Γαβριήλ ιερομόναχος (ΙΕ' αι.), δομέστικος της μονής των Ξανθοπούλων (Κ/Π), μελοποίησε στιχηρά, καλοφωνικούς στίχους, αναγραμματισμούς, κρατήματα, μαθήματα. Συγγραφέας της πραγματείας "Περί των εν τη ψαλτική σημαδίων και φωνών και της τούτων ετυμολογίας", η οποία δημοσιεύθηκε το 1900 από τον Ιάκωβο Αρχατζικάκη με βάση το χφ υπ' αρ. 332 της Βιβλιοθήκης του Παν. Τάφου (Παράρτημα Εκκλησιαστική Αλήθεια, Εργασίαι του εν τοις Πατριαρχίοις εδρεύοντος Εκκλησιαστικού Μουσικού Συλλόγου, τ. Β', σ. 75-96, Κ/Π), το 1938 από τον Εμμ. Βαμβουδάκη με βάση το προαναφερθέν χφ και το υπ' αρ. 811 χφ του Αγιοταφιτικού Μετοχίου (Συμβολή εις την σπουδήν της παρασημαντικής των Βυζαντινών μουσικών, Σάμος, σελ. 1-45), και τέλος το 1985 από τους Ch. Hannick και G. Wolfram με βάση επτά χφφ (Gabriel Hieromonachos, Abhandlung über den Kirchengesang, Βιέννη)