Η κατάθεση απόψεων χωρίς παραθέσεις και αντιπαραθέσεις, νομίζω ότι είναι ο καλύτερος τρόπος, προς το παρόν, "συζήτησης".
Το Θεωρητικο του Χρυσάνθου έχει και τα εξής περί συστημάτων
View attachment Περι συστημάτων_Χρυσανθος.jpg
και περί γενών
View attachment Περι γενων_Χρυσάνθου_01.jpg
όπως και σχεδιαγράμματα χρωματικών
View attachment Χρωματικες κλιμακες_Χρυσάνθου_01.jpg
View attachment Χρωματικες κλιμακες_Χρυσάνθου_02.jpg
ή μικτών κλιμάκων
View attachment Μικτες κλιμακες_Χρυσάνθου_01.jpg
στις οποίες, όπως και στις διατονικές, κυριαρχεί το πεντάχορδον σύστημα από τη θεωρητική βάση του κάθε ήχου (ή δύο όμοια διαζευγμένα τετράχορδα).
Όπως, ενδεχομένως, να μας βοηθήσει κάποια προσέγγιση θεωρητικής φύσεως από συγγράμματα γραμμένα κοντά στην εφαρμογή της Νέας Μεθόδου.
View attachment Περι χροών_Π-Αγαθοκλέους-Αθήναι 1855.jpg
Ο δε
Χουρμούζιος στην Εισαγωγή του (ας δουν οι περιεργότεροι και Εμμ. Γιαννόπουλου
Εισαγωγή εις το Θεωρητικόν και Πρακτικόν της Εκκλησιαστικής Μουσικής, α΄έκδοση: Θεσσαλονίκη 2002 και β' έκδοση: Θεσσαλονίκη 2007) όπως και οι
Φωκαεύς (Κρηπίς 1842), Μαρ.
Δροβιανίτης (Θεωρητική .... Κων-πολις 1851 όπου έχει πορεία χρωματικού Δευτέρου 7-14-7-12-7-14-7 όπως και από τη μεσότητα 7-12-7-14-7-7-14)
Στέφανος Λαμπαδάριος (Κρηπίς 1875 με διαστήματα 7-14-7-12-7-14-7 όπως βεβαίως έχει και την 9-12-7-12-9-12-7 και στις δύο ευρίσκονται όμοια τετράχορδα όπως παρατηρεί κανείς με μείζονα διαζευτικό τόνο στη μέση),
Πατριαρχική Επιτροπή 1881 (4-7-4-12-4-7-4=8-14-8-12-8-14-8 με διαζευγμένα όμοια τετράχορδα) γράφουν πολλά περισσότερα περί "διορθώσεως" της κλίμακος του Δευτέρου. Ακολουθούν βέβαια και όλοι εκείνοι που αντιγράφουν τα διαστήματα της Επιτροπής και όσοι επιχειρούν μια πιο "χρωματική" προσέγγιση του Δευτέρου ήχου, ως γένος.
Άπαντες όμως με τετράχορδα στο Δεύτερο ήχο ("κλιμακολογικώς").
Τώρα, όσον αφορά τη μετακίνηση των μη εστώτων φθόγγων στην πορεία της μελωδίας, όταν αυτή είναι μόνιμη δημιουργεί "άλλον ήχο" ή εμπίπτει στην ιδέα της "χρόας". Όταν αναιρείται, τότε εμπίπτει στην έννοια της "έλξεως".
Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι το σύστημα της διφωνίας δεν έχει εστώτες φθόγγους αλλά ένα εστώτα φθόγγο (με ό,τι αυτό συνεπάγεται στα των ήχων κλπ). Η πορεία της μελωδίας σε "στυλ διφωνικό" είναι χαρακτηριστικό όλων των κυρίων ήχων (όταν η σύνθεσή τους δημιουργείται με τη βάση τους νοουμένης "ψηλά") .
Και μια επισήμανση:
Δεν αναφέρει πουθενά ο Χρύσανθος, και οι υπόλοιποι βέβαια παλαιότεροι,
περί χρωματικού τετάρτου με τη έννοια που τον τοποθετούμε σήμερα εμείς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όπως κακώς "διακινείται" ώς άποψή τους (ανάγκη "ένταξης", δηλαδή, ορισμένων ύμνων που "ανήκουν" ως κείμενο στον τέταρτο ήχο και σε τέταρτο ήχο από μουσικής προσέγγισής τους). Όπως είναι "μουσικά" όχι ορθή προσέγγιση να λογίζεται ο λέγετος ως τέταρτος ήχος (που όλοι μας λίγο-πολύ, πολλές φορές, έτσι τον τοποθετούμε) επειδή σ' αυτόν, τον λέγετο, ψάλλονται μέλη που ανήκουν (ποιητικό κείμενο) στον τέταρτο ήχο.
και επειδή ορισμένοι μπορεί να "δυσανασχετήσουν" από κάποια που γράφονται αρκετές φορές, ας έχουμε υπόψη μας ότι η επανάληψη είναι "μήτηρ μαθήσεως" εάν γίνεται εποικοδομητικά.
Ευχαριστώ.
Υ.Γ. Καλό θα είναι, άν κάποιος θέλει να συνεχίσει τα του θέματος, ας μην απευθύνεται στο πρόσωπο αλλά στα γραφόμενα, ας τοποθετηθεί με απάντηση στο θέμα (Post Replay) για το οποίο θέλει να καταθέσει τη μουσική του άποψη, και όχι με παράθεση (Quote), για τους γνωστούς ευνόητους λόγους.