Επειδή έλειψα για λίγο καιρό από την Ελλάδα, απαντώ συγκεντρωτικά εδώ με μερικές παραθέσεις για απαντήσεις από κάμποσα μηνύματα.
Για όσους συμμετείχαν στην συζήτηση περί λεγέτου θα ήθελα να κάνουν έναν κόπο και να ξαναδιαβάσουν το αρχικό (πρώτο) μήνυμα…!!!
Διότι είμαστε εκτός θέματος!!!
Οι απαντήσεις που δόθηκαν, οι περισσότερες από αυτές τουλάχιστον, ήταν εντός θέματος. Απλά είναι αυτό που είχε πει παλαιότερα ο κ.Κωνσταντίνου σε
αυτό το μήνυμά του: (η υπογράμμιση δική μου)
...Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με τα δεδομένα που παραθέτονται αλλά με τη δυνατότητα επεξεργασίας των δεδομένων. Κάποια δεδομένα "μπλοκάρουν" πολλές φορές έναν τρόπο σκέψης για ένα θέμα το οποίο είναι από πολλούς παραδεκτό και δεδομένο. Εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Τότε το ζήτημα αντιμετωπίζεται ως σύγκρουση "δύο διαφορετικών κόσμων" και ο λιγότερο διαβασμένος (λόγω μη θέλησης ή επιλογής ή εύκολης πρόσβασης στις πηγές με την οποία ενδεχομένως να είχε τη δυνατότητα προβληματισμού "αφ'εαυτού" και όχι επειδή του το λέει κάποιος) αμύνεται για "τα ιερά και τα όσια" που κινδυνεύουν να "χαθούν", να "αλλοιωθούν" και η επιστράτευση ὀλων των "όπλων" πιστεύει ότι είναι "καθήκον" του...
Και μερικές απαντήσεις.
Διευκρινήσεις
1)Προφανώς η ονομασία ‘’πλάγιος του δευτέρου διατονικός’’ παραπέμπει στις αναστηθείσες ονομασίες .
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα! Αυτές οι ονομασίες δεν πέθαναν κάποτε για να αναστηθούν σήμερα. Το μέχρι τώρα βασικό επιχείρημα ήταν ότι οι τρεις δάσκαλοι δεν τις χρησιμοποίησαν. Αυτό είναι λάθος αφού
και οι τρεις τις χρησιμοποιούσαν
αλλά και οι κλασσικές εκδόσεις μετά τους τρεις.
Στο ότι εμείς δεν το γνωρίζουμε αυτό δεν φταίνε ούτε οι τρείς ούτε οι κλασσικές εκδόσεις, ούτε ο Καράς, ούτε τίποτ’ άλλο, παρα μόνο η δική μας αμέλεια.
Οπότε τα περι αναστάσεως, δεν έχουν τόπο εδώ. Αν θέλετε ας μιλήσουμε περι
λήθης μερικών ως προς αυτά που είπαν οι τρεις...
ερώτηση
1)θα μας διευκόλυνε σε κάτι να αναβαπτίσουμε
Τον ήχο λέγετο σε ‘’πλάγιος του δευτέρου διατονικός’’
Ειπώθηκε από τον κ.Κωνσταντίνου (και τον Χρήστο Ψωμιάδη σε άλλο σημείο) και δεν ξέρω αν το είδε κανείς κι απ’ αυτούς που το είδαν πόσοι το κατάλαβαν. (η υπογράμμιση πάλι δική μου)
Μερικά πράγματα περί Λεγέτου (αν και έχουν ξαναειπωθεί).
Ο Λέγετος ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΟΚΤΩΗΧΙΑ της εκκλησιαστικής μας μουσικής.
Ο Λέγετος, κατά συνέπεια, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΗΧΟΣ, απλά σε αυτόν ψάλλονται μέλη του Τετάρτου ήχου.
Όταν ποιητικά κείμενα ανήκοντα στον Τέταρτο ήχο ψάλλονται στον Λέγετο μπαίνει (και πρέπει να μπαίνει) στη μαρτυρία του ήχου η δίφωνη κατάβαση (συνεχές ελαφρόν) για να φαίνεται η σχέση της σύνδεσης του αρχικού ήχου (Τετάρτου) με τον ήχο που θα ψαλεί (Λέγετος). Όταν η σύνθεση δεν ανήκει (ως ποιητικό κείμενο) στον Τέταρτο ήχο, τότε μπαίνει η μαρτυρία ήχου του Λεγέτου.
Δεν μπορεί ένας ήχος ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΝΟΜΑ να έχει ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΤΕΤΡΑΧΟΡΔΟ απο τη βάση του ήχου του (αυτό για τη συνέχεια μουσικής συζήτησης).
Άραγε καταλάβατε τι είπε; Αν ναι συμφωνείτε; Αν όχι γιατί δεν τον ρωτάτε να σας εξηγήσει τι ακριβώς εννοεί;
Το να ονομάσουμε τον Λέγετο "κάπως" (ορθότερα να πούμε τι ήχος είναι) θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε, γιατί στο καλοφωνικό ειρμολόγιο στην σειρά των ειρμών του Β' ήχου βλέπουμε τον λέγετο (Δ' ήχο όπως ξέρουμε εμείς σήμερα-ή μήπως όχι
, γιατί στο οκτάηχο Θεοτόκε Παρθένε στην σειρά του Β' ήχου βλέπουμε λέγετο, γιατί έχει την ίδια κλίμακα με τον βαρύ (από τον ζω) και άλλα τέτοια πολλά. Αυτό θα μας βοηθήσει.
Σίγουρα δεν θα μας βοηθήσει να τον ψάλλουμε καλύτερα. (όχι σαν «σκέτη» θεωρία εννοώ)
Για να τον ψάλλουμε καλύτερα πρέπει να ακούσουμε πως τον έψαλλαν οι παλαιότεροι για να είμαστε όσο περισσότερο γίνεται κοντά στις "πηγές" του ακούσματος που έχουμε.
...η ερώτηση (που δεν έλαβε κανένας υπόψη πλην ενός του παναγιώτη) ήταν εάν είναι χρήσιμο να αναβαπτίσουμε τους γνωστούς μας ήχους και για ποιους λόγους
Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα επαναλαμβάνω!
Αναβαπτισμός έγινε πρόσφατα όταν αναβαπτίσθηκε ο λέγετος ως ήχος τέταρτος! Η αρχική του μορφή είναι αλλού! Και ναι, είναι χρήσιμο να επιστρέψουμε στις παλαιότερες ονομασίες (τι παλαιότερες δηλαδή; Αφού έτσι τους λένε και οι τρεις δάσκαλοι!!!) των ήχων για να μας βοηθήσουν σε πρακτικά προβλήματα του σήμερα όπως αυτά που είπα παραπάνω. (πολλά είπε κι ο Δημήτρης)
Ο μόνος καημός όπως το βλέπω εγώ είναι απλά ότι το είπε ο Καράς, και με βασικό επιχείρημα «
Μα πως ψέλνει έτσι;» το διαγράφουμε… Κάτσε να το έλεγε ο Στανίτσας και σιγά να μην μιλούσε κανείς!
Τέλος να πω κι ένα ευχαριστώ στον κ.Κωνσταντίνου που με γλίτωσε από τον κόπο να το γράψω:
Θα ήθελα να καταθέσω και μερικές σκέψεις μιας και ξαναγυρίζουμε στις "αντιπαραθέσεις" που αφορούν πρόσωπα και όχι τη μουσική (δεν αφορούν τον κ. Λιναρδάκη).
Είναι λάθος να τα φορτώνουμε όλα στον κάθε "Καρά" (εδώ περί της ονομασίας του Λεγέτου) γιατί αδικούμε κάποιους άλλους που όλοι τούς έχουμε σημείο αναφοράς (παράβαλε Τρεις Δάσκαλοι) αλλά με την ελλειπή "γνώση" μας και τη μή ανάγνωσή τους τους κατατάσουμε στους ..."νεκρούς", στην εποχή του Δαμασκηνού και δεν ξέρω εγώ που αλλού. Κατά τα άλλα, να απαντήσουμε στα προτεινόμενα μουσικά θέματα (όχι με την τροπή που πήρε η συζήτηση του ποιος ..... ξέρει περισσότερα), το αποφεύγουμε.
Δεν μπορώ να καταλάβω
- γιατί το να γνωρίζει κάποιος κάτι παραπάνω από μένα, είναι κακό!!!
- γιατί κάποιος αισθάνεται ότι κινδυνεύει, όταν έχει επιλέξει το "ταβάνι" σε αυτά που λέει και που ξέρει (στα ψαλτικά)<o></o>
- γιατί δε μένει σε αυτά που ξέρει και να προσπαθήσει να τα στηρίξει, παρά κατηγορεί αυτά που αγνοεί.
Ας έρθουν λοιπόν οι κατέχοντες αυτά που κατέχουν και να πουν ξεκάθαρα ότι:
"εγώ αφαιρώ από το θεωρητικό του Χρυσάνθου αυτές και αυτές τις παραγράφους γιατί ο Χρύσανθος έκανε λάθος".
"εγώ αφαιρώ από το ρεπερτόριο των εξηγητών Διδασκάλων αυτά και αυτά τα μαθήματα γιατί έκαναν λάθος στις ονομασίες, στις φθορές, κλπ, κλπ".
Αλλιώς, ας μιλούν λιγότερο, ας ρωτούν περισσότερο, και ας κρατούν ό,τι θέλουν χωρίς να βάζουν λόγια προηγουμένων μόνο στους νεοτέρους επειδή αυτούς "κατάφεραν" να καταλάβουν το τί λένε ή το τί γράφουν.
Ευχαριστώ.
Με βρίσκει σύμφωνο 1000%.
Αυτά.
Υ.Γ.
Εγώ θα προσπαθούσα να το ψάλω όπως στο παράδειγμα (Λέγετος, δεύτερος διατονικός ή όπως αλλιώς τον πείτε). Και ο λόγος βέβαια είναι γιατί έτσι το έχω ακούσει.
Θεωρείτε λοιπόν ότι ο Χουρμούζιος έκανε λάθος βάζοντας την φθορά του μαλακού χρώματος εκεί;
Εσείς Βασίλη σε τί ήχο θα το ψάλλατε και γιατί;
Στον ίδιο.
Με την διαφορά, ότι ξέρω πλέον γιατί το κάνω αυτό
ενώ βλέπω μαλακό χρώμα και δεν παραβλέπω απλά την φθορά (επειδή το άκουσα και μόνο), ξέρω τι σημαίνει εκεί αυτή η φθορά και γιατί ο λέγετος είναι δεύτερος (ή πλάγιος του δευτέρου-ανάλογα πως θα τον θεωρήσουμε) διατονικός και γι αυτό ακριβώς μπαίνει στην σειρά του Β΄ήχου. Ως δεύτερος διατονικός.