Περὶ τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου, Ἐπισκόπου Ἱππῶνος.

[Shota]

Απο τα πρακτικα της Συνοδου της Κωνσταντινουπολεως του 1166 επι Αυτοκρατορος Μανουηλ Κομνηνου και Πατριαρχη Λουκα Χρυσοβεργη "περι του ρητου οτι ο Πατηρ μου μειζων μου εστιν."

 

[Χριστίνα]

«Σημείωσαι ἀπό τὸν παρόντα Κανόνα, ὅτι καὶ ἄλλαι Σύνοδοι ἔγιναν εἰς τὴν Ἀφρικήν, εἰς τε τὴν Ἱππῶνα καὶ εἰς ἄλλα μέρη, ἔξω ἀπὸ τὴν παρούσαν ἐν Καρθαγένη. Δύω δὲ Ἱππῶνες ἦσαν ὑποκείμεναι εἰς τὴν ἐπαρχίαν τῆς Νουμηδίας τῆς ἐν Ἀφρικῇ, εἰς τὴν μίαν ἀπό τὰς ὁποίας ἦτο Ἐπίσκοπος ὁ ἱερὸς Αὐγουστίνος, ὁ θαυμάσιος ἐκεῖνος ἄνθρωπος, ὁ τοσοῦτος θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας, ἐν ᾗ καὶ ἐτελεύτησε οϛ’ χρόνων γέρων, εὑρισκόμενος ὅλως δι’ ὅλου εἰς τὴν προσευχὴν, καὶ ἠρρωστημένος καὶ πολλά λελυπημένος διὰ τὴν ἅλωσιν ὁποῦ ἔκαμαν οἱ Ἀρειανισταὶ Βάνδαλοι εἰς τὴν Ἀφρικήν, ὑπὸ τῶν ὁποίων εἰ καὶ κατεκάη ἡ Ἱππὼν αὕτη, ἀλλ’ ἡ ἐν αὐτῇ βιβλιοθήκη θεϊκῇ καὶ οὐκ ἀνθρωπίνῃ δυνάμει ἐφυλάχθη ἀβλαβής. Ὅθεν καὶ τὰ συγγράμματα τοῦ ἁγίου, τὰ κέδρου παντός ἀξιολογώτερά τε καὶ δυνατώτερα, ἄκαυστα διεφυλάχθησαν, ἀγκαλὰ καὶ μετὰ ταῦτα νὰ ἐνοθεύθησαν ἀπὸ τοῦς αἱρετικοῦς. Δι’ ὅ καὶ οἱ ὀρθόδοξοι ἀνατολικοὶ δὲν δέχονται ταῦτα ἀπλῶς καὶ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ’ ὅσα συμφωνοῦσι μὲ τὴν κοινὴν δόξαν τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας».

 

[Χριστίνα]

Τελευταία παράγραφος:

Επισημαίνεται ότι ο Ρωμανίδης αναγνώρισε την εντιμότητα του Αυγουστίνου. Αναγνώρισε την ταπεινοφροσύνη του Αυγουστίνου να παραδεχτεί ότι η θεολογία στο Περί Τριάδος έργο του ήταν πράγματι αποτέλεσμα στοχασμού και ενδεχομένως περιείχε λάθη.
Πουθενά δεν αναφέρεται ενάντια στα θετικά σχόλια, σχετικά με τον Αυγουστίνο, από Πατέρες όπως ο Μέγας Φώτιος, ο Μάρκος ο Ευγενικός και ο Νικόδημος ο Αγιορείτης, οι οποίοι στήριξαν τα θετικά τους σχόλια στην υπόθεση ότι τα έργα του Αυγουστίνου "ενοθεύθησαν" από τους Φράγκους.
Ο Ρωμανίδης, σε αντίθεση με αυτούς τους Πατέρες, όντως μελέτησε τον Αυγουστίνο και διατύπωσε ότι αυτή η νοθεία πιθανώς να μην συνέβη ποτέ (αν και κανείς δεν μπορεί να πει πραγματικά, καθώς, για παράδειγμα, τα πρακτικά της Δ' Οικουμενικής Συνόδου καταδεικνύουν νοθεία όταν κατατάσσουν τον Αυγουστίνο μεταξύ των αγίων πατέρων της Τρίτης Οικουμενικής Συνόδου, ακόμη κι αν πέθανε δέκα μήνες πριν την Σύνοδο αυτή).
Δεν ήταν σκοπός του Ρωμανίδη να καταδικάσει τον Αυγουστίνο, επειδή κατάλαβε ότι ο Αυγουστίνος υπήρξε θύμα της περίστασης να υιοθετηθεί από τους ένθερμους Φράγκους σχολαστικούς ως μοναδικός τους πατερικός οδηγός και αυτό μονάχα έριξε φως στα πολλά λάθη του.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ρωμανίδης πιθανόν να συμφωνούσε ότι αν ο Αυγουστίνος φερόταν ενώπιον μιας συνόδου για τα λάθη του, σίγουρα θα μετάνιωνε, όπως έκανε σε μεγαλύτερη ηλικία, για άλλους στοχασμούς του, στο έργο του Retractationes.​

 

[Χριστίνα]

Πατερική και Βιβλική Θεολογία:

«Ο Αυγουστίνος δεν ήταν στο Ημερολόγιο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Προσετέθη κατά την διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, οι οποίοι αντικανονικώς διόρισαν τον Πατέρα Ιερώνυμο Κοτσώνη ως Αρχιεπίσκοπο Αθηνών (1968-1974), ο οποίος ήταν γνωστός για τον αντιπατερικό προσανατολισμό του. Αυτός ήταν που προσέθεσε τον Αυγουστίνο στο Εκκλησιαστικό Ημερολόγιο της Εκκλησίας της Ελλάδος».​

 

[Χριστίνα]

Για όσους δεν μπορούν να απολαύσουν την ανάγνωση στα αγγλικά, η μετάφραση βρίσκεται σε εξέλιξη στην επίσημη σελίδα, και αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί σύντομα.

 

[Shota]

Βυζαντινο ψηφιδωτο του Αγιου Αυγουστινου απο την Cappella Palatina (Παλερμο, Σικελια), ΙΒ᾽ αι.

 

[Γιώργος Μ.]

...

 

[dimitrios.zaganas]

Η κριτική εναντίον όπως και η απολογητική υπέρ των (προσωπικών και εν μέρει υποκειμενικών) απόψεων του Ι. Ρωμανίδη για τον ιερό Αυγουστίνο δεν άπτονται της θεματολογίας του φόρουμ.

 

[Γιώργος Μ.]

Η κριτική εναντίον όπως και η απολογητική υπέρ των (προσωπικών και εν μέρει υποκειμενικών) απόψεων του Ι. Ρωμανίδη για τον ιερό Αυγουστίνο δεν άπτονται της θεματολογίας του φόρουμ.

Έχεις δίκιο και διαγράφω το σχόλιο χωρίς ενδοιασμό.

Επίσης, δεν είναι στη θεματολογία η παράθεση επιχειρημάτων υπέρ ή κατά της αγιότητας αναγνωρισμένων αγίων -πολλώ μάλλον όταν προέρχονται από προσωπικές και εν μέρει υποκειμενικές απόψεις γι' αυτήν. (Αν όχι για άλλο λόγο, τουλάχιστον επειδή στους μη φιλέρευνους και τους μη γνώστες μπορεί να προκαλέσουν σύγχυση).

 

[georgenovicemonk]

Υπάρχει βιβλίο του π Σεραφείμ Ρόουζ για τον Άγιο Αυγουστίνο πολύ ενδιαφέρον εκδόθηκε από την Ιερά Μονή Αγίου Αυγουστίνου Φλώρινας

 

[Παναγιώτης]

Ἀπὸ μιὰ ἐργασία μου ποὺ δὲν ἔχει δεῖ ἀκόμη τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος:

15 Ἰουνίου. Ἀμὼς τοῦ προφήτου· [Ἀχαϊκοῦ, Στεφανᾶ καὶ Φουρτουνάτου ἀποστόλων τῶν ἐν Κορίνθῳ, συνεργῶν τοῦ Ἀπ. Παύλου· Ἱερωνύμου ὁσίου· Σάββα ὁσίου τοῦ Βατοπαιδινοῦ· Αὐγουστίνου[1] ἐπ. Ἱππῶνος καὶ Μονίκης μητρὸς αὐτοῦ].

[1] Τὰ συγγράμματά του δὲν τὰ δεχόμαστε ἁπλᾶ καὶ ὡς ἔτυχε, ἀλλὰ μόνον ὅσα συμφωνοῦν μὲ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, βλ. Συναξαριστῆ Ἁγ. Νικοδήμου, καὶ Ὀρθόδοξος Ἱερὰ Κατήχησις Ἁγίου Νεκταρίου, σ. 228. Ἐπίσης, Παν. Κ. Χρήστου, Ἐκκλησιαστικὴ Γραμματολογία, τόμος Αʹ (1991), σσ. 268-269, 271 (Ἰω. Κασσιανός). Εἰς τὰ παλαιὰ ᾨρολόγια (π.χ. 1851, 1870, 1900) δὲν ὑπάρχει τὸ ὄνομά του στὸ «Πανάγιον», οὔτε στὸ Τυπικὸν τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας τοῦ 10ου αἰ. (J. Mateos, 1962, τόμος ΙΙ, σ. 237).

 

[neoklis]

... Τὰ συγγράμματά του δὲν τὰ δεχόμαστε ἁπλᾶ καὶ ὡς ἔτυχε, ἀλλὰ μόνον ὅσα συμφωνοῦν μὲ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, ....

Γιατί, υπάρχει κάποιος άλλος άγιος ή πατέρας ή διδάσκαλος της Εκκλησίας του οποίου τα συγγράμματα "τὰ δεχόμαστε ἁπλᾶ καὶ ὡς ἔτυχε";

 

[Παναγιώτης]

Ἀπὸ μιὰ ἐργασία μου ποὺ δὲν ἔχει δεῖ ἀκόμη τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος:

15 Ἰουνίου. Ἀμὼς τοῦ προφήτου· [Ἀχαϊκοῦ, Στεφανᾶ καὶ Φουρτουνάτου ἀποστόλων τῶν ἐν Κορίνθῳ, συνεργῶν τοῦ Ἀπ. Παύλου· Ἱερωνύμου ὁσίου· Σάββα ὁσίου τοῦ Βατοπαιδινοῦ· Αὐγουστίνου[1] ἐπ. Ἱππῶνος καὶ Μονίκης μητρὸς αὐτοῦ].

[1] Τὰ συγγράμματά του δὲν τὰ δεχόμαστε ἁπλᾶ καὶ ὡς ἔτυχε, ἀλλὰ μόνον ὅσα συμφωνοῦν μὲ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, βλ. Συναξαριστῆ Ἁγ. Νικοδήμου, καὶ Ὀρθόδοξος Ἱερὰ Κατήχησις Ἁγίου Νεκταρίου, σ. 228. Ἐπίσης, Παν. Κ. Χρήστου, Ἐκκλησιαστικὴ Γραμματολογία, τόμος Αʹ (1991), σσ. 268-269, 271 (Ἰω. Κασσιανός). Εἰς τὰ παλαιὰ ᾨρολόγια (π.χ. 1851, 1870, 1900) δὲν ὑπάρχει τὸ ὄνομά του στὸ «Πανάγιον», οὔτε στὸ Τυπικὸν τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας τοῦ 10ου αἰ. (J. Mateos, 1962, τόμος ΙΙ, σ. 237).

Παν. Κ. Χρήστου, Ἐκκλησιαστικὴ Γραμματολογία, τόμος Αʹ (1991), σσ. 268-269



Παν. Κ. Χρήστου, Ἐκκλησιαστικὴ Γραμματολογία, τόμος Αʹ (1991), σ. 271 (Ἰω. Κασσιανός)