αντιθέσει προς τα κοινά αρμόνια που παράγουν μόνο Δυτική Μουσική). Αποδίδει πιστά τα μουσικά διαστήματα των κλιμάκων και των ποικίλων ήχων και γενών της Βυζαντινής Μουσικής και παραλλήλως και της Δυτικής. Έχει ύψος 6 μέτρων και αποτελείται από 660 αυλούς. Κατά παραγγελίαν του Ψάχου, κατεσκευάσθη στην Γερμανία, από τον Γερμανικό οίκο (με τον φυσικομαθηματικό της βυζ. μουσικής. Άρχισε να κατασκευάζεται σε 2 τύπους (εκκλησιαστικού οργάνου και αρμόνιου) το 1922 στη Βαυαρία (στο Έττιγκεν) όπου πήγε ο Ψάχος για αυτοπρόσωπη επίβλεψη. Τελείωσε το 1924 στοιχίζοντας 3.000 δολάρια (ποσό τεράστιο, που στο μεγαλύτερο μέρος του πλήρωσε η STEINΜΕYER.
Λόγω θανάτου του Ψάχου, δεν προέλαβε να έλθη στην Ελλά*δα και μέχρι μόλις προσφάτως ευρίσκετο ακόμη στο μουσείο του Γερμανικού εργοστασίου που το είχε κατασκευάσει. Η υλική του αξία ανέρχεται σήμερα σε 40 εκατομμύρια δραχμές. Η πνευματική του αξία είναι ανυπολόγιστη, διότι είναι μοναδικό στον κόσμο, ως προς την ιδέα και κατασκευή. Οι Αμερικανοί (το Πανεπιστήμιο του Michigan) θέλησαν να το αποκτήσουν, αλλ' οι Γερμανοί δεν το έδιδαν. Το κρατούσαν ως κειμήλιο και το συντηρούσαν με δικά τους έξοδα, ανερχόμενα σε 300.000 δραχμές ετησίως. (Διότι οι σωλήνες πρέπει να καθαρίζονται και να προστατεύονται από την διαφυγή σκόνης και υγρασίας που τους καταστρέφει).
Με την ικανότητα του να παράγη όλους τους ήχους, οι Γερμανοί το θεωρούν ως πρόδρομο του σημερινού συνθετητού (Synthesizer), ο οποίος είναι ηλεκτρονικός, ενώ το παναρμόνιο του Ψάχου είναι παραδοσιακό και λειτουργεί με αέρα και σωλήνας -και εδώ είναι το κατόρθωμα: Ο σχεδιασμός των σωλήνων (αυλών), ώστε έκαστος να παράγη την δέουσα συχνότητα.
ΟΙ Γερμανοί θεωρούν τον Ψάχο ως προεφευρέτη του synthesizer. Επίσης θεωρούν το παναρμόνιο ως το σπουδαιότερο επινόημα της μουσι*κής ιστορίας μετά την αρχαία ύδραυλι, η οποία λει*τουργούσε με νερό.
Δυστυχώς, το Γερμανικό εργοστάσιο εξεποίησε το παναρμόνιο μόλις πρόσφατα, τον Ιανουά*ριο του 2005, κατόπιν φυλάξεως του επί 54 έτη! Τι ατυχής σύμπτωσις! Θα ήτο ευχής έργον αυτό το μέγα ιδιότυπο όργανο που σχεδίασε η ιδιοφυΐα του Μεγαρευμιώτη Ψάχου να απεκτάτο από την Ελλάδα, π.χ. από το Υπουργείο Πολιτισμού και να ετίθετο εκεί που άξιζε, π.χ. στο Μέγαρο Μουσικής ή στην Μητρόπολη Αθηνών, όπου θα προσέδιδε αίγλη στον χώρο, αλλά και στον μουσικό κόσμο της Ελλάδος.Ή ακόμη, να ετίθετο στο Ωδείο Αθηνών, όπου οι σπουδασταί μουσικής θα έκαμναν μάθημα επ' αυτού. Θα εδίδετο και ένα press conference σε διεθνείς δημοσιογράφους για να προβληθή, να επιδειχθή και να εξηγηθεί τι είναι. Αλλά... καθεύδομεν.
Τον Οκτώβριο του 2003, με πρόταση του γράφοντος, ο Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών ευγενώς ενδιεφέρθη να απόκτηση το παναρμόνιο, και μάλιστα να το φιλοξενήση μονίμως στην αίθουσα τελετών του. Όμως, το κόστος των 40 εκατομμυρίων ήταν δυσβάστακτο. Ανεζητήθη χορηγός, αλλά δεν ευρέθη ενδιαφερόμενος. Ως φαίνεται, οι Έλληνες είναι γενναιόδωροι σε άλλα, και όχι στα πολιτιστικά μνημεία τους. Επιτρέπουν τους ξένους να τα διεκδικούν ως δικά τους.»
Από εδώ:
«Το Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, οργάνωσε Επιστημονική Ημερίδα, στις 30 Νοεμβρίου 2007, με θέμα: "Κωνσταντίνος Ψάχος. Ο Μουσικός, ο Λόγιος".
...
Οι ανακοινώσεις πλαισιώθηκαν με την παρουσίαση, για πρώτη φορά, του μικρού Παναρμονίου, που κατασκεύασε ο οίκος Steinmayer με τις οδηγίες του Κ. Ψάχου. Το μοναδικό αυτό όργανο ανήκει στη μουσειακή Συλλογή του ΚΕΕΛ. Το παραχώρησε ευγενικά η κ. Ελένη Ντάλλα.
Με την ημερίδα αυτή το Κέντρο Λαογραφίας ανέδειξε την προσωπικότητα και το έργο του Κωνσταντίνου Ψάχου, αλλά και απέδωσε ευχαριστίες στην κα. Ελένη Ντάλλα, η οποία διαφύλαξε με φροντίδα και αγάπη το πολύτιμο αρχείο του και εμπλούτισε την μουσειακή Συλλογή του Κέντρου με την δωρεά των κέρινων μουσικών κυλίνδρων και του μικρού «Παναρμονίου», του μοναδικού υπάρχοντος στον κόσμο οργάνου που λειτουργεί και έχει τη δυνατότητα να αποδώσει τις λεπτεπίλεπτες αποχρώσεις των διαστημάτων της ελληνικής μουσικής.»
Περί της Ημερίδας και το πρόγραμμα της Ημερίδας.
Σχετικά αναφέρονται και στη συζήτηση εδώ:
http://www.rembetiko.gr/forums/archive/index.php/t-18671.html
Και άλλα υπάρχουν από Βουδούρη και άλλους που μπορούν να προστεθούν εδώ.
Last edited by a moderator:
