Λοιπόν, το ξαναείδα το θέμα και ο Χρήστος έχει δίκιο: όντως ο άνω ΒΟΥ εκτελείται πολλές φορές με ύφεση και στην επταφωνία του λεγέτου αλλά και στον βαρύ. Θα βάλω και ηχητικά αν βρω. Η εξήγηση που δίνω είναι η εξής (όπως το σκέφτηκα λίγο πρόχειρα, ίσως κάνω και λάθος, απλώς γράφω τη σκέψη μου) :
Ίσως πρόκειται για "δανεισμό" διαστημάτων από τη φράση του βαρέως πενταφώνου ΓΑ-ΖΩ (δηλ. με ΓΑ δίεση, ΔΙ φυσικό και ΖΩ ύφεση), όταν ο ήχος δεν επταφωνεί. Κάτι δηλαδή σαν "επείσακτο μέλος" (ή "επείσακτη μελωδική γραμμή", ας πούμε). Ο δάσκαλος Διονύσης Ηλιόπουλος έχει διαστήματα του βαρέως ως εξής:
ΖΩ ΝΗ ΠΑ ΒΟΥ ΓΑ ΔΙ ΚΕ ΖΩ
8 12 10 12 8 16 6
και αναφέρει ότι ο άνω ΒΟΥ είναι με ύφεση.
Όταν όμως ο βαρύς δεν επταφωνεί, αλλά πενταφωνεί, κάνοντας φράση στο ΔΙ, το ΖΩ ακολουθεί τον κανόνα των διατονικών ήχων και είναι εν υφέση όταν η μελωδία φτάνει ως εκεί. Το ίδιο λοιπόν άκουσμα μεταφέρεται στον ίδιο ήχο στον άνω ΒΟΥ και στον άνω ΒΟΥ του λεγέτου. Δηλ. το ΖΩ' - ΒΟΥ' εκτελείται διαστηματικά όπως το ΓΑ δίεση - ΖΩ ύφεση όταν ο βαρύς δεν επταφωνεί. Μπορεί μάλιστα να συμπέσει και το ισοκράτημα, αν έχεις ΠΑ στον βαρύ (με ΓΑ δίεση - ΖΩ ύφεση μέλος) και ΔΙ στο λέγετο με (ΖΩ' φυσικό - άνω ΒΟΥ' ύφεση μέλος). Παρατηρώ μάλιστα ότι αν επταφωνήσει και κάνεις ΠΑ'-ΒΟΥ' όχι ύφεση, αλλά κανονικά ελάσσονα τόνο (10άρι), ο άνω ΠΑ είναι πιο τσιμπημένος. Ενώ αν κάνεις ύφεση όχι. Η διαφορά βέβαια είναι πολύ μικρή.
Δεν ξέρω κι εγώ κατά πόσο στέκουν αυτές οι παρατηρήσεις μου και κατά πόσο συμφωνείτε. Επειδή όμως το άνω ΒΟΥ ύφεση όντως εκτελείται, πάλευα να δω τι μου θυμίζει, γιατί ήταν οικείο άκουσμα το διάστημα που δημιουργείται και βρήκα αυτό. Αν κάποιος άλλο μπορεί να το δικαιολογήσει καλύτερα, ευπρόσδεκτος.
Χαιρετε κ. Θεοτοκάτε!! Να μου επιτρέψετε στην αγάπη σας να επισημάνω κάτι που ερχεται εκ της παραδόσεως. Γνωρίζεται οτι άλλος ο Βου του Ά ήχου κ άλλος του Λέγετος;;; Διαστηματικά όμως γράφονται το ίδιο. Το μεγαλείο της ψαλτικής τέχνης έγκειτε στο γεγονός ότι πέραν της βάσεως και του δεσπόζοντος φθόγγου οι άλλοι φθόγγοι κινούνται αναλόγως της θεωρίας.
Δηλαδή, (σημειώστε παρακαλώ οτι λανθασμένως στα ωδεία ακόμη διδάσκονται οι κλιμακες, δεν υπάρχουν κλιμακες) θέλουμε να ψάλλουμε Α ήχο, ξεκινούμε με βάση το Πα κ ίσο στο Πα (θα λέγαμε το όνομα της ταυτότητος του ήχου), αλλά γιατί να μην είναι πλ. Α ή πλ. Β αφου ο Πα είναι κοινός;;
(σαν να ονοματίζουμε έναν Άνθρωπο Δημήτριο, αλλά αυτό δε σημαίνει οτι δεν υπάρχουν κ άλλοι Δημήτρηδες!!!!)
Σημειώνουμε τον δεσπόζων φθόγγο Δι, άρα έχουμε και το επώνυμο του Δημήτρη!!! Γιατί όμως να μην είναι νενανω;;;
Άρα τι μας λείπει, το γένος του Δημητρίου πχ Δημήτρης Παπαϊωάννου του Χρήστου!!!!
Καταλήγω, Βάση ΠΑ, Δεσπόζων ΔΙ, Γένος διατονικό!!!! Είναι πρώτος ήχος, δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο;;;
Βεβαίως κ θα μπορούσε, ήχος πλ. Ά τρίφωνος!!!!
Και γιατί δεν είναι, γιατί γνώρισμα του πρώτου ήχου είναι να κινείται ανοδικά κ να επιστρέφει στη βάση, προσπερνόνταςτον προσλαμβανόμενο φθόγγο κ καταλήγωντας στη κυριότητα. Ενώ αντίθετα ο πλ.Ά τρίφωνος, (βλέπε ''η ζωή εν τάφω'') κινείται επί του Κε, κ καθοδικά καταλήγει στον ΔΙ, άρα έχουμε αντίθετη κίνηση.
Συνεπώς είναι σαν να συναντήσαμε δυο ανθρώπους (δύο ήχους) κ να τους ρωτήσαμε όνομα, επώνυμο, γένος και να απάντησαν το ίδιο όμως το επάγγελμάτης ήταν διαφορετικό (η κίνηση της μελωδίας ήταν διαφορετική ''μορφολογία'')
Γιατί όλος αυτός ο πρόλογος, για τον Βου, ο Βου έλκεται πάντα από τον Πα εκτός αν δεσπόζει. Στη προκειμένη περίπτωση ο λέγετος λειτουργεί στο 5χορδο ΒΟΥ-ΖΩ, από κει κ ύστερα δεν υπ΄ρχει λέγετος, μπήκαμε στα χωράφια του Άγια. Ποτέ δεν υπήρξε λέγετος επτάφωνος, αυτός είναι προϊόν της εξέλιξης και της ανατολικής επιρροής, οπότε δεν μπορούμε να εξηγήσουμε με βάση τη θεωρία του Χρυσάνθου, αλλά πρέπει να μελετήσουμε την εξωτερική μουσική του Κιλτζανίδου κ άλλων για να δούμε τους δρόμους της ανατολικής μουσικής.
Τέλος να αναφέρω οτι η δίεση στον Γα στο Βαρύ ήχο είναι εκκοσμίκευση κ δυτικοποίηση της Βυζαντινής (θέλοντας να ολοκληρώσουμε το 5χορδο) να προσθέτουμε δίεση και στην ουσία να κάνουμε κ εμείς έμμεσα συγκερασμένο σύστημα... Για αυτό όμως πρέπει να μιλήσουμε εκτενέστερα κ άλλη φορά ναν μου επιτρέπεται.
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.