...
εγώ δεν είδα πουθενά ο Χάρης να αναφέρει ότι τα διαστήματα σε ανάβαση και κατάβαση είναι σταθερά.
Δεν το αναφέρει εδώ ο Χάρης, αγαπητέ Νικόλαε, όπου πάλι βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα, χωρίς να περάσουν πρώτα από το μυαλό, αλλά μόνο απ' τη γλώσσα, εν προκειμένω, απ' τα δάχτυλα.
Με τον Χάρη κάναμε αυτή την συζήτηση στο συνέδριο του Ιουνίου το 2009, αν εσύ δεν ήσουν εκεί τότε, πώς να στο εξηγήσω τώρα;
Αυτός υποστήριξε τότε, ότι ο Βου του Χρυσάνθου, ουδεμία χρεία κινήσεως έχει, βρίσκεται πάντα σταθερός.
Έδειξε παράδειγμα και στον Μελωδό, του οποίου το ηχητικό αποτέλεσμα δεν με άρεσε καθόλου, όπως του είπα, δεν είναι Βυζαντινό!
Εμείς αναφερόμαστε, Δημήτριε, σε κλίμακες και όχι στις αυξομειώσεις των διαστημάτων στη μουσική πράξη. Άλλο το ένα άλλο το άλλο.
Στις κλίμακες αναφέρομαι κι εγώ, οι κλίμακες είναι τα διαστήματά των, αυτά και μόνο χαρακτηρίζουν μια κλίμακα (κλίμακα, όχι ήχο).
Αν δεν επαληθεύονται στην μουσική πράξη, τότε βράσ' τα, που λένε, πρώτα είναι η πράξη κι έπειτα η θεωρία που την επαληθεύει.
Προτού λοιπόν εξαπολύσεις πατριωτικούς φαμφαρονισμούς (είναι πολύ εύκολο να το παίξουμε πατριώτες εδώ μέσα άλλωστε, χώρια που τα thanks θα πέσουν βραχή...),
Εγώ θα προτιμούσα να μην βραχεί κανείς, μπορεί να κρυώσει με τέτοιο καιρό.
Ο χαρακτηρισμός λοιπόν έχει να κάνει με καθαρά επιστημονικά στοιχειά:
Αυτό το "επιστημονικά", πολύ αναφέρεται, αλλά ποτέ δεν έχει παρουσιαστεί κάτι, αυτά δηλαδή που γράφεις εδώ είναι επιστημονικά; Μήπως ξεχάσαμε την έννοια του όρου ή μήπως είμαστε όλοι επιστήμονες; Σε τι; Ποιος ελέγχει τις επιστημονικές μας γνώσεις; Όλα αυθαίρετα στο κράτος του τίποτα;
B]1. Στην θεωρία[/B] τα διαστήματα του μαλακού διατόνου του Χρυσάνθου δεν υπάρχουν σε Έλληνες θεωρητικούς παρά μόνο σε Άραβες
Προσωπικά, όπως ανέφερα παραπάνω, τα διαστήματα του Χρυσάνθου δεν με ικανοποιούν στο αυτί (τα διατονικά τουλάχιστον), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει και να τα απορρίψω, χωρίς να έχω πλήρη στοιχεία για το παρελθόν.
Ξέρεις εσύ αν αυτό το διάτονο ψαλλόταν ή όχι σε κάποιες περιοχές στην πράξη και ο Χρύσανθος ήταν ο πρώτος που το κατέγραψε, επειδή μπορεί απλώς να του άρεσε; Όπως του Χάρη, για παράδειγμα.
Ξέρεις αν υπήρχε και σε θεωρητικό σύγγραμμα όπου δεν σώζεται ή δεν έχει βρεθεί ακόμα;
2. Στην πράξη σήμερα τα διαστήματα αυτά χρησιμοποιούνται βασικά από τους Άραβες και μόνο σε λίγες περιπτώσεις από εμάς (κυρίως στο δεύτερο και το βαρύ διατονικό, όπως έγραψα). Γι' αυτό και τα χαρακτηρίζω αραβικά. Αν τα ακούσεις άλλωστε σε κλίμακα, θα σου θυμίσουν απολύτως αραβική μουσική και όχι βυζαντινή (με την ολοκλήρωση της εργασίας που ετοιμάζω -της οποίας άλλαξα το στυλ, γι' αυτό και αργεί- θα υπάρχει και αυτή η ευχέρεια).
Φυσικά, όταν αυτά καταργήθηκαν απ' την δυτικοτραφή μουσική επιτροπή του 1881, φυσικό κι επόμενο είναι να χαθούν απ' την μουσική πράξη. Διεσώθησαν όμως στην μουσική πρακτική των Αράβων μέχρι σήμερα (τουλάχιστον σε κάποιες περιοχές και μετά από συμβάσεις σε μουσικολογικά συνέδρια). Αν αυτό και μόνο το στοιχείο τα κάνει Αραβικά, τότε η λέξη telegraph, είναι Αγγλική.
Δεν διαφωνώ με την ευρύτερη θεώρηση της ανατολικής μουσικής επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (ή και σήμερα εν πολλοίς, αν θέλεις), δεν διαφωνώ με τα κοινά στοιχεία στην παραδοσιακή μας μουσική, τη βυζαντινή, στα τούρκικα κλασσικά και στα αραβικά μέλη, αλλά δεν μπορώ από την άλλη να πω ότι δεν υπάρχουν ιδιαιτερότητες στη μουσική έκφραση του κάθε λαού: όλοι έχουν σκληρό και μαλακό διάτονο, όλοι έχουν α' ήχο με τους ίδιους δεσπόζοντες φθόγγους (είτε ως ουσάκ είτε ως μπεγιατί είτε ως ντουγκιάχ είτε ως σαμπάχ ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο),
Καλά το πας!
τα μικροδιαστήματα όμως (όπως στη θέση του ΒΟΥ) αλλιώς θα τα ακούσεις από τον Άραβα, αλλιώς από τον Έλληνα σε γενικές γραμμές. Αυτό το απλό λέμε. Ο Άραβας θα σου ψάλει Χρύσανθο στον α' ήχο, ο Έλληνας γενικώς Επιτροπή.
Μην το χαλάς τώρα!!!!!
Το θέμα είναι αν είναι κάποιος Άραβας ή Έλληνας;
Το θέμα είναι πώς έχει μεγαλώσει κάποιος και τι μουσικά βιώματα έχει, αλλά κι αυτό δεν είναι απόλυτο.
Δεν είπαμε πριν, ότι η Επιτροπή άλλαξε τα διαστήματα, αλλάζοντας την μουσική πράξη;
(Αν η μουσική πράξη της εποχής, ήταν πράγματι οι κλίμακες του Χρυσάνθου, που κατά την γνώμη μου, δεν μπορεί να ήταν. Δεν μπορώ να φανταστώ τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη Παναγιώτη Χαλάτζογλου να ψάλλει έτσι. Είναι πολύ έξω απ' το εκκλησιαστικό, τείνοντας περισσότερο προς το θηλυπρεπές και Θυμελικό, παρά στο ικετευτικό και προσευχητικό.)
Στην ουσία,
όπως έχω αναφέρει, σκλήρυνε τον Χρύσανθο κατά ένα Διδύμειο Κόμμα (81/80), στην πράξη δηλαδή με 1/9 του μείζονος τόνου (1 Πυθαγόρειο Κόμμα στα 53).
Κατά τη γνώμη μου, δεν είμαι σίγουρος ότι ο Άραβας θα σου ψάλλει "Χρύσανθο" 100% και ο Έλληνας "Επιτροπή" 100%, γιατί αυτό δεν εξαρτάται απόλυτα απ' την καταγωγή, αλλά και απ' την ψυχοσύνθεση της στιγμής.
Αναλόγως λοιπόν, μπορεί ο Άραβας να σκληραίνει τα διαστήματά του, ενώ ο Έλληνας να τα μαλακώνει περισσότερο.
Τώρα βέβαια θα μου πεις, ότι στο πλείστο των περιπτώσεων, οι Άραβες, όπως τους ακούς, ψάλλουν περισσότερο προς τον Χρύσανθο, παρά προς την Επιτροπή.
Οι Έλληνες πάλι, μπορούν να ψάλλουν από Χρύσανθο μέχρι Πυθαγόρα, υπάρχουν κι εκείνοι που ψάλλουν σαν πιάνο, ενώ μετροφωνούν, αλλά κι αυτοί που ψάλλουν τραγουδώντας.
Μην το ψάχνεις, έχουμε απ' όλα εμείς!
Μαζί σου ποτέ !
